Gijl

‘Mevrouw?’

Ik keek op van mijn correctiewerk, de literatuurtoets van havo vier. Ik was Cora haast vergeten, ze was weer blijven hangen na de les. Ze zette uit zichzelf de stoelen en tafels recht, ze veegde de vloer.

‘Cora?’

‘Mag ik iets vragen?’

‘Volgens mij doe je dat al?’

Ze lachte. Onzeker. Duwde haar brilletje omhoog.

‘Nou, u bent toch vrijgezel?’

‘Dat klopt.’

‘Dus u heeft geen man?’

‘En geen vrouw. Dat is het kenmerk van een vrijgezel, hè?’

Ze knikte bedachtzaam. Haar rode krullen bewogen zachtjes mee.

‘Als u dan…’ Ze haalde adem. Haar blik kreeg iets resoluuts. ‘Maar als u dan geil bent, hoe lost u dat dan op?’

Verbluft liet ik de rode pen uit mijn hand vallen. Ik voelde dat ik kleurde.

‘Sorry.’ Cora kleurde ook. ‘Ik dacht…’

‘Nee, nee, je hebt gelijk, ik bedoel, je bent op zoek naar antwoorden, dat…, dat is logisch.’

‘Ik ben namelijk ook wel eens geil.’ Ze krabbelde aan haar achterhoofd. Het moest iets van nonchalance terugbrengen in het gesprek. ‘Ook wel eens geil’, dat had ze gezegd. Hoezo ‘óók wel eens’? Alsof ik…

‘Ja,’ stelde ik vast, ‘eh, dat gebeurt soms.’

‘Soms?’ Cora keek me vragend aan. ‘Zeg maar gerust vaak.’

‘Ja, vaak, vaak, wat is vaak, hè?’ Ik kuchte achter mijn hand.

‘Gewoon, elke avond, elke dag wel.’ Ze haalde haar neus op. ‘Het komt vanzelf.’

‘Zo, tja.’ Ik moest eruitzien als een gekookte biet.

‘Maar eh, wat doet u in zo’n geval?’

‘Bij, eh, geilheid, bedoel je?’

Ze stond nu vlak voor mijn bureau, haar knappe gezicht vol sproeten. ‘Mijn moeder zei dat ik dat maar aan de leraar van bio moest vragen. Maar ik ga dat toch niet aan meneer Van den Heuvel vragen? Wat weet die nou van geil zijn bij een vrouw. Ik dacht, ik vraag het aan u. U bent aardig, een vrouw, u leest boeken waar seks in voorkomt. Dus zo.’

‘En ik ben vrijgezel,’ mompelde ik.

‘Dus als je geen man hebt, of vrouw, of verkering, of whatever…, en je voelt je geil.’ Haar hals was slank en verdween in de kraag van haar witte bloesje. Het zou fijn zijn om het zachte plekje te kussen vlak onder haar oor.

‘Je kunt jezelf vingeren.’ Zelden had ik killere en plattere woorden gesproken in mijn leslokaal. De vingers bleven vochtig in het luchtledige hangen.

‘Doet u dat?’ Met haar wijd opengesperde ogen achter haar brillenglazen keek ze oprecht verwonderd. ‘Doet u dat echt?’

Ik keek haar aan, maar sloeg mijn ogen neer toen ik knikte. Had ik nog water in mijn dopper? Leeg.

‘Goh, u bent wel eerlijk. Dat zou mijn moeder nooit toegeven. Die zegt ‘ik heb je vader’. Alsof ze nooit geil is als mijn vader niet thuis is. Soms is-ie een paar nachten weg voor zijn werk, dan zal ze toch ook wel eens geil zijn. Toch?’

‘Vast wel, Cora.’

‘En een dildo? Gebruikt u die ook?’ Ze boog haar bovenlichaam naar voren. Haar borsten hingen in haar bloesje.

‘God, jee, nee, ja. Weet je, Cora, je stelt wel intieme vragen. Ik krijg het er warm van.’

‘Ik zag iets op internet. Als het de moeite waard is, wil ik het wel kopen. Je hebt hele dure. Dus ik dacht als u wat kunt adviseren…’

Ik dacht aan de kunstpenis in mijn nachtkastje, een vleeskleurig ding, met aders en al, ballen en een levensechte eik…

‘Of zijn vingers goed genoeg. Wat denkt u?’ Haar bril zakte omlaag, ze keek me aan over de rand van haar montuur. In haar bloes gaven zich zachte bollingen prijs. Ik stelde me roze tepels voor, puntjes.

‘Vingers, ja, doe dat maar, dat is voorlopig wel genoeg.’ Mijn hand raakte de hare. Haar vingers

Cora rechtte haar rug. ‘Goed! Doe ik dat.’ Ze lachte haar tanden bloot, ze glommen in het tl-licht. ‘Bedankt, mevrouw. Trouwens, om eerlijk te zijn, ik gebruik ze al.’ Ze stak twee vingers in de lucht als een padvinder die de eed aflegt. Dezelfde vingers die ik net aanraakte.

Ze draaide zich om, pakte haar tas op en liep naar de deur. De prachtige billen in haar strakke broek waren kunstwerken. Ze draaide zich om.

‘Geil,’ vroeg ze, ‘schrijf je dat nou met e i of een lange ij?’

Ik schudde mijn hoofd. ‘Maakt het uit voor het gevoel?’

‘Niet echt! Dag, mevrouw, tot morgen!’

‘Dag, Cora.’