Zo zen

Vaak komt het niet voor, maar die donderdag voelde ik me helemaal zen. Fred, mijn man die rechercheur bij de politie was, was opgestaan en vertrokken zonder dat ik het gemerkt had en ik ontwaakte pas toen ik helemaal was uitgeslapen. Ik opende de gordijnen en deed mijn meditatie- en yoga-oefeningen naakt in het warme zonlicht. In de keuken nam ik een licht ontbijt van knäckebröd met jam, een kopje fijne-dag-thee en een pruim. Ik douchte met lauw water en smeerde me helemaal in met dure zonnecrème die zo aangenaam voelt, factor vijftig. Slechts gekleed in een dunne kimono legde ik het matrasje op het ligbed op het terras, klapte de parasol uit en zette mijn zonnebril op.

‘Goedemorgen, buurvrouw.’

Verdomme, de buurman. Die was ik even vergeten, die misstond behoorlijk bij mijn zengevoel en mijn plan me naakt in de zon te gaan koesteren.

‘Hallo, Kees, al vroeg in de tuin bezig.’

‘Een tuin vraagt altijd om aandacht, Renée, vroeg én laat.’

Sinds die vent met pensioen was, hing hij de godganse dag tussen de struiken. De te lage ligusterheg die onze tuin met die van de buren scheidde had enorme impact op onze privacy. Met een snoeischaar knipte Kees wat willekeurige takjes.

‘Ga je zonnen?’ Hij knikte naar het ligbed met het matras met bloemmotief.

‘Eerlijk gezegd wel, ja. En ik zou dat graag naakt doen. Ik hoop niet dat je dat bezwaarlijk vindt.’

Hij keek verrast, maar hij zei: ‘Ik? Bezwaar? Welnee. Ik ben compleet open minded, hoor. Bovendien, het is toch jouw tuin?’ Hij sloeg zijn armen over elkaar, alsof hij wachtte op het moment dat ik mijn kimono uitdeed. ‘Ik zal er niks over tegen Carla zeggen, Renée, het blijft ons geheimpje. Dus Fred houd ik er ook buiten, natuurlijk.’

Knipoogde hij nou?

‘Is Carla aan het werk?’ Ik trok het ceintuur van de kimono in de knoop.

‘Donderdag en vrijdag, hè. Heb ik de hele ochtend het rijk alleen.’ Weer die knipoog.

Ik peuterde de knoop los, het moest er maar van komen. Alsof Kees er niet stond, liet ik de kimono van mijn schouders glijden. Gek hoe je je met een toeschouwer veel bloter voelt dan normaal. Daar lag ik dan. Kees stond er nog zag ik vanuit mijn ooghoek.

‘Ik, eh, ik knip nog wat, dan laat ik je met rust.’

Ah, hij had dus wel enig fatsoensbesef. Ik sloot mijn ogen en luisterde naar het stugge knippen van de tuinschaar dat langer aan leek te houden dan het aangekondigde ‘ik knip nog wat’. Kees kuchte. Waarschijnlijk stond hij gewoon naar me te kijken. Moest ik er iets van zeggen? Wat dan?

‘Ehm, Renée, ik moet het even kwijt: je hebt een god-de-lijk lijf, eh, lichaam. Halleluja. Amen.’

Ik keek opzij, hij hing over heg, met uitpuilende ogen zo leek het wel. Een gênante situatie waarin ik me geen houding wist te geven. Geen andere houding althans dan onzeker op mijn rug liggen. Dit had koesteren in het zonnetje moeten zijn, maar het had meer weg van ongewild blootgeven.

‘Excuus, Renée, maar zoiets moois zie ik zelden. Nooit eigenlijk. Carla is zoveel ouder en…’

‘Kees, ik snap je punt,’ onderbrak ik hem, ‘maar ik zou hier graag even willen zonnen zonder glurende buurman. Misschien moet je de voortuin eerst onder handen nemen.’ Ik klonk behoorlijk beheerst en vriendelijk.

‘De voorhuid, ik bedoel voortuin?’ Dromerig schudde hij zijn hoofd. ‘Die heb ik allang gedaan, als ik iets onder handen zou willen nemen, dan…’

‘Ga dan lekker naar binnen, geef me een half uurtje, dan ben ik wel klaar.’ Er sloop wat irritatie in mijn stem.

‘Klaar? Helemaal klaar? Ja, sorry, je hebt gelijk, Renée, ik moet nog zuigen. Stofzuigen, bedoel ik. Tot zo, ik bedoel, tot een andere keer, als je gewoon gekleed bent en niet zo op-win-dend naakt.’

