Wandelen door de Trotsstreek

De meeste mensen deugen, luidt de titel van Rutger Bregmans bestseller. Daar kan ik mij in vinden, er zijn maar weinig rotmensen. Deze misschien wat naïeve kijk op de mensheid heeft mij al heel wat jaren gelukkig doen voelen. Ik sta met een open blik in de wereld, toon respect en aandacht voor ieder die dat verdient en ontvang dat ook van anderen. Ik ben zorgeloos en optimistisch, en wanneer dingen toch fout lopen ben ik in staat toch weer hoop te vinden. Ik hou van andere mensen, en wie liefde geeft, ontvangt liefde. Daar schaar ik ook de lichamelijke liefde onder, seks zo je wilt. Ik ben een blije sekser, behoorlijk promiscue en geniet van vrijen. Vandaar de naam van mijn website: Vanille Vrijt Verder. Vandaar ook die losbollige en losbandige verhalen. Het woord preuts komt niet voor in mijn vocabulaire.

Afgelopen zaterdag toen de temperatuur flink opliep, maakte ik een lange wandeling door de polder in de buurt van Lelystad. Wat een windmolens heb je daar, ongelooflijk. Meer windmolens dan bomen eigenlijk, maar net op het moment dat de zon begon te steken arriveerde ik bij een pluk groen ter grootte van een paar hectare. Het bosje werd ontsierd door overhangende elektriciteitskabels, dus richtte ik mijn blik liever op het mij omringende groen. Een kronkelend paadje suggereerde dat ik in een minijungle was beland. Niet dat ik oerwoudgeluiden hoorde - alleen wat vogeltjes - maar het weggetje leidde weg van de omringende wereld. Ook al omarm ik de medemens, ik ben ook op mijn gemak als ik helemaal alleen ben.

Waar het pad stopte, diende zich een grassig strandje aan met zowaar een heldere plas water waarin kikkers kwaakten. Het kon niet anders dan dat ik door een goddelijke hand naar dit prachtige plekje was gestuurd. Hoewel ik van wandelen al totaal ontspannen raak, daalde op dat moment, zo aan de oever van dat watertje, de diepste rust in mij neer. Ik haalde een picknickkleedje uit mijn rugzak, rolde het uit, trok mijn kleren uit en ging languit liggen. De zon verwarmde mijn lijf intens, het leek wel een vertroeteling, een warme massage die mijn spieren liet ontspannen. Ik gaapte met mijn handen onder mijn hoofd, keek naar de elektriciteitskabels boven me en knipoogde naar de zon. Vogeltjes kwetterden.

Misschien dat ik zo tien minuten had gelegen, eigenlijk was ik het besef van de tijd kwijt. Krakende takken doorbraken de stilte. Opzij van mij arriveerde een persoon, nee, twee personen, twee mannen die net als ik een rugzak torsten. Ze namen de tijd om rondkijkend het mooie plekje in zich op te nemen, ze groetten me met opstekende handen, enigszins gereserveerd, en dat snapte ik, want niet iedereen weet direct raad met een naakt medemens op een onverwachte plek. Eenmaal de aarzeling voorbij stapten ze in mijn richting.

‘Hallo,’ groette ik en duwde mezelf omhoog op mijn ellebogen.

‘Goed toeven hier,’ knikte de blonde man met een zonnebril in zijn haar. Hij torende hoog boven me uit, bruine benen in hoge wandelschoenen en een groene korte broek. Echte wandelbenen, stevig van kuit en flink behaard. Zijn blauwe ogen monsterden mijn naakte lichaam van top tot teen en terug.

‘Sorry dat we storen,’ zei de ander die een blauwe pet droeg. ‘We dachten een goeie lunchplek gevonden te hebben.’ Ook hij liet zijn blik rondgaan.

‘O, prima hoor, het is openbaar groen, hè,’ antwoordde ik laconiek.

‘We zullen niet op je lip gaan zitten.’

‘Dat zal nog moeilijk worden met zo’n klein strandje,’ lachte ik.

Twee meter van me vandaan zakten ze neer in het zand. Rugzakken werden opengeritst, thermoskannen en broodtrommels kwamen tevoorschijn.

‘Vinden jullie het misschien fijn om op mijn picknickkleed te zitten?’ Ik ging rechtop zitten en schoof opzij. ‘Plek genoeg.’

