Fotzen lecken

Je moet weten: ik ben brildragend, maar tegelijkertijd soms te ijdel het ding op mijn neus te zetten. Ik schijn er intelligent uit te zien mét, maar ben liever een dom blondje zonder. Dan zie ik het even niet meer zo scherp, dat is de consequentie. Zo kwam ik laatst op het strand en vond een plekje niet ver van een dame die op haar buik op haar handdoek lag. Mooie witte billen, slanke rug, haar in een paardenstaart. Zo in de buurt van een andere vrouw kan 1. gezellig zijn en 2. veilig. Ik was een meter of tien, vijftien bij haar vandaan. Toen ik me geïnstalleerd had, draaide ze zich om. Ik zag het meteen, er was geen twijfel mogelijk, het was een man, een jongeman. Ik bedoel: hij was naakt, dus het was helder. Mannen hebben dingen die vrouwen niet hebben. Andersom is ook waar, maar daar gaat het nu niet om. Een naakte kerel dus, inclusief paardenstaart, op nog geen twintig meter!

Om eerlijk te zijn, en dat ben ik naast brildragend en dom blondje ook, het gaat natuurlijk niet om die paar meter. Ik heb blote mannen ontmoet die me genaderd waren tot op de naakte huid, sterker nog, ik heb mannen bij me binnengelaten op de meest intieme plekken, soms met condoom. Zonder bedoel ik. Met. Nou ja, anyway.

Een jongeman met peerdesteert dus. Ik had hem niet alleen in de peiling, hij mij ook. Hij keek niet alleen, hij zwaaide ook. Nou ja, dat dacht ik, ik had mijn bril natuurlijk niet op. Ik vond mijn brillenkoker, klapte mijn bril open, zette hem op en constateerde tot mijn schrik en glashelder dat hij was opgestaan en in mijn richting slenterde door het mulle zand. Zijn gevalletje wees in mijn richting, het leek alsof hij een wichelroede volgde naar de bron des levens. Moi.

‘Hoi, weet je misschien hoe laat het is?’

Onnozelaar. Ik wist allang hoe laat het was. En dan meteen tutoyeren!

‘Net was het nog half twee,’ antwoordde ik gedecideerd. Ik loerde naar hem over mijn brillenglazen. Hij keurde mijn vlees.

‘En wanneer was net?’

Jeetjemina, kijk naar de stand van de zon, piemelmans. Ik zuchtte en duikelde mijn telefoon op. Had-ie die zelf niet bij zich?

‘Net was tien minuten geleden.’ Ik stopte mijn telefoon terug.

‘Ja, tijd gaat best snel. Kom je hier vaker?’ Hij zakte op zijn hurken, benen uit elkaar. Het bungelde.

Ik duwde mezelf omhoog, ik voer liever gesprekken op ooghoogte. Mijn bril stopte ik terug in de koker.

‘Ja. Jij?’

‘Nee, nooit. Ik woon in Arnhem, ik kom echt nooit op een naaktstrand.’ Hij hield zijn hand boven de ogen tegen het zonlicht.

‘Dus je kent dus de mores van het naaktstrand niet?’

‘Mores?’

‘Hoe je je dient te gedragen op het naaktstrand. Niet zomaar alleengaande vrouwen benaderen, niet gluren naar vrouwen, niet je geslachtsdeel tonen.’ Ik keek zo nuchter mogelijk bij deze preek.

De jongeman keek me verbaasd aan.

‘Ho, ho, dat klinkt wel een beetje verwijtend. Ik had een reden om je te benaderen, hoe laat het was, namelijk. En ik gluur niet, ik kijk je gewoon aan, ik zit niet naar, naar, naar je prachtige borsten te kijken, ik probeer niet je venusheuvel te aanschouwen en al helemaal niet je, eh…’

Ik schrok een beetje van zijn reactie. Het was een jong ventje, hij moest nog leren, en ik kon soms als een regelrechte kenau uit de hoek komen.

