Bramig, jeitserig, broeds

Ik las ‘Trio’, dat sensueel erotische boek van die Schotse schrijver, kom hoe heet-ie. Over de meisjes Tanya en Carol die een hitsige relatie aangaan met Boris, de uitbater van een pub in Glasgow. Jezus wat een opwindend boek, het moest uit. Speciaal om dat te klaren had ik per fiets mijn huis verlaten om in de stilte van de natuur de laatste honderd pagina’s in één ruk uit te lezen. Geen gezeik aan m’n kop voor kopjes thee of wandelingetjes zus of zo. Gewoon geconcentreerd lezen over dampende seks.

Het was verdomme vijfentwintig graden, en dat eind oktober. Ik wist een plek in het groen langs de rivier waar niemand kwam, waar wonderwel een picknicktafel stond. Terwijl de zon me opwarmde als was ik de aarde zelf opende ik ‘Trio’ bij de bladwijzer en dook het zuigende verhaal in. Of dook, ik werd erin gesleurd. Alles wat in de werkelijke wereld gebeurde, ontsnapte aan mijn aandacht. Heel even keek ik op om een heftige passage te overdenken. Juist op dat moment gebeurde het.

Alsof het de gewoonste zaak van de wereld betrof, dook er vanuit het groen een man op. Mannen duiken inderdaad voortdurend op alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, maar deze man was naakt op zijn sokken en schoenen na. Op zijn rug droeg hij een een flinke rugzak. Blauw met geel, van een afstand zag ik dat het een duur merk was. Hoe boeiend het boek ook was, dit bijzondere tafereeltje trok mijn aandacht. Niet omdat ik nog nooit een naakte man had gezien, wel vanwege het onverwachte effect dat me direct uit het boek de realiteit in trok.

Of hij mij had opgemerkt wist ik niet. Hij maakte in ieder geval aanstalten een meter of tien van me vandaan neer te strijken op een handdoek die hij uit zijn rugzak toverde. Pas toen hij die in een elegante zwaai in het gras drapeerde, viel zijn oog op mij. Hij stak zijn hand op, mijn aanwezigheid leek hem niet te hinderen. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, zwaaide ik terug. Opeens besefte ik dat hij wel heel naakt was, met die lul enzo. Hij riep iets wat ik niet verstond, iets met ‘warm’. Ja, het was warm. Hij trok zelfs zijn schoenen en sokken uit, liep het water in en ging kopje onder.

‘Koud,’ riep hij toen hij druipend de wal weer op kwam. Een man van weinig woorden was het, ‘warm’ en ‘koud’, hij was eenvoudig te volgen. Ik ging overeind zitten en merkte tot mijn schrik dat de zwemmer en naaktloper zijn boeltje oppakte en nadruppelend in mijn richting kwam. Jezus. Van  de weeromstuit klapte ik ‘Trio’ dicht zonder de bladwijzer op de juiste plek te schuiven. Hij was echt heel naakt. Zijn geslachtsdelen schommelden nadrukkelijk van links naar rechts bij elke stap.

Ik kon niet anders dan zijn grijns met een lach beantwoorden.

‘Het mag dan boven de twintig graden zijn,’ zei hij, ‘dat water is al verdomd koud.’

‘O,’ zei ik. Andere woorden kon ik even niet bedenken.

‘Hier zit je precies in het zonnetje, effe opwarmen, hoor.’ Hij haalde zijn neus op en begon zich af te drogen. ‘Ik breng je toch niet in verlegenheid, zoals ik erbij sta?’

Het was precies wat hij deed, maar wilde ik lastig zijn? Nee, natuurlijk.

‘Ik zie ze wel eens vaker,’ antwoordde ik.

‘Ze? Penissen bedoel je?‘ Zorgvuldig droogde hij zijn kruis.

Ik kleurde. ‘Mannen, bedoel ik.’ Het waren vreemdsoortige zinnen die ik formuleerde.