‘Nou…’ zei de pet.

‘Oké,’ overrulede de blonde, stond meteen op en zette zijn rugzak naast het kleed. Zijn lange lijf nam meer plek in beslag dan ik had ingeschat. Voorovergebogen maakte hij zijn schoenen los, het witte T-shirt dat hij droeg spande over zijn brede rug. Ook Pettemans volgde, mijn kleed was vol.

Zij aten brood met kaas, ik een appel.

‘Kom je hier vaker?’ wilde de blonde met volle mond weten.

‘Ik heb het een kwartier geleden ontdekt.’

‘Komen wij je meteen storen,’ zei de pet schuldbewust.

‘Dus je weet niet of je hier naakt mag recreëren,’ stelde de blonde vast.

Ik haalde mijn schouders op. ‘Wat maakt het uit, ik doe het gewoon.’

‘Nou ja, volgens mij kun je beboet worden voor naaktloperij.’ De blonde propte zijn mond vol met brood.

‘Zolang ik lig, is er dus niks aan de hand.’ Het sap van de appel droop langs mijn kin.

‘Vind je het goed als ik ook wat uittrek?’ vroeg de blonde.

Daar zaten we dan, als drie naakte Aladdins op ons vliegende picknickkleed. Het was gezellig. De blonde heette Tom, de pet, die zijn pet had afgezet, Alex. Vanonder die pet kwam een flinke bos donker haar tevoorschijn, een kleur die zijn ogen en wenkbrauwen al voorspeld hadden. Onze naaktheid bekrachtigde onze gelijkwaardigheid, hoewel mannenlijven natuurlijk nooit gelijkwaardig zijn aan vrouwenlijven. Neem de penis, toch van een totaal andere orde dan de vulva.

Het was een ontspannen naaktheid met een vleugje gezonde opwinding, want wat wil je op een kleed van nauwelijks twee bij twee. Ik leunde achterover op mijn ellebogen, zodat mijn borsten geprononceerd naar voren staken, de tepels opgericht in het zonlicht. Als vanzelf vielen mijn opgetrokken benen wat uiteen naarmate de gewenning van ons samenzijn toenam. Tom krabde aan zijn zak en Alex fatsoeneerde de voorhuid over zijn eikel. Het zijn van die dingen die voorvallen. Het is lekker, vind ik, opwindend misschien.

Tom knikte met zijn hoofd naar mij. ‘Je hebt je netjes geschoren daar.’ Hij grijnsde. Het was next level waarin hij zich begaf. Met ‘daar’ bedoelde hij mijn pruim.

‘Ik heb mijn best gedaan.’ Ik keek omlaag alsof ik controleerde of ik dat inderdaad had gedaan. Mijn hand streelde de binnenkant van mijn dij. Alex keek ook, hij leek te blozen.

‘Je hebt…’ begon Tom en aarzelde vervolgens.

‘Wat?’

‘Je hebt prachtige schaamlippen, sexy, aantrekkelijk.’

‘Ja?’ Ik hoorde het vraagteken. Het was een apart compliment, ik kon me niet herinneren dat iemand dat eerder tegen me gezegd had. Prachtige schaamlippen, die kreukelige randjes?

Tom knikte, Alex trouwens ook.

‘Schaamlippen vind ik maar een vreemd woord,’ zei ik, ‘alsof ik me ervoor zouden moeten schamen. Ja toch? Schaamstreek, schaamhaar… Het zou trotshaar moeten zijn, trotsstreek. Ik legde mijn vingers op mijn trotslippen.

‘Helemaal waar,’ knikte Tom.

‘Dateert vast nog uit het victoriaanse tijdperk,’ vulde Alex aan.

‘Hoelang is dat niet geleden,’ riep ik uit. Ik spreidde mijn dijen verder. De oogleden van de mannen spreidden mee. Alex’ bruine ogen leken gegrepen door het aangezicht. Een vulva als magneet voor gretige ogen.

Het kan snel gaan met erotiek. Een vrouw die haar benen wijd doet en de zwellichamen van penissen die vollopen met bloed. Alex probeerde het nog te verbergen, maar Tom hield zich niet in en pakte zichzelf even beet.