‘Je, je, eh…’ Hij was nog steeds op zoek naar het juiste woord.

‘Poes?’ suggereerde ik, terwijl ik naar zijn penis keek. Subtiel schoof ik mijn benen uit elkaar.

‘Poes, ja.’ Hij slikte, zijn blik dwaalde af naar mijn oneindigheidje.

‘Ik dacht eigenlijk dat je een vrouw was toen ik langs je liep: paardenstaart, vrouwenbillen. Dus.’

Hij grijnsde. ‘Zo, dus zelf gluur je wel. Betrapt, dame, met je mores van het naaktstrand. Je bent gewoon een blotebillenkijker. En zit je lekker naar mijn pik te kijken?’

Ik wreef wat denkbeeldig zand van mijn borsten, de tepels keken nieuwsgierig rond.

‘Je legt dat ding zowat in de etalage zo in hurkzit. Wou je zeggen dat er geen opzet in het spel was? Je wil dat ik kijk.’

‘Jij wil gewoon kijken, misschien vind je dat wel lekker, misschien hoop je wel dat ik een erectie krijg, misschien hoop je wel op…’

Ik lachte hardop. ‘Doe normaal, ik zit op een naaktstrand echt niet te wachten op een opgewonden kerel, hoor.’

‘Ik ben helemaal niet opgewonden,’ riep hij opgewonden.

‘Hij groeit anders wel,’ merkte ik scherp op. Het was waar, het ding was dikker en langer dan net.

‘Luister, jij doet je benen uit elkaar, jij raakt je tieten aan, vind je het gek dat…’ Hij verhief zijn stem.

Ik krabde schijnbaar onverschillig aan mijn schaamlippen. Hij volgde mijn bewegingen nauwgezet en spreidde zijn benen nog verder. Als dat geen volwaardige erectie was, dan wist ik het ook niet meer.

‘Moet je luisteren, ehm…’

‘Bart. Bart Hamelink. Aangenaam.’

Ik schudde zijn hand. ‘Renée. Luister, Bart, we duiken even de koude zee in, zodat alles weer kan afkoelen en bedaren, oké?’

Bart veerde overeind, je kon zijn stijve niet niet zien, het was een volwaardige en de eikel leek een poging te doen het blauw van de hemel aan te raken. Barts blik hield het tussen trots en triomfantelijk in. Voor mij was het een beetje gênant om naast een onbekende man met een erectie naar de zee te wandelen. Alsof ik er iets mee van doen had. Wandelaars langs de vloedlijn keken nadrukkelijk en nieuwsgierig naar Bart en vervolgens naar mij. Alsof ze dachten: geen wonder met zo’n vrouw erbij.

De zee was fris, ik zag de boel slinken bij Bart, of nee, toch niet. De cooling down kwam niet echt tot stand. Dwars door de branding heen bleef het ding overeind als een vlaggenmast. Zelfs de ballen bleven bungelen. Een flinke golf slingerde me in Barts armen, zodat ik het geval tegen mijn achterste voelde prikken. Bart sloeg zijn armen om mij heen om me overeind te houden in het geweld.

Hij beet in mijn oorlel en zei: ‘Ik heb condooms bij me.’

Condooms? Meervoud? Terwijl ik toch echt niet van plan was hier op strand het ook maar één keer te doen.

‘Niet hier op strand,’ zei Bart alsof hij mijn gedachten raadde. ‘Ik logeer in het appartement van mijn oma op de Boulevard. Daar kan het in rust en stilte, ongestoord en met alle aandacht.’

‘Kweenie,’ antwoordde ik, wurmde me los en dook een golf in.