Hè, hè, rust. Hoe zen was ik nog. Ik concentreerde me op zuivere gedachten, ik telde tot honderd en terug. Goddelijk en opwindend, haha. Geile glurende Kees, hitsig mannetje. Ik keek weer opzij, hij was weg, ik ontspande. Waarom mijn tepels zo opgewonden omhoog prikten, mag Joost weten. Ik lag heerlijk, het zonnetje streelde me, ik trok mijn rechterbeen iets op, zodat de zon ook de binnenkant van mijn dijen kon beschijnen. Natuurlijk mocht ik er zijn, ik kon het Kees niet kwalijk nemen dat hij zijn ogen de kost moest geven. Ik bedoel, hij stond de godganse dag tussen de mooiste bloemen, zou hij dan de bloem die ik ongetwijfeld was over het hoofd kunnen zien? Je kon mensen ook overvragen, mannen in zijn geval. Zijn geval. Zijn geval? Hij zou toch geen stijve hebben gekregen. Ik wilde er niet aan denken. Stond hij zich nu achter het raam af te… Jezus.

‘Sorry, ben ik weer.’ Kees stond bij de heg met een dienblad met twee dampende kopjes. ‘Ik dacht ik maak een excuuskoffietje.’

De ziel. Hij stond er echt beteuterd bij, een jongetje met spijt. En koffie, god, heerlijk, ik rook het van een afstandje.

‘Jeetje, Kees, je bent een ondeugend mannetje met je excuuskoffie. Wacht, laat ik het blad van je aanpakken.’

Voordat ik wist wat ik deed, doorkruiste ik in mijn nakie de tuin om het dienblad over te nemen. Ik had duidelijk een probleem met volgordelijkheid. Eerst had ik mijn kimono aan moeten doen, dan pas de koffie aanpakken. En de consequentie van de kopjes mee mijn tuin in te nemen was dat Kees over de heg stapte. Dit was een gevalletje van de wal in de sloot, een situatietje van nóg verder van huis. Ik voelde Kees naar mijn billen kijken toen ik vooroverboog om het blaadje neer te zetten. Zo snel ik kon, trok ik de kimono aan. De ceintuur was nergens te bekennen.

‘Binnenstebuiten,’ mompelde Kees. Hij had gelijk, ik liet het zo.

We dronken de koffie, een pittig bakje, zittend naast elkaar op het zonnebed.

‘Sorry, Renée…’

‘Nee, Kees, geen excuses of sorry meer, dat heb je nou al tien keer gezegd. Laten we gewoon genieten van de koffie.’ Ik hield de panden van het jasje bij elkaar.

‘Zeker, genieten,’ zuchtte Kees.

‘Was je echt zo, ehm, onder de indruk.’ De vraag flapte eruit, totaal overbodig.

‘Van wat je daar zo angstvallig zit te verstoppen. Oh ja, Renée, het is, het was prachtig, zo vrouwelijk, zo verleidelijk, zo…’

‘Geil?’

Kees knikte veelbetekenend. ‘God, zo geil, mijn hart ging vier keer zo snel.’

Ik gaf hem hartkloppingen, ik kreeg het warm door de koffie.

‘Je borsten, godallemachtig.’ Zijn kreun ging te ver, maar ik liet het zo.

Je appetijtelijke kont.’ Hij floot tussen zijn tanden.

‘Je bent zo slank en bruin. En zó lekker om te zien.’

Het kwam niet vaak voor dat ik met stomheid was geslagen, maar nu was het zover. Onwillekeurig had ik de revers van de kimono losgelaten. Mijn tieten duwden zich nieuwsgierig naar buiten. Kees’ mond viel open.

‘En van dichtbij?’ Mijn stem klonk onnatuurlijk schor.

‘Ik wou dat ik weer baby was,’ fluisterde Kees. Hij boog voorover voor een beter beeld. ‘Ze ruiken lekker, jij ruikt lekker, Renée.’ Zijn gezicht kwam nog iets dichter. Ik zag de haartjes die uit zijn oren staken, het grijze stekelhaar op zijn kop. Voordat ik wist wat ik deed, streelde ik een klamme hand over zijn schedel. De koffiekopjes rammelden op de schoteltjes. We zetten ze op het terras.

De kimono gleed voor de tweede keer omlaag, de zon lichtte mijn borsten fel uit. Kees bracht aarzelend zijn handen omhoog om ze voorzichtig te omvatten. De kreun die me ontsnapte kon ik niet tegenhouden, Kees kreunde zachtjes mee. Zo goed en zo kwaad als het ging manoeuvreerde ik mijn benen aan beide zijden van het ligbed. Mijn kruis stond ongegeneerd open. De tieten, de kut, Kees wist niet hoe hij het had en liet zijn handen over mijn lichaam glijden. Met ongekende tederheid raakte hij alles aan met een ademhaling passend bij een wielrenner die bergop reed.