‘Zo,’ stelde hij vast. ‘Zo, hé.’

‘Heet, hè?’ lachte ik.

Ik kreeg plezier in de hele toestand. Ik draaide me op mijn buik en wachtte. De eerste hand was verrassend genoeg van Alex, zijn vingers rustten aanvankelijk op de ronding van mijn linkerbil, maar trokken al snel tastend over mijn rug en schouders. Voorzichtig kneep hij in mijn nek. Ik legde mijn wang op het picknickkleed en liet de vingers hun gang gaan. De hand van Tom volgde snel op rechts. Weet je, vier mannenhanden die teder mijn lijf betasten, ik teken ervoor, ik liet mezelf helemaal gaan, ik spreidde opnieuw mijn dijen en voelde de vingers op ontdekkingsreis. Ontdekkende vingertoppen maken nat, dat geldt voor mijn eigen vingers, en in het bijzonder voor wandelende mannen met rugzakken en opgewonden pikken op zoek naar een warm holletje om hun stroperige tranen in uit te huilen. Ik ging op mijn knieën en liet ze spelen, verkennen, uitproberen. Het bleef niet bij vingers, ik traceerde monden en tongen, zoekend in de warmte van mijn trotsstreek en de gedurfde weg van de bilnaad.

De fluisterende stem van Alex bij mijn oor: ‘Mag ik, kan ik, mag ik bij je…?’

‘Voor fuck sake, Alex, doe het gewoon, doe me, erin met dat ding, ja!’ Het was m’n ongeduld dat ik me zo bitcherig uitte, voorspel kan eeuwig doorgaan, natuurlijk, maar de daad moet gedaan. Hij begreep de boodschap, hij kwam, lief en zacht, met beleid, mijn lippen spreidden zich gewillig om zijn toeter toe te laten in de druppende gloed die de kut kan bieden.

En Tom? Het leek me geen type die trekkend toekeek hoe zijn wandelmaatje als een hitsige reu de teef nam.

‘Kom maar wijfje, proef maar, doe je mondje open, zuig de zaadjes, goed zo.’

Ze waren echt niet veeleisend. Het zaad zou vloeien, zonder meer, je moest jezelf eraan over kunnen geven, het ophalen van sperma, zonder de benauwenis van een relatie, maar gewoon los van de werkelijkheid seks bedrijven op het vulgaire af, wat zeg ik, in diepste vulgariteit, als je zin hebt, met wie je wil, op een plek die zich ertoe leent, zonder condoom, gewoon lekker, puur genot, een momentje van geluk.

Het was een gentleman’s agreement dat ook de lady haar orgasme ging beleven. Als ik me ontspannen voel, gaat me dat vanzelf af, dus nog voor de heren kwamen, kwam ik al. En hoe. Ik kneep mijn ogen stijf dicht toen het zalige gevoel me overspoelde. Achter mijn oogleden kleurde mijn universum van roze, via paars naar vuurrood. Snakkend naar adem deed ik het water van de plas rimpelen met mijn steunende kreunen. Toen moest het zaad nog komen, en met orgastische aanmoedigingen spoot het royaal van beide kanten, van brandweermannen die te laat mijn hitte probeerden te doven.

We spoelden ons af in het frisse water, het avontuur was alweer voorbij, het gevoel van spijt overheerste kort. Ze kusten me bij het vertrek, ze moesten door naar Urk, over de Ketelbrug. Succes, guys.

In de rust die weer was teruggekeerd viel ik bijna in slaap. De kwakende kikkers, de ruisende bomen, de zoemende insecten, de zingende vogels… waaraan had ik dit verdiend?

Weer kraakten er takken. Waren ze teruggekeerd? Aan de rand van de plas stond een dame met een rugzak.

‘Hoi,’ zei ze. ‘Wat lig je er lekker bij.’

Ik duwde me omhoog op mijn ellebogen. Het was een knapperd. Ze keek van boven op me neer, ik kon onder haar korte rok kijken. Haar slipje was wit.

‘Kom je op mijn kleedje,’ vroeg ik liefjes.

‘Als jij dat leuk vindt.’ Ze knielde neer en liet haar rugzak vallen. In een oogwenk trok ze haar shirtje uit. Ze had prachtige tieten. Verandering van spijs doet eten. En God bestaat.