‘Dat geloof ik,’ zei de man, ‘wij vormen ongeveer de helft van de wereldbevolking, haha.’ Hij trok omstandig zijn voorhuid naar achteren om zijn eikel te drogen. ‘Zo die is ook weer droog achter zijn oren, haha.’ Hij was blijkbaar een lachebekje. Daar trok hij de huidplooi alweer over de roze verdikking.

‘Dit weer maakt je altijd zo bramig, vind je ook niet? Zo jeitserig.’

Ik had geen idee wat bramig of jeitserig betekende en knikte maar wat.

‘Dat je zin krijgt in je blote leuter rond te wandelen, bedoel ik.’ Hij haalde zijn handdoek door zijn bilnaad, terwijl zijn half gezwollen lul tegen de picknicktafel stootte.

‘Wat je dus deed,’ mompelde ik. ‘Doet.’

‘Zin in seks, dat hoort er ook bij. Excuses voor de stijve.’ Het klonk alsof hij er geen zak van meende. Over zak gesproken, in de zijne leken flinke kastanjes te zitten, paardenkastanjes. Logisch, want die lul was gewoonweg een paarde…

‘Heb jij daar geen last van?’ onderbrak hij mijn gedachten.

Bedachtzaam schudde ik mijn hoofd. ‘Soms voel ik me wel broeds, telt dat ook?’

‘Broeds? Broeds.’ Hij leek op het woord te kauwen. ‘Is dat iets met je kut?’ Hij droogde zich tussen de dijen.

Was broeds iets met mijn kut. God ja, ja, dat leek me wel. Ik knikte.

‘Lekker. Ben je dat nu? Broeds?’ Zijn handdoek ging ruw over zijn behaarde tepels.

‘Misschien,’ fluisterde ik.

‘Ja dus.’ Triomfantelijk keek hij me aan. Daar had hij me. ‘Misschien moeten we dan je buffetkastje openen.’

Er was iets in zijn woordgebruik wat hem onnavolgbaar maakte: bramig, jeitserig, buffetkastje. Ondertussen bleef hij die handdoek maar over dat bronstige mannenlijf wrijven. Alsof Aladdin zijn lamp oppoetste, of wacht, dat was Aladdins moeder. Misschien was ik die moeder en moest ik met die handdoek wrijven, of gewoon mijn hand gebruiken, beetje spuug eraan en strelen. Hij hield de eikel al niet meer binnen de voorhuid, dat leek al helemaal nooit de bedoeling te zijn geweest, het ding moest opgepoetst en groot zijn, stijf, dik en kolossaal. Het moest indruk maken, de kut laten klotsen en de oksels erbij. Buffetkastje dus.

Terwijl hij mijn buffetkastje knoopje voor knoopje opende, stond hij zo dicht op, dat ik zijn opgewonden tentakel voelde door mijn zomerrok heen die ik vanwege de weersomstandigheden weer uit de kast had getrokken. Zijn bruine wangen waren glad geschoren, hij had sproetjes op zijn neus, zijn vlezige lippen krulden zich tot een grimas, zijn tanden stonden netjes in het gelid. Daar was een orthodontist aan te pas gekomen. Lange vingers trokken soepel de knoopjes uit de gaten, het waren er zes, misschien zeven, dus hoelang duurt zoiets?

‘Ah, een hemdje,’ constateerde hij, voordat hij dat over mijn hoofd trok. Op het moment dat ik mijn armen boven mijn hoofd strekte, dook hij mijn rechter oksel in en likte de kaalgeschoren huid. Hij snoof erbij en was weelderig met zijn speeksel. Ook links moest eraan geloven. Het kietelde.