Waar was ik eigenlijk op uit? Mijn ratio leek wel te smelten als een stuk ijs tijdens een hittegolf. Dit was je reinste muiterij van de lust, een overval van geilheid op klaarlichte dag, direct in het volle licht van de juichende zon. Was dit het onvermijdelijke gevolg van je helemaal zen voelen? Dat ik teruggleed naar mijn oer-zelf, de oervrouw die ik uiteindelijk bleek te zijn, de tieten, de kut, de seks. Met welke man er ook maar voorhanden was op het moment van geilheid?

Kees’ hand wreef zacht maar nadrukkelijk over mijn spleet. Zijn gezicht was vlak bij het mijne, zijn mond bij mijn oor.

‘Je bent nat, Renée, nat en glad, vind je het zo lekker, hm? Wil je dat ik doorga?’

Het geluid dat ik maakte, klonk niet als ja - mijn articulatie leek spoorloos verdwenen - maar vatte Kees terecht op als bevestiging. Meteen drukte hij zijn vingers steviger in mijn geopende poes. Zijn tong drong mijn gehoorgang binnen. Ik kon niet meer voorkomen dat ik achterover gleed op het ligbed met Kees half over me heen als lebberende, likkende en vingerende tegenspeler. Hij beet in mijn oorlel, zuigzoende mijn hals, likte mijn borsten en daalde onstuitbaar door naar onderen.

Gingen we het daadwerkelijk doen, hier in de tuin, waar iedereen, nou ja niet iedereen, niemand eigenlijk, maar toch, waar we te kijk lagen voor wie weet wie?

‘Kees,’ bracht ik met moeite uit, ‘boven, binnen.’

Zijn hoofd schoot overeind uit mijn schoot met wazige blik, zijn lippen vochtig van mijn geil.

‘In bed,’ fluisterde ik, ‘kom.’

Zelden was ik mijn trap sneller opgerend, nimmer naakt met een hitsige buurman achter me aan.

‘Die reet, die kont,’ juichte Kees hijgend. Het lukte hem om me een kletsende mep te verkopen op mijn rechterbil.

We doken het matras van mijn echtelijke bed op als sprongen we in een zwembad, we rollebolden over elkaar tot Kees onder lag met zijn hoofd tussen mijn benen en ik met mijn kop op zijn nog altijd gesloten broek. Terwijl Kees aan het zaligste sabbelen sloeg, concentreerde ik me op zijn riem en de knopen van zijn broek. Zijn blauwe slip verraadde een pik in gezwollen toestand. Het kostte weinig moeite die uit het katoen te bevrijden. Ik omvatte het forse ding met beide handen en likte de heldere druppel die aan de eikel ontsnapte. De eikel vulde mijn mond als een gepeld ei, hard gekookt. Ik zoog erop en proefde het zoutige voorvocht. Geile Kees.

Als glibberige palingen gleden we zweterig over elkaar heen, Kees uiteindelijk net zo naakt als ik. Voor een pensionado kon hij er fysiek ruimschoots mee door en ook zijn seksuele escapades deden niet onder voor die van Fred, terwijl ze toch bijna dertig jaar scheelden. Het kon natuurlijk zijn dat deze hartstochtelijke vrijpartij het resultaat was van Kees’ opgespaarde driften die hij bij zijn vrouw niet kwijt kon. Ik kroop bovenop hem, bewoog geconcentreerd mijn kut over zijn gladde paal die ik vervolgens als een gulzig roofdier naar binnen slokte. Het ontlokte me een wilde kreet die in een dierentuin niet misstaan had. Met Kees’ handen op mijn billen en onze heupen bewegend als in een dance passionel fuckten we richting ongehoorde climax, borst aan borst, buik aan buik. Nu was het mijn beurt mijn tong in Kees’ oor te steken, mijn handen om zijn ronde kop geklemd.

Zo lawaaierig als ik mijn orgasme naderde, zo rustig was Kees ineens. Hield hij zich in voor de eindspurt? Of was hij stiekem al klaargekomen? Zijn bewegingen waren stilgevallen en geluid maakte hij ook al niet. Op het moment dat mijn trein het station binnen daverde om het gehele orgasmeperron langs te rijden tot het stootblok aan toe, en ik de bijbehorende remgeluiden produceerde die alle denkbeeldige passagiers deed opspringen, opende ik mijn tot dan toe dichtgeknepen ogen. Waar staarde Kees naar met die fletse blauwe ogen? Zag hij spinrag aan het plafond?

