Behoefte aan meer structuur

Negentien mei, uurtje of tien, het is zalig weer, ik voel me kiplekker, fris gewassen, leuke gele jurk met bloemetjes, rood leren jackje - los geritst, kort blond rattenkopje, lichtjes opgemaakt. Ik fluit iets vrolijks van Warpaint, Amerikaans meidenbandje. Lekker. Zalig. Heerlijk. Op weg naar mijn psychotherapeut, de wekelijkse afspraak. Huppelend. Of ik psychische problemen heb? Natuurlijk niet, duh. Ik ben misschien wat apart, dat kan toch? Ben jij normaal dan? Op maandagen praat ik met Fritzy. Met z y, ja. Gewoon een consult van drie kwartier, even de boeltjes rechttrekken die soms een beetje uit de rails lopen. Of ik niet spoor? Wie wel, hè. Het leven is net een tredmolen, het kan je wel eens duizelen, je wilt er soms tussenuit knijpen. Dat herken je toch? En in mijn geval kan ik dan terugvallen op Fritzy. Fritzy heeft grote oren onder haar zwartgeverfde haar, van die enorme flappen met lange lellen. Luisteren gaat haar goed af.

Het is nog een hele kunst om uit dat onsamenhangende gebrabbel van mij chocola te maken, daar dan ook nog eens een diagnose uit te peuren en mij vervolgens te adviseren.

‘En?’ vroeg ik laatste keer nieuwsgierig, alsof de conclusie na een tweede consult al duidelijk kon zijn. Ik hoopte gewoon op een buisje vrolijkedagpillen. Maar nee.

Fritzy zuchtte, keek vermoeid en stond op. ‘Ga eens staan,’ commandeerde ze en ik deed wat ze vroeg. We stonden tegenover elkaar, Fritzy iets langer dan ik op haar hoge hakken. Het viel me op hoe talloze rimpeltjes als een spinnenweb haar bruine gezichtshuid bedekten. Van wat ze vervolgens deed, schrok ik niet, het verbaasde me wel: ze strekte haar armen, legde haar warme handen op mijn borsten en kneep erin. Zacht, maar toch. En terwijl ze mijn tepels kneedde en me diep in mijn ogen keek, zei ze: ‘De volgende keer kom je hier zonder ondergoed. Is dat duidelijk?’

Ik knikte gedienstig. De opdracht was helder, maar wat was de bedoeling? Haar linkerhand liet mijn tiet los, ze legde haar wijsvinger over mijn lippen. Geen vragen dus, gewoon luisteren.

Nu loop ik, een week later, in mijn blote billen onder mijn zomerjurkje naar Fritzy’s praktijk, met mijn behaloze borsten dansend op het ritme van mijn huppel. Voel de wind langs mijn dijen strelen, zie de stratenmakers steels naar mijn losgeslagen tieten gluren. Het is fijn gehoorzaam te zijn, Fritzy kan tevreden zijn, haar therapie slaat aan, ze weet wat ik nodig heb: de straat op in mijn blote gat.

Ze ontvangt mij ernstig. Wat is er aan de hand? We zitten tegenover elkaar, ik kruis mijn onderbenen en bestudeer mijn gelakte teennagels in mijn sandalen.

‘Structuur,’ zegt ze rustig, zwijgt en kijkt me indringend aan. Ik knik onzeker.

‘Om precies te zijn een gebrek aan structuur, dat is wat er schort.’ Haar ogen draaien naar boven, haar beringde vingers wrijven zachtjes tegen elkaar.

‘Structuur?’ piep ik. Wat bedoelt ze in godsnaam.

‘Ja, jij, structuurloos, disciplineloos, hot naar haar, kip zonder kop, hak op tak,

‘Heg noch steg,’ mompel ik. Ik probeer Fritzy’s blik te vangen. Is ze boos? Aarzelend til ik mijn jurk omhoog. ‘Kijk, ik heb gedaan wat je vroeg.’

‘Doe alsjeblieft niet zo kinderachtig.’ Ze kijkt streng als een schooljuf.

‘Maar…?’