De oktoberzon verwarmde mijn naakte bovenlichaam. Na mijn oksels konden mijn borsten op een warm welkom rekenen. Hij wist van wanten, hij had vaker vrouwen gehad deze anonieme bloterik. Ook de onderafdeling van de buffetkast moest eraan geloven, of ik wilde of niet (ik wilde). De rits van mijn rok was een eenvoudig deurtje, mijn sneakers en sokken iets lastiger, maar te doen. Ik houd ervan als een kerel voor me op zijn knieën gaat en ik til graag mijn voeten op om een handje, of voetje, te helpen. De picknicktafel hield me in evenwicht. Mijn handen rustten op koele naakte schouderbladen. Toen ik dacht alles gehad te hebben moest mijn slipje eraan geloven. Alsof hij wilde zien hoe het ervoor stond, vloog er een nieuwsgierig gakkende gans over.

‘Ziezo.’ De naaktloper kwam overeind, viel nogmaals aan op mijn puntige tepels en liet zijn hand tastend over mijn vulva gaan. Ja, ik was al nat, hij voelde het meteen en begon goedkeurend te neuriën. Als vanzelf reikte ik omlaag om zijn lul van courgetteformaat te omvatten. De grootte was nauwelijks te bevatten, mijn pols was dunner, een horlogebandje had op het verste gaatje gemoeten. Maar welke lul draagt een horloge? Ingewikkeld wanneer iemand je vraagt hoe laat het is om je gulp te openen, je lul eruit trekken en de tijd te noemen. Ik wist wel hoe laat het was, het was neuktijd. In de verte sloeg een kerkklok vier.

Neuktijd dus. De zwemmer legde zijn dubbelgevouwen badlaken op de picknicktafel waarop ik ruggelings en met opgetrokken benen plaatsnam. Voor het echte werk zou losbarsten boog hij tussen mijn dijen om mijn kutje speekselrijk te kussen. Zijn zware tong duwde de ingang op een kiertje open. Het echte werk volgde toen hij me aan mijn benen naar de rand trok, mijn dijen als vleesgeworden regenpijpen onder zijn armen nam en zijn stijve met beleid maar onstuitbaar naar binnen manoeuvreerde. De kreet die ik uitstootte, leek op het gakken van die gans. Dom gansje dat ik was, liet ik me daar rijgen aan de eerste de beste vreemde lul die langskwam. Het kwam door dat boek natuurlijk, ‘Trio’, met al die vunzigheid die erin voorbijkwam, en uiteraard die bramigheid, die jeitserigheid, die broedsheid. Ach, fuck, je kunt alles bedenken waarom dingen gebeuren. Uiteindelijk wilde ik me gewoon flink laten palen door een willekeurige penis.

Echt?

Echt.

Hij deed het met zijn ogen dicht, in een strak ritme dat telkens iets sneller ging. Hij neuriede nog steeds, zachtjes, van genot. Het werkte aanstekelijk, ik zoemde nauwelijks hoorbaar mee. Mijn benen moesten zwaar zijn, hij duwde ze omhoog, zodat ze tegen zijn buik, borst en schouders leunden, mijn blote tenen als de onvoldragen takken van twee vleeskleurige boompjes. Hij kon dieper zo, ver die kut in, zachtjes rammelend aan de poort van mijn baarmoeder. Zijn warme handen kneedden mijn willige tieten, waarvan de tepels tintelden. Ik had willen tongen, zijn tong willen ontvangen als een tweede lul, mijn mond als tweede kut, dubbel geil, zijn spuug willen proeven als sprankelend voorvocht. Levenswater, zaad, spuug, vaginale sappen, zweet, tranen, bloed, pis, snot… Oh, wonderlijk genot, waartoe drijf je ons? Met neuriën was ik gestopt, mijn kreunen leek eerder op zingen, afgewisseld met vrolijk gakken. Gansje. Ranzig gansje.

Hij hield even in. Goed, we moesten op adem komen voor de afrondende exercitie. Onze blikken kruisten elkaar, hij keek naar iets buiten mijn gezichtsveld.

‘Lekker bezig,’ hoorde ik zeggen. Een vertrouwde stem. Zover ik kon draaide ik mijn hoofd opzij.