Eén, misschien twee seconden had ik nodig om me te realiseren welk gruwelijks er aan de hand was. Terwijl mijn fysieke toestand nog in het uiterste genot verkeerde, concludeerden mijn hersenen al dat er iets behoorlijk mis was, onomkeerbaar mis. Mijn hart ging nog bonkend te keer, mijn huid was nog nat van het zweet, mijn kut tintelde nog van plezier, maar mijn verstand stelde eenvoudigweg vast, zonder aarzelen, dat Kees zich had dood gevreeën. In die allerlaatste wip had hij het, helaas voor hem, niet meer tot een ejaculatie kunnen brengen, hij was vlak voor het eindsignaal afgehaakt.

Gezien de bizarre omstandigheden bleef ik aardig nuchter. Met mijn handen steunend op Kees’ borstkas - waarin zijn hart was gestopt met kloppen - duwde ik me omhoog. Zijn ogen keken naar niks, zijn lippen weken wat van elkaar, zijn hoofd helde iets naar rechts. Het zag er vredig uit, maar wel meteen levenloos. Zijn pik, nog stijf maar willoos, gleed geluidloos uit mijn gleuf. Het was sowieso stil, in de slaapkamer, in huis, maar ook buiten. Alsof de dood nog rondhing op zoek naar andere slachtoffers. Over mijn hele lijf voelde ik het kippenvel opkomen, ik huiverde. Kees’ forse erectie was te verleidelijk om niet aan te raken, met moeite wist ik het dikke ding met mijn hand te omvatten, glad nog van mijn vaginale vochten. Direct liet ik weer los. Het was alsof de gevolgen van de vreselijke situatie nu pas in zijn volle omvang tot me doordrong. Hoe moest ik in hemelsnaam aan Fred uitleggen wat er gebeurd was?

Het was duidelijk: er was niets voorgevallen, Kees was nooit in onze slaapkamer geweest, Ik had nooit seks gehad met mijn gepensioneerde buurman en hij was zeker niet overleden tijdens een behoorlijk lekkere vrijpartij in ons echtelijke ledikant. Wat de doodsoorzaak ook was, hij had magere Hein gewoon getroffen op eigen terrein, in zijn tuin, bij het knippen van de heg. Waarachter ik zeker niet naakt lag te zonnen. Ik had Kees niet meegenomen naar boven om mijn kut te laten likken of om aan zijn lul te zuigen. Ik was niet klaargekomen met een dode pik in me.

Maar wat dan wel?

Met alle energie die ik in me had, trok ik zo goed en zo kwaad als het ging Kees zijn kleren weer aan. Door mijn wekelijkse bezoekjes aan de sportschool had ik aardig wat spiermassa ontwikkeld die ik nu functioneel kon inzetten. Kees werkte voor geen meter mee, maar na flink wat sjorwerk leek alles op zijn plaats te zitten. Koortsachtig dacht ik ondertussen na over de lijkverplaatsing naar de tuin van de buren. In de garage vond ik een stevig touw dat ik om Kees romp bond. Vervolgens zette ik me schrap om zijn lijf te verslepen. Met een doffe bonk plofte Kees op de gladde houten vloer. Het stuk naar de balkondeur was ronduit een makkie. Ik gooide deur open en verkende het balkon. Als ik Kees naar links sleepte, kon hij daar over de balustrade en zou hij precies op de ligusterheg vallen. Achter onze twee-onder-een-kap-huizen was een verlaten plantsoen, waar slechts af een toe een hond werd uitgelaten. Van die kant had ik dus weinig gevaar te duchten.

Ik deed het zoals ik bedacht had. Kees’ geschatte tachtig kilo kreeg ik na diverse pogingen half op de balustrade. Het was alleen nog een kwestie van het touw losmaken en Kees’ voeten van het balkon tillen om hem uit balans te brengen. De zwaartekracht zou de rest doen. En zo geschiede. Precies zoals ik had gepland donderde Kees bovenop de liguster. Krakend zakte hij tot op de aarde, een arm omhoog alsof hij mij als schuldige wilde aanwijzen. Maar hij was het zelf geweest die zijn onfortuinlijke einde had veroorzaakt. Of onfortuinlijke einde, wie wilde er niet de pijp uit gaan tijdens een hete vrijpartij? De dood als een eeuwig orgasme, ik zou ervoor tekenen. Nog een keer controleerde ik het plantsoen op eventuele ongewenste pottenkijkers. Niemand. Opeens besefte ik wel dat ik nog steeds naakt was. En dat beviel me.