‘Ik zie dat je heel veel zin hebt.’ Bij het afdrogen constateerde ik dat zijn piem nog geen rust had gevonden. Het bleek een hardnekkig geval. Ik zette er mijn bril weer bij op om het nog beter te kunnen bekijken. Zijne vleselijke stevigheid hield zich aandoenlijk groot, de verleiding werd onweerstaanbaarder met de minuut, helemaal toen ik me tussen de benen afdroogde met de ruwe, dus stimulerende strandhanddoek. Je kunt denken dat ik het erom deed, maar niets is minder waar.

‘Toe, Renée, kom mee, ik beloof je dat het fijn zal zijn.’ Bart nam zijn paardenstaart onderhanden met zijn hoofd schuin. Zo leek hij op een puppy, zo liet hij me smelten.

‘Hoe ver is dat appartement?’ Ik wilde het neutraal laten linken, maar zo vatte Bart dat niet op.

‘t Is nog geen kwartier lopen,’ juichte hij, ‘we zijn er zo.’

Dat kwartier was fucking dertig minuten en al die tijd moest ik het gefleem van Bart verdragen. ‘O, Renée, je bent zo’n prachtige vrouw, ik hou van oudere vrouwen. Niet oud, hè, iets ouder, ervarener, bedoel ik, waar zo’n jonkie als ik veel van kan leren.’

‘Een oude fiets, bedoel je.’

‘Maar dan wel een Koga!’

Aldus onzinnig babbelend arriveerden we ergens aan de noordkant van de Boulevard van Scheveningen op de derde verdieping van een luxueus complex in een zonovergoten flat met een balkon met zicht op zee, strand en de pier. Ik nam plaats op een witte leren zeszitsbank, mijn strandtas aan mijn zanderige blote voeten op de eikenhouten vloer.

‘Je oma zit er warmpjes bij,’ stelde ik vast.

‘Ze heeft een juwelierszaak in het centrum. Ze gaat oké.’

Bart gooide de balkondeuren open, zodat de buitengeluiden en de zeelucht binnenstroomden. Het groenwit gestreepte zonnescherm zakte geruisloos omlaag. In de aangename koelte kleedden we ons uit alsof we weer op het naaktstrand waren, maar ditmaal inclusief de gemaakte beloftes van seks. Bart knielde op de vloer tussen mijn gespreide dijen en terwijl zijn tong mijn schaamspleet vond, liet ik me loom en lui achterovervallen. Het was vanaf de eerste lik al voortreffelijk en ik kon niet anders dan me volledig overleveren. Het plafond met de stijlvolle kroonluchter vervaagde en vervormde bij de gretigheid van Barts gesabbel. Ik spreidde mijn benen nog verder, mijn voeten kwamen los van de vloer, ik zweefde sowieso, ondertussen mijn tepels strelend. Mijn ademhaling versnelde, ik ademde zuchtend door mijn opengesperde mond om het zuurstofgehalte op peil te houden. Buiten toeterde een auto, geluiden van duizenden krioelende strandgangers tuimelden als scherfjes door het luchtruim, meeuwen krijsten naar elkaar, mijn naakte rug en billen knarsten zachtjes op het witte leer.

‘Lekker?’ vroeg Bart naar de bekende weg.

‘Door!’ beval ik.

Met gesloten ogen ervoer ik de kracht van zijn zuigende mond, zijn strijkende tong, en vervolgens de vingers die hij bij me naarbinnen bracht en heen en weer bewoog. Hij zoemde bij de daad, een bij die nectar uit de bloem zoog. Er was nog heel weinig voor nodig om me klaar te laten komen. Ik opende mijn ogen, draaide ze naar links waar iets leek te bewegen. Jezus!