‘Je bent toch geen kleutertje dat zonodig haar kut wil laten zien.’

‘Nee, maar, jij zei toch…?’

‘Jij? Gaan we opeens tutoyeren? Je bevestigt voortdurend wat ik al vaststelde: je bent stuur- en doelloos, je doet maar wat. Ga staan.’

Ik haal diep adem, begrijp niet waar het heen gaat en sta op. Best zwaar zo’n therapie. Net als de week ervoor staan we tegenover elkaar. Gaat ze weer in mijn tieten knijpen? Het gaat anders, ze knoopt haar zwarte bloesje los en laat die van haar schouders glijden. Daar staat ze in een donkerblauwe beha. Voor ik het weet heeft ze die losgehaakt en afgedaan. Verward kijk ik naar haar volle borsten, de blauwe adertjes die de rondingen volgen, de roze punten van haar tepels. Ik voel dat ik bloos.

‘Beetpakken,’ zegt ze, snauwt ze. Enigszins verbluft grijp ik haar tieten met beide handen beet.

‘Knijpen,’ gromt ze.

Voorzichtig kneed ik haar vlees. Ze kreunt, ze zuigt hoorbaar haar adem in. ‘Harder, kreng!’ bijt ze me toe. Haar ogen zijn gesloten als ik hard in haar tepels knijp.

Hoelang ik haar borsten betast, is niet uit te drukken in tijd. Buiten hoor ik een kerkklok slaan, maar ik weet niet hoe vaak. Fritzy staat met haar ogen dicht en mond open. Ze kwijlt een beetje. Ze zucht ook.

Opeens doet ze haar ogen open, haar blauwe irissen en zwarte pupillen drijven in een zee van oogwit.

‘Zuigen,’ fluistert ze. Het lijkt alsof ze glimlacht. Zuigen? Bedoelt ze haar tepels? Is er meer om te zuigen? Haar vingers, haar duimen, haar neus, oorlellen?

Voorzichtig zet ik mijn mond op haar linkertepel en zoen en zuig de zachte huid. Dan switch ik naar de rechter. Het bevalt haar, ik doe mijn best, ik lik, zuig en zoen, mijn speeksel vloeit rijkelijk, druipt over haar buik omlaag. Dan pakt ze mijn handen en legt ze op haar billen. We staan dicht tegen elkaar, ik moet mijn hoofd schuin omlaag houden om de tepels te blijven zuigen. Haar billen zijn vol, net als haar tieten. Door haar rok heen voel ik de contouren van haar onderbroek. Ik streel haar billen en zuig haar borsten, streel haar billen, zuig haar tepels, streel haar kont, lik haar borsten. Het is een ritme, een cadans, die Fritzy begeleidt met haar kreunen die steeds extatischer en hoger klinken.

In mijn enthousiasme rek ik mijn hand voorbij de billen, ondanks rok en slip moet ik haar vulva hebben bereikt. Ze geeft een gesmoorde gil, duwt me terug en slaat met platte hand in mijn gezicht. Geschrokken deins ik achteruit. Het doet gemeen pijn.

‘Wat doe je daar!’ krijst Fritzy, ‘Had ik je gevraagd dat te doen?’

‘Nee!’ gil ik terug

‘Wat nee!’ krijst ze.

‘Nee, Fritzy,’ jammer ik.

Pets. Weer een klap op mijn wang. ‘Noem me mevrouw,’ sist ze, ‘noem me meesteres.’

‘Mevrouw,’ kreun ik, ‘meesteres.’ Er lopen tranen over mijn wangen en ik val op mijn blote knieën. Waar ben ik in verzeild geraakt, hoe moet dit verder? Mijn hoofd is gebogen, ik zie de verschoten kleuren van het Perzisch tapijt door mijn tranen heen. Dan die hand in mijn korte blonde kuif, mijn hoofd omhoog. Haar rok is weg, sterker nog, haar onderbroek is weg: ik staar in een druipende poes, kaalgeschoren tot op het laatste haartje, vlezige lippen die smeken om gelikt te worden. Ik heb geen keus.