Alvorens opnieuw in de tuin op het ligbed languit te gaan, verschoonde ik het onderlaken en maakte ik het bed op. Terwijl ik het dekbed strak trok, realiseerde ik me hoe zen ik me voelde. En gek misschien, maar ik wist zeker dat de seks met Kees ertoe had bijgedragen. Ik smeerde me opnieuw in met zonnecrème, voelde hoe zacht het mijn huid maakte en strekte me uit op het zonnebed. Ja, vaag weg wist ik heus wel dat Kees naar me loerde vanuit de liguster, ik duwde mijn tieten nog eens omhoog om hem te plagen. Hij had er niks meer aan, maar ik des te meer.

Ik schrok wakker van de krijsende buurvrouw. ‘KEEEEEEEEEEESSSSS!’

Jezus, want kon dat wijf schreeuwen. Ik kon me moeilijk slapende houden en ging rechtop zitten.

‘Is er iets, Carla?’ Het leek me sterk dat ze dat hoorde, dus stond ik op. Carla stond met de handen voor de mond geslagen gebogen over de liguster. Ik zag de benen van Kees, of eigenlijk vooral de broek die ik met veel moeite weer aan had gekregen.

‘Neeee,’ jammerde Carla, ‘Kees, Keesje, mannetje.’ Ze knielde neer naast haar man. Wijlen Kees.

Ik dacht aan Kees boven in bed en het lekkere ritje dat ik op hem gemaakt had. Keesje en mannetje waren in elk geval gezien zijn geschapenheid onder de maat. Fred kon er misschien wel twee keer in.

Carla keek op, ze leek niet te zien dat ik naakt was. ‘Hij is dood,’ kreunde ze.

‘Echt?’ Ik ben goed in toneelspelen. ‘Heb je z’n pols gevoeld? Ik bedoel, ik lag hier nog geen drie meter van hem vandaan, dan had ik toch moeten horen dat… Luister ‘s goed aan zijn hart. Een mens gaat toch niet zomaar dood?’

Ik keek naar Kees schoenen, ze stonden onnatuurlijk naar buiten, links aan de rechtervoet, rechts aan de linker. Maar nu ik dichterbij stond, was er nog iets wat veel onnatuurlijker was. Zijn nek stond in een hoek die normaal gesproken onmogelijk kon.

Zoals een zorgzame buurvrouw betaamd, belde ik 112. En meteen maar Fred even. Gewoon om te vertellen wat er aan de hand was.

‘Ik kom eraan,’ riep hij.

‘Ben je mal,’ riep ik terug, ‘Kees is al dood, erger gaat het niet worden. En ik voel me helemaal zen.’

Toch arriveerde hij binnen tien minuten in een dienstwagen met zwaailicht. Als er doden vielen was hij er als de kippen bij, meneer de rechercheur. Hij keek teveel detectives, dat was het.

Hij stoof meteen door naar de tuin, waar de ambulancebroeder onverrichterzake hun brancard inklapten. Ze hadden nauwelijks oog meer voor Kees, maar des te meer voor mij. En dat snapte ik, ik was nog steeds naakt en mijn tepels wipten brutaal omhoog.

‘Trek wat aan,’ siste Fred.

Ik knipoogde naar de ambulancebroeders.

Terwijl ik nog wat flirtte met het geüniformeerde personeel deed Fred zijn recherchewerk. Hij zag Kees geknakte nek, keek omhoog naar ons balkon en stoof de tuin weer door. Altijd in de weer die man. Daar stond-ie alweer op ons balkon. Ik streelde net mijn vochtige poes en likte mijn lippen. De  verplegers keken geilig toe.

‘Renée, hier komen!’ klonk Fred geagiteerd. Ik was zijn hondje niet, hoewel we het soms weleens op die manier deden. Niet dat zijn hoofd daar nu naar stond, vermoedde ik, zo bozig keek hij. Ik knikte naar de broeders, misschien wilden zij…

‘Nu, Renée!’

Het klonk zo onaardig dat het ambulancepersoneel afdroop. Ik stampvoette de trap op.

‘Hier komen,’ schreeuwde Fred vanaf het balkon. Jeetje wat een opgewonden standje.

‘Wat is dit?’ Hij wees op het touw waarmee ik Kees had versleept.

‘En dat?’ Er lag iets dat leek op een portefeuille.

Ik haalde mijn schouders op. Ik had werkelijk geen idee. Alsof Kees nog iets ging betalen. Kom op.

Beneden in de tuin stond het dienblad met de koffiekopjes van die ochtend. Dat had Fred nog niet eens gezien.

Ik voelde me zó zen.