Van de weeromstuit gaf ik Bart zo’n harde duw tegen zijn hoofd dat hij achterover kukelde, de armen zwaaiend door de lucht op zoek naar evenwicht, de rug als een hoepel gekromd en de benen wagenwijd met voeten naar het plafond gericht. Hoewel er geen tijd was voor details werd mijn oog getrokken door zijn strakke erectie en de kale zak met de bungelende kloten. Het hele euforische gevoel van mijn bijna orgasme flitste voorbij, zoals het leven voorbij flitst voor wie oog in oog staat met de dood. Niet mijn stervensuur had geslagen, maar wel veroorzaakte mijn schrik me een bijna hartstilstand. Er stond iemand, een vrouw met de handen in de zij, alsof ze ons al minutenlang in stilte had gadegeslagen. Dat kon alleen Barts oma zijn. Ik sloeg mijn handen voor mijn druipende kut. Redden wat er niet meer te redden viel.

‘Na, na, na, Bartchen, is het weer so weit.’ De vrouw schudde het hoofd, maar had een niet te plaatsen lachje. Was het een zenuwtrek, kende ze Bart al langer dan vandaag en betrapte ze hem steeds weer, had ze daadwerkelijk plezier in het tafereeltje? ‘Und u bent?’ Ze stapte naar voren met uitgestoken hand. Die kon ik waarlijk schudden met mijn bezoedelde exemplaar.

‘Dat is Renée, omi, ik dacht die breng ik even mee.’ Bart kroop overeind en ging naast me zitten op de bank, hand om zijn pik.

‘Ach, warte, ich ken jou doch, Renée. Ich ben Grätchen Tietmeijer, wir hebben einander ontmoet in das pottencafé im centrum.’ Haar lach werd nog breder.

Pottencafé? God, nee, god, ja, ik herkende haar nu ook. Ze was op zo’n toplessavond, vorig jaar of zo.

‘Jij deed die act, ja, so viel mögelijk strings in deine mond.’ En tegen Bart: ‘Sie propte zwanzig strings in haar mond, Bart, könst du das vorstellen. Von willekeurige frauen!’

‘Twaalf,’ riep ik. Ik weet nog dat ik bijna stikte in het textiel van een dozijn broekjes in mijn opengesperde muilwerk.

‘So komisch, was haben we gelachen, nicht? Und wat won je er nun mit! Ein dildo of so?’

Ik haalde mijn schouders op. ‘Een gratis consumptie, geloof ik.’ Het was een dwaze actie geweest, aandachttrekkerij alleen bedoeld om een lekker warm wijvenlijf in m’n bed te krijgen. Beetje sneu allemaal.

‘Oh, und dat mit die winterpeen, dat was du doch auch?’

Ik schudde mijn hoofd. Winterpeen? Dat was ik toch niet? Het werd een beetje gênant met al die oude koeien uit de sloot.

‘Jawohl, ein winterpeen in deine fotze, ein gans grote! Das was grosartig, Bart, wunderbar.’ Ze klapte in haar handen. Bart lachte schaapachtig.

‘Ik heb een hoop gemist, hoor ik wel. Je bent minder onschuldig dan je je voordoet, Renée. Hij pakte mijn hand en legde die op zijn nog immer overeind staande lul. Niet alleen ik begreep de boodschap, ook omi snapte hem.

‘Kom, ik laat die torteldoifjes allein. Zal ik ein Liebfraumilch für ons einschenken?’

‘Je oma, Bart?’ fluisterde ik toen ze de kamer uit was.

‘Ja, nou ja, mijn stiefoma, de stiefmoeder van mijn vader.’ Bart pakte de draad weer op en duwde me achterover op de bank. Dit keer sloeg hij mijn onderkantje over, kwam op zijn knieën over me heen hangen, zijn stijve penis boven mijn gezicht, de eikel tegen mijn lippen.

‘Mondje open voor de winterpeen, dame, ook al is het midzomer.’

Zijn vlees vulde me tot diep in mijn mondholte, de stotende bewegingen kwamen rustig in tempo en kracht. Om de controle te bewaren sloeg ik beide handen om de stam, maar hij neukte mijn mondje als een gentleman, onverstaanbare woordjes lispelend die klonken als een bezwerende toverspreuk. Met mijn linkerhand omvatte ik zijn zak en kneep in de zachte ballen wat van invloed was op zijn ritme en de diepte waarmee hij me oraal penetreerde. Ik sloot mijn ogen, kneedde flinker en verwachtte de fontein van zijn zaad. Juist op dat moment glipte hij naar buiten.