‘Snap je,’ zegt Fritzy als de sessie voorbij is. ‘Een strenge hand doet wonderen. Was je geschrokken?’

Een vreemd soort opluchting heeft zich van mij meester gemaakt. Ik mag gewoon weer Fritzy zeggen. Na haar hoogtepunt werd alles weer normaal. Ze heeft haar kleren weer aan, ze lacht vriendelijk, haar oren steken roze door haar stijle zwarte haar.

‘Het was een beetje een rollercoaster,’ zeg ik, ‘maar daar ben ik gek op, hoor.’

‘Goed om te horen. En denk erom, structuur is alles, laat je leiden en leidt zelf. Pak beet, streel waar nodig, knijp waar nodig, trek waar nodig.’

‘Vinger waar nodig,’ grap ik.

We staan op, Fritzy geeft me een hand. ‘Volgende keer opnieuw geen ondergoed.’ Ik knik. ‘En verder…’ Ze buigt naar voren en slaat op mijn linkerbil. ‘Een buttplug in je je-weet-wel. Duidelijk?’

Dat is me nogal een opdracht, wat weet ik van een buttplug? In Rotterdam heb je een kabouter met zo’n naam, op internet is het ding ook zo gevonden, maar wat moet ik ermee? Wat heeft het überhaupt te maken met de therapie die Fritzy me biedt? Het gaat om het vinden van structuur in mijn leven, waarschijnlijk helpt het dan om iets in je achterste te stoppen. Fritzy zal het wel weten, zij is de deskundige, dit zal wel de juiste weg zijn, de weg achterom. Zenuwachtig ga ik op zoek en verdwaal binnen de kortste keren in een woud van buttplugs. Sommige exemplaren zijn zo fors dat ik zeker weet dat ik die er niet in ga krijgen. Bij Art of Erotica stuit ik op een compleet pakketje: een spoelsetje, glijmiddel en een waarlijk schitterende berkenhouten plug. Met kloppend hart regel ik de betaalhandelingen en met verhitte kop druk ik op verzenden. Vandaag besteld, morgen in huis. Bij de track and trace staat gewoon luid en duidelijk ‘berkenhouten buttplug met toebehoren’. Dus dat hele distributiecentrum kan lezen wat ik besteld heb.

‘Hier heb je er weer één, jongens, een zogenaamd fatsoenlijke dame in een vinexwijk stopt een stuk hout in d’r reet.’ Die nacht droom ik er zelfs van. De inhoud van mijn handtas belandt op straat, het speeltje rolt over de stoep tegen de gepoetste schoen van een heerschap. ‘Zoho, dame, wat zijn we daarmee van plan?’ vraagt hij lachend. Badend in het zweet schrik ik wakker.

Aan het gezicht van de pakketbezorger zie ik dat hij het weet, hij overhandigt mij de onschuldig witte doos met een dubbelzinnige glimlach. ‘Veel plezier ermee,’ voegt hij er plagerig aantoe. Ik leg de doos in een dichte kast, ik wil niet zien wat erin zit. Na het eten, als de spanningen gezakt zijn, ga ik er wel een momentje van maken: bekijken, ruiken, proeven en de proef op de som nemen. Goed structureel bezig, zou Fritzy zeggen, lekker gepland.

Na twee keer uitstellen, speelt het moment zich af in de badkamer, voor de grote spiegel, zodat ik mezelf kan zien stuntelen met het ding. Terwijl het bad volloopt, pulk ik met trillende vingers aan het weerbarstige plakband. Relax, zeg ik tegen mezelf, ontspan, als je zo strak staat, staat je anus dat ook. Wat je er ook in wil stoppen, dat lukt voor geen meter.

In eerste instantie valt het formaat van het houten geval, dat verdacht veel op een deurknop lijkt, me mee. Bij nader inzien, op het moment dat ik de bovenkant van de kegel tegen mijn ster druk, breekt het zweet me echter uit. Oké, ik moet natuurlijk dat glijmiddel er nog opsmeren, maar met de eerste aftastende pogingen roep ik niet volmondig ‘jaaaa, graaag!’. Ik zak in het hete badwater, glij onderuit met mijn knieën opgetrokken en benen gespreid, en met mijn gezicht nog net boven water. Poging twee, met de glijdende werking van het warme badwater. Jezus! Ik kom niet verder dan halverwege het bolste stuk. Bekijk het maar met je deurknop denkt mijn gat, als ik die toelaat, kan ik alles wel binnenlaten. Wil je dat soms?

