Daniëlle van De Knipperette

Zodra je bij kapsalon ‘De Knipperette’ over de drempel stapte, begon het al: je verdween in een wolk van zoete luchten die je dat zwoele lome gevoel brachten waarmee de stemming ineens ten goede keerde. Het was dat Rinus’ haar niet sneller groeide, anders was hij er elke week te vinden. En dan had hij nog geluk, hij hád haar, stel dat hij kaal was geweest. In de spiegel zag hij zichzelf, zijn blonde kuif niet eens zo lang, maar voor nog langer uitstellen was de hunkering naar kam en schaar en mes te sterk geweest. Of, nou ja, het kappersgereedschap kon hem gestolen worden, het ging hem natuurlijk om de kapster.

Vanaf dag een dat hij bij ‘De Knipperette’ binnengestapt was, vertegenwoordigde kapster Daniëlle dat zoete zwoele sentiment dat in zijn kop was blijven zitten. Of kop? Het was eerder een sensatie die zich plat gezegd had genesteld in zijn kloten. Als er iets loom en ontspannen bij hing als hij ‘De Knipperette’ bezocht, dan waren het zijn testikels wel. Als hij wijdbeens zijn beurt afwachtte, voelde hij zijn scrotum zwaar tussen zijn dijen zakken. Ter voorbereiding aan het kappersbezoek trok hij steevast een wijde boven- en onderbroek aan. Optimaal tegemoetkomen aan het zwoele lome kappersgevoel vergde een degelijke voorbereiding.

Terwijl Daniëlle andere klanten hielp, zowel mannen als vrouwen, keek Rinus met afgunst toe hoe ze zich bekommerde om de kapsels. Zelfs van de vreselijkste hondenbos wist ze nog iets fraais te creëren. Wat hem opluchtte, was dat Daniëlle met een zekere distantie en puur functioneel knipte, krulde, borstelde of gelde. De schaar die zij bediende, was slechts een professioneel instrument om haar te korten, de borstel bracht eenvoudigweg wat slag in het meest stijle haar. Rinus snapte die wat afstandelijke functionele aanpak wel, Daniëlle kon niet voor elke klant haar hele hebben en houden in de strijd gooien. Wat een uitputtingsslag zou dat niet voor haar betekenen. Hoe anders was het als hij de kapperszetel betrad.

De opwinding die zich had postgevat in zijn ballen gleed onvermijdelijk zijn penis in. Aanvankelijk hing het orgaan half stijf naar links. Pas toen de laatste klant Daniëlles stoel had verlaten en Rinus’ beurt zich aandiende, richtte zijn geslachtsdeel zich in volle lengte en sterkte op. De wijde onderbroek kon gelukkig heel wat herbergen. Het voelde sensationeel met zo’n krachtige erectie door de kapperszaak te schrijden en er Daniëlle mee tegemoet te treden. Het lieve kind moest eens weten wat hij haar, eventueel natuurlijk, te bieden had. Nog dieper dan hij al had gedaan snoof Rinus de zoete kapperswinkeldampen op, waardoor zijn stijve nog strakker in het gelid sprong.

‘Hetzelfde als de vorige keer?’ Daniëlle keek hem liefdevol aan via de spiegel. Haar grote blauwe kijkers hadden iets frivools, haar zwarte wenkbrauwen leken verticale vraagtekens.

Rinus knikte. Het beste was om zich volledig aan Daniëlle over te geven. Zij wist als geen ander hoe hij het wilde. Zijn gevouwen handen onder de kapperscape rustten op zijn zware en harde geslacht, hij spreidde zijn dijen, zodat zijn kloten omlaag zakten. Door zacht zijn dijbenen van en naar elkaar te bewegen kon hij ze onopvallend kneden.

‘Wat een heerlijk weertje, hè,’ opende Daniëlle het gesprek.

Rinus voelde haar vingers subtiel door zijn nek gaan. ‘

‘Heerlijk weer,’ zuchtte hij duwend op zijn erectie die brutaal terugduwde.

Wat rook ze fijn, zijn Daniëlle, als een bloeiende bloem die haar stampertje toonde aan zijn bijensnuitje. Wat een stoutertje was het toch. Hij kon haar prikken als ze wilde, zijn angel stond er klaar voor. Met ongekende zorgvuldigheid gleed haar kammetje door zijn haar.

‘Nog plannen voor het weekend?’ Ze keek weer naar hem via de spiegel, een steelse blik, nee, een verlangende, een naar hartstocht verlangende uitdrukking. Haar gestifte lippen half open, de tong die de onderlip bevochtigde.

