Hardcore

Wie het leven ontdoet van alle subtiliteit houdt hardcore over: muziek zonder melodie, straffe koffie die je door de dag doet stuiteren, droog beschuit met niks erop, een lijf bestaand uit louter botten, spieren en pezen, havermoutpap zonder pap, een gebouw van grauw beton, een strakke paal in een natte snee. Ja, een dikke vette pik in een van geil druipende kut. Kil geneuk met als enig doel klaar te komen. Het bestaat, sterker nog, het is aan de orde van de dag. Exacter: ik weet niet beter.

De ultieme hardcore is: je laten naaien op rauwe punkmuziek liggend op de stenen vloer van een kaal en kil kantoorpand na een bak sterke bagger waarvan ze zeiden dat het koffie was, met een kaal beschuitje. Je kale kut koelbloedig laten betreden door een flink dooraderde lul met kale kloten. Hardcore is de kaalheid ten top. Lichaamsbeharing is uit, voor hem, voor haar, hij heeft bij voorkeur zelfs een gladgeschoren kop. Hij heeft veel weg van een Neanderthaler. Hij danst op hardcore house. Als hij danst. Hij neukt liever. Ik weet niet beter.

Er gaat geen dag voorbij of we neuken. Soms in een bed waarvan het matras doorzakt en de lakens ranzig ruiken naar het geil van anderen die er eerder neukten. Er zijn talloze vlekken. Vaker neuken we waar het uitkomt, we hebben altijd zin. Laatst buiten in een steeg temidden van een berg vuilniszakken achter een restaurantje. Er liepen ratten. Fuck the rats. We kwamen klaar met de zoete geur van bederf in onze neus. Hardcore. Geil. Lekker. Na afloop moesten we allebei vreselijk zeiken van het bier dat we de hele avond al dronken. We pisten die hele onfrisse steeg onder, net zo makkelijk.

Kort geleden vroeg hij of ik hem wilde afzuigen. Geen punt, stop ik die eikel in mijn mond en zuig. Er waren wat anderen bij die daar commentaar op hadden. Daar hebben wij schijt aan. Ik pijp mijn vent gewoon als hij dat vraagt. Hij komt best snel, dus zolang duurt het allemaal niet. Voordat je het weet, heb ik die hele kwak allang achter de kiezen. Of ik laat de zooi gewoonweg uit mijn muil lopen. Moet je ze dan horen. Pijpslet, roepen ze dan. Dat zal mij mijn reet roesten. Eigenlijk zouden ze zelf dolgraag hardcore gepijpt willen worden. Dat durven ze natuurlijk niet aan me te vragen, want dan ramt mijn vent hun kop van de romp. Ik weet niet beter.

Op de damesplee van een of andere nachtclub nam hij me anaal, gewoon wat spuug erop en gaan met die banaan. Vind je het gek dat we wat luidruchtig werden. Hardcore is bij de beesten af, dus wij maken de bijbehorende geluiden. Bovendien is mijn gozer behoorlijk van maat en mijn anus retestrak. Comfortabel is anders, maar alles voor de kick. Hij liet me het hele wc-hokje zien, de wandjes trilden in de sponningen, de wc-rolhouder bezweek toen ik er met mijn kop tegenaan sloeg. Hardcore is gewoon flink ploeteren bij tijd en wijle. Na afloop had ik een rauwe ster, maar toen die turbopik zijn arm om mijn schouder sloeg, was ik de gelukkigste teef van het westelijk halfrond. Ik weet niet beter.

Wat-ie nog wel een beetje moet oefenen is zijn likwerk. Daar is-ie gewoon te ongeduldig voor. Het is lebber lebber lebber en dan denkt-ie dat ik klaar ben. Dat moet natuurlijk langer en subtieler en dus, het is niet anders, een beetje minder hardcore. Met beleid, met aandacht, met liefde. Het is een poesje, die moet je strelen, het is een lief leuk meisjesding. Je moet ertegen praten, lieve woordjes zeggen: lekker nat flamoesje, spetter van een spleetje, glijbaan van een gleufje van me. Zal ik je lipjes met mijn mond beroeren, zacht je kietelaartje zuigen, met mijn tong je vochtjes proeven?

Laatst beet hij in mijn schaamlippen. Ik heb hem een klap verkocht. De klootzak! Het huilen stond hem nader dan het lachen. Dat vond ik toch best zielig. Ik heb zijn pik gepakt en hem in een wip hardcore-style afgetrokken. Hij bleef maar komen. Toen was ik zijn meisje weer, zijn hardcore neuksnol. Nog maar net had ik mijn hand afgesmeerd aan de vitrage of zijn rampestamper was tot op het diepst mijn prut ingedrongen om opnieuw zijn klodders af te schieten. Onstuitbaar die lul. Ik weet niet beter.

Alles goed en wel, hardcoreseks for ever, maar hij moet natuurlijk wel weten hoe hij een wijf, mij dus, over het randje kan tillen. Seks moet van twee kanten komen en dan bedoel ik niet van voren en van achteren, maar van mij én hem. Dus ik heb gezegd: moet je luisteren, ik weet nou wel dat je zaad kan maken, ga nou maar eens werk maken van het vrouwenorgasme. Hoe dan, zei hij. Ik zeg, nou, hier heb je een folder voor een cursus knuffelseks. Laat ze je daar maar vertellen hoe je mij de hemel kan laten aanraken. Met een betonnen vloer en je pik in mijn reet red je het niet. Seks kan ook vanille zijn.

Sinds die cursus is de hardcore er grotendeels af. We eten beschuit met jam, luisteren naar Bach, neuken in een Auping en drinken cappuccino. De stijve paal glijdt nog dagelijks in de natte snee, maar stilletjes, rustig, bedachtzaam. Er is aandacht voor borstenkusserij, strelende vingers en subtiele orale activiteiten. Het zaad komt bij het klaarkomen als een kabbelend beekje. Soms, op zijn verjaardag bijvoorbeeld, mag hij even van achteren, maar dan op de klanken van Chopin. 

We laten tegenwoordig overal ons haar welig tieren. Ik weet niet beter.