De tube glijmiddel moet eraan te pas komen: staand in het bad smeer ik een flinke klodder merkwaardig ruikende gel op de knots, bestrijk er mijn reet royaal mee in, buig voorover en duw het berkenhout opnieuw op de opening waarin het moet verdwijnen. Over mijn schouder in de spiegel kijkend zie ik het gebeuren, en ik voel hoe de buttplug ditmaal soepel naar binnenglijdt. Wat een merkwaardig gevoel en wat ziet dat er gek uit. In plaats van mijn rimpelige kringspier lijk ik een damsteen tussen mijn billen de verbergen. Alsof ik bang ben dat mijn houten penetrator eruit zal vallen zak ik voorzichtig terug in het aangenaam warme water. Langzaam lukt het me te ontspannen. Ik voel tussen mijn benen. Mijn poes houdt zich prima en de damschijf blijft zitten waar hij zit. Vroeger stopte mijn moeder daar de thermometer in als ik ziek was, nu lijkt het alsof ik een kurk heb aangebracht in het laatste deel van mijn voedselkanaal. Er kan niets meer uit.

Na dagen van oefensessies is het eindelijk zover: zonder ondergoed en met een buttplug in mijn achterste ga ik de straat op. Ik heb gekozen voor een lange zwierige rok tot op mijn enkels van donkerbruin Indisch katoen. De hakjes van mijn sandalen tikken zelfverzekerd op de stoeptegels. Het ritme gaat gelijk op met het opgewonden bonzen van mijn hart. De schilders op de steiger loeren naar mijn draaiende billen, ze hebben geen flauw idee van mijn gladgeschoren poes of de plug die mijn kringspier oprekt. Mijn lijf bruist van opwinding, mijn borsten doen verwoede pogingen uit mijn strakke shirtje te breken. Het zal ze niet lukken, ook al staan de tepels strak afgetekend in de dunne stof. Een politieagent in burger knipoogt veelbetekenend, een passerende del steekt haar middelvinger in haar mond.

Fritzy ís goedgemutst. Vriendelijk vraagt ze me haar vandaag meesteres te noemen. Fritzy mag ook, als het maar onderdanig klinkt.

‘Ik kies voor meesteres,’ zeg ik schor. Ik weet niet waar ik mijn handen moet laten en vouw ze in mijn schoot. Nu ik zit, ben ik me extra bewust van de druk op mijn anus. Er kruipt een tinteling van mijn achterste naar voren, langs mijn vaginale lippen omhoog naar mijn klit. Mijn tepels prikken nog steeds weerbarstig door het katoen. De zweetsnor die ik heb, prikt de huid.

‘Zenuwachtig?’ vraagt Fitzy zorgzaam.

‘Nee. Ja, toch,’ hijg ik. Hijg ik? Ik zit op een stoel, waarom zou ik hijgen. Mijn oksels voelen nat. Ze kan het zien, Fritzy ziet alles.

‘Die buttplug,’ vraagt ze met een glimlach, ‘zit die op zijn plek?’

Ik knik.

‘Haha,’ lacht Fritzy,’ op zíj́n plek. Is het een mannetje, denk je? Nee, antwoord maar niet, natuurlijk is het mannetje, een stout mannetje. Kijk.’ Ze staat op, draait om haar as en trekt haar jurk omhoog. Tussen haar blote billen glimt een goudkleurige knop. Ik slik. Zij ook, zij heeft hem ook in, hém!

‘Zie je?’ roept ze triomfantelijk.

‘Ja, meesteres, ik zie hem.’ Ik knik erbij om mijn bevestiging kracht bij te zetten.

‘Dan is het nu tijd voor de verrassing.’ Fritzy klapt kinderlijk in haar handen. ‘Ik zal Marco halen.’