‘Ik onder, jij boven,’ commandeerde hij en trok het elastiek uit zijn haar dat zich weelderig over de zitting van de witte leren bank spreidde. Ik klom boven op zijn lange slanke lichaam en voelde hoe zijn stijve soepeltjes mijn schede in gleed. Voordat hij me in zijn armen sloot, kuste hij mijn borsten en zoog de tepels. Toen zetten we de de eindspurt in, hij bereed mij en ik bereed hem. Het ging van hortsik, hortsik, hortsik en het klonk als natte klets. Mijn gezicht hing in Barts bezwete hals die naar de zee rook en proefde. Krachtig bewoog hij in en uit, zijn armen om mijn romp geklemd alsof hij me niet meer los wilde laten.

Ik had Grätchen niet weer binnen horen kwamen en was dat wel het geval geweest dan zou ik haar genegeerd hebben. Er waren belangrijker zaken te doen dan haar glas Liebfraumilch. Na de climax, prima, maar niet tijdens de daad der daden. Maar ze was er, ze stond naast de bank met onze naderende orgasmes in zicht. Ik zag haar buik, haar naakte buik, de pluk schaamhaar, de navel. En ik voelde haar hand. De klap eigenlijk, de vurige mep waarmee ze mijn kont raakte als een schampende kogel. De extatische toestand waarin ik verkeerde, belette me om erop te reageren, ook toen er nog meer tikken volgden, lukte dat niet. Ik wilde het niet, ik ging voor de finish en om eerlijk te zijn versnelden haar klappen mijn eindspurt.

Ik was Bart net voor met klaarkomen en gilde het uit: larmoyant, pathetisch, aanstellerig, maar heel authentiek, en dat terwijl Grätchen op mijn billen rammelde alsof ik iets stouts had gedaan. Was het misschien dat ik haar stiefzoon had meegevoerd in de heftigste neukpartij van de residentie? Of was het Bart geweest die mij had meegesleurd in ongebreidelde seks, thuis op de bank bij zijn oma en maakte dat haar agressief? Het deed er allemaal niet toe, het maakte allemaal niks uit, ik kwam zoals ik in maanden niet was gekomen, hoewel dat een clichégedachte was die altijd bij me opkwam als ik klaarkwam. Laat ik het zo zeggen: mijn climax bereiken stond met stip bovenaan in het rijtje lekkere momenten. En zo te merken gold dat voor Bart ook, minutenlang genoot hij met gesloten ogen hoe hij zijn kwakje achterin mijn vagina tegen de baarmoedermond had gespoten. Binnenin me kriebelde het van druipend sperma.

Ineens kwam ik weer tot het besef van Grätchens aanwezigheid. Herinnerde ik het goed, was zij naakt? Had ik daadwerkelijk haar bos schaamhaar aanschouwd? Of was het een schaamteloze hallucinatie geweest die als een seksfantasie spontaan kwam bovendrijven?

Ik keek opzij. Ze stond er, naakt tot op haar geprononceerde binnenste schaamlippen die pruilden van jaloezie. Met beide handen beroerde ze driftig haar grote donkerbruine tepels, terwijl haar tong als een roze lapje haar lippen bevochtigde. Zonder gêne gaf ze zich over aan de opwinding die zich van haar meester had gemaakt bij het aanschouwen van stiefkleinzoon Bart die Renée van het pottencafé naaide. Ik gaf haar geen ongelijk, eigenlijk. Ik zocht mijn bril, zette hem op en genoot van het scherpe zicht.

‘Wat zie je er intelligent uit zo,’ zei Bart.