‘Godsgruwelijk lekker,’ beaamde de man die in mij zat. Ter demonstratie bewoog hij zachtjes in en uit en veroorzaakte dat zalige smakkende geluid van kletsnat neuken.

‘Meedoen?’ Een oudere man verscheen in beeld naast de picknicktafel, grijs haar, grijze baard. Ik kende die kerel, van tv. Was hij niet die professor, kom, die neuroloog? Erik nog wat, iets met een S.

Hij wachtte het antwoord niet af, maar trok zijn gulp omlaag, stak een hand naar binnen en kwam er met een half stijve lul weer uit.

‘Aha,’ stelde mijn penetrator vast, ‘vers vlees. Toe maar.’ Zachtjes stootte hij weer naar binnen en voerde zijn activiteit op. Mijn mond ontving de tweede lul, het warme ding van de tv-professor, die me met zijn bruine ogen wellustig aankeek. Hij knikte goedkeurend en dat voelde goed. Ik ben mijn leven lang al gevoelig geweest voor complimenten van intelligente mensen. Zijn ding proefde neutraal, vlezig, alsof ik op mijn vingers zoog. Het deed me denken aan de tijd dat ik nog duimde, dit was een oergevoel, ik zoog me wezenloos. Het gevolg was dat de prof meer lawaai produceerde dan mijn naaktloper en ik bij elkaar. En ja, mij lukte het met die pik in mijn mond niet echt meer om mijn kreun verder te laten klinken dan de picknicktafel.

Met gesloten ogen realiseerde ik me de toestand waarin we ons bevonden: het was een trio, ergens in een bosje aan de rand van een koude rivier, naakt op een picknicktafel, op een zondag eind oktober, bijna zomers warm nog. Ik pijpte een tv-persoonlijkheid en neukte een nudist, het zaad ging aanstonds vloeien, van twee kanten zou het komen, mijn kut in, mijn mond in, een explosief orgasme zou mijn deel zijn, ik hoopte erop, ik verlangde ernaar, dit was nog echter dan het boek.

De prof mompelde wat. ‘D’r kont,’ verstond ik. ‘Steek ‘m in d’r kont.’

No way, dacht ik, en pijpte. Steek ‘m maar in de prof zijn reet als hij zonodig anaal wil.

Mijn benen waaierden opzij alsof ik voor een spagaat oefende.

Ik kwam als eerste en moest de pik uit mijn mond lossen om dat gakkend wereldkundig te maken. Mijn orgasme ging gepaard met een windvlaag en het ruisen van de populieren. Eksters vlogen krassend op, een boot op de rivier toeterde en de hemel kleurde achtereenvolgens azuurblauw, pimpelpaars en zacht roze. Mijn schokkende lijf liet de picknicktafel wiebelen en kraken. Godsamme, dit was een wereldorgasme! Hoewel ik volkomen opging in mijn genot - klaarkomen blijft toch een egocentrische ervaring - voelde ik hoe ik van onder en van boven werd besprenkeld met lauw sperma. De gierende ademhaling van de mannen verraadde dat ook zij een topprestatie hadden geleverd.

Het water van de rivier was inderdaad koud, maar het verfrissende afspoelen bespoedigde de terugkeer naar de alledaagse werkelijkheid. Ik mocht me afdrogen met de handdoek van Sjors, zoals mijn naaktlopertje heette. Aan de stand van zijn lul kon ik zien dat hij nog wel zou willen. Maar helaas, er werd thuis op me gewacht. Op de picknicktafel lag ‘Trio’ er bleekjes bij. Zo’n boek blijft maar een ding van papier uiteindelijk. Je kunt er broeds van raken, of bramig, of jeitserig. Daar kun je gevolg aan geven in de werkelijkheid.

Of niet natuurlijk.

Waar was die tv-prof gebleven eigenlijk? In d’r kont, tss, houd toch op.