Your place or mine, dacht Rinus.

Als ze voor hem langs boog om bovenop te knippen schoven haar borsten aan zijn gezicht voorbij. Ze doeg zo’n stevige beha die zelfs kleine borsten de illusie van groot konden geven. Die van Daniëlle waren behoorlijk, meer dan zelfs. Nu ze zijn kruin knipte, kon Rinus een glimp opvangen van de rondingen in haar diepe decolleté. Daar had hij zijn neus in willen steken, nee, hij had haar witte bloesje open willen trekken, nee, los willen knopen, beheerst. Het onbeheerste zou volgen als haar weelderige tieten naakt voor zijn ogen dansten. Hij zou haar tepels likken, hij zou…

‘Het schijnt echt strandweer te worden. Het zal wel weer druk zijn op de stranden.’

Rinus knikte. Haar oksels vertoonden zweetplekken. God, wat had hij haar daar willen likken, het zout van haar transpiratie proeven. Zou haar derde oksel ook nat zijn, zou ze geil worden van het knippen van zijn haar. Knippen? Ze gebruikte een mesje en trok zijn haar strak om er stukjes vanaf te snijden. Cut. Ja, kut, een natte kut en natte oksels, nat in haar bilnaad, haar strakke sterretje…

‘Bent u een strandliefhebber?’ Haar gezicht was vlak voor het zijne, ze controleerde de symmetrie, hij rook de tandpastageur die ze uitademde.

O ja, en of hij van het strand hield. Het naaktstrand, samen in een duinpannetje seksen onder de brandende zon, samen de zee in. Zand in de rails.

‘Heb je zaterdag vrij,’ vroeg Rinus schor.

‘Was het maar waar,’ zuchtte Daniëlle, ‘de hele dag werken, en zondag wel drie verjaardagen.’

‘Jammer,’ mompelde Rinus. Aan Daniëlles handelingen zag hij dat zijn knipbeurt op zijn einde liep. Hier en daar knipte ze wat plukjes bij. De pot met haarwax stond al klaar bij de spiegel. Daarmee bracht ze zijn overgebleven haar in de plooi. Daarna volgde de borstel om de haartjes uit zijn nek te vegen en tot slot het ritueel met de spiegel om zijn achterhoofd te inspecteren.

Hij wist wel wat hij wilde inspecteren, het zat precies tussen haar benen. Laat dokter Rinus maar even kijken, Daniëlle. Voel je dit, voel je dat? Nee, meid, je bent kerngezond zo te proeven, ja, zucht maar lekker door, dan zal dokter Rinus zijn thermometer even inbrengen. In je kontje, nee joh, gewoon waar ie hoort, voel je ‘m, nou, dokter Rinus ook hoor.

‘Wat vindt u ervan?’

Hoe kon hij haar teleurstellen?

God, wat heb je er weer een puinhoop van gemaakt, Daniëlle, ben je wel een echte kapster, mmm? Ik weet het goed gemaakt, om het goed te maken mag je mijn kloten scheren, ja, die tintelende balzak die ik onder de cape tussen mijn dijen kneed. Dat heb je toch wel geleerd op de kappersschool, ballen scheren? En als je daaronder toch bezig bent, neem die stevige knaap dan maar even tussen je lippen, mmm? Ja, even in je mond, beetje zuigen. Toe maar. Daniëlle, lief kapstertje, lekker knippertje…

‘Heeft u een klantenkaart?’

Rinus schoof het ding over de toonbank.

‘Scheelt toch weer mooi een euro.’

Ook als vrouw achter de kassa was ze prachtig, zo zonder schaar en föhn, zo zonder wapenarsenaal was ze ontwapenend mooi. Naturel. Naakt haast.

Rinus legde zijn bankpas tegen het pinapparaat. Een intieme handeling, alsof hij zijn handen even om de blote billen van de kapster sloeg om haar tegen zich aan te drukken, hun opgewonden kruizen tegen elkaar. Zij was een heksje en ze zat op zijn bezemsteel.

Tijdens de fietstocht naar huis, de wind door zijn gekortwiekte haren, hield de erectie stand. Hij moest daar iets mee. Direct als hij thuiskwam zou hij dat afhandelen. Hij zou intens aan Daniëlle denken.

De afspraak voor een volgende knipbeurt was pas over een maand. Leven bleek keer op keer een kwestie van geduld.