Marco? Ik ken geen Marco. Wat moeten we met een Marco? Het jeukt rond mijn buttplug. Er is toch geen verband tussen die Marco en dat ding in mijn hol? Zenuwachtig sta ik op. Ik hoor Fritzy in de verte iets zeggen. Er volgt een bromstem, het geluid van een man. Het moet Marco zijn, wie anders? Voetstappen naderen. Marco, Fritzy, de meester en de meesteres. Met trillende handen trek ik mijn rok en shirt uit en ga op mijn buik op de sofa liggen. O, hoe moet dit verder!

‘Zo, Marco, kom verder, dit is…’ Er valt een korte stilte. Dan: ‘Wat ben jij in godsnaam aan het doen in je blote reet! Wou je Marco zo ontvangen? Heb je dan geen enkel vezeltje fatsoen in je lijf? Pats, Fritzy slaat met vlakke hand op mijn bil. Pats, pets, pats. De klappen blijven neerdalen. ‘Stoute vrouw die je daar bent.’ Twee, drie klappen volgen, mijn billen gloeien. ‘Wat moet Marco wel niet denken, smerige sloerie. Zie je dat, Marco, zie je wat ze in haar kontje heeft. Je moet toch wel flink van het padje zijn om je zo aan anderen te tonen. Jij bent een vreemde man, nota bene, je kent haar niet, maar wat voor indruk geeft zo’n positie.’

‘Eh, ja, kweenie,’ hoor ik de man mompelen. ‘t Is wel, ehm, wel geil, natuurlijk.’

‘O ja?’ Fritzy krijst nu onbeheerst. ‘Geil? Geil?’ Nog een keer slaat ze op mijn billen. Om dan, oh my god, om dan haar vingers op mijn damsteen te zetten, je sjorren en te trekken, met als resultaat dat die hele plug eruit glijdt. Met een klap zet ze het op een bijzettafeltje. Vanuit mijn ooghoek zie ik het staan, het lijkt nog groter, dan voordat het in mijn ster verdween. Wat een kegel!

‘En dan zul je het weten ook,’ briest Fritzy. ‘Broek uit, Marco, en aan de slag!’

Benauwd kijk ik achterom. Die gozer staat er sullig bij te kijken, die heeft duidelijk het buskruit niet uitgevonden.

‘Bedoel je…’ mompelt hij.

‘Je wou toch ‘s anaal, nou, beter dan dit wordt het niet, Marco. Zelden iemand gezien die er zo klaar voor lag, jij dan?’

‘Nee, maar ja.’

‘Maar ja wat. Kom hier!’

In de stilte die volgt, is het bescheiden geluid van een rits te horen. Zelden is mijn hart sneller gaan kloppen bij het zippende geluid van een gulp die opengetrokken wordt.

‘Fritzy,’ piep ik als een muisje in nood.

Het gekke is, nadien, op weg naar huis heb ik enerzijds de neiging om te huppelen, anderzijds om mijn bewegingen te beheersen vanwege het gevoelige aarsje. Ik ben opgelucht en gespannen tegelijk. Maar het is helemaal waar, Fritzy heeft compleet gelijk, ik moet meer structuur in mijn leven brengen, meer doel, meer focus. Concentratie ook.

‘Richt je uitsluitend op Marco,’ gaf ze me als opdracht mee, ‘laat het gebeuren, de buttplug was kolossaler dan Marco ooit worden zal. Beperk je aandacht tot het gevoel dat Marco je bezorgt.’

Mijn rok zwiert om mijn blote benen en billen. Mijn borsten dartelen in mijn shirt. Ik geef stratenmakers het nakijken, een putjesschepper fluit me na, een vrouwelijke agent knipoogt, een begrafenisondernemer maakt een obsceen gebaar, drie vrouwen met een hoofddoek likken sensueel hun lippen, kabouter buttplug brengt zijn ding in, een gospelkoor zingt gore liederen, voetbalsupporters willen er een piemel in, God glimlacht en de wolken komen klaar. Ik denk dat ik op de juiste weg ben. Fritzy is mijn meesteres en geeft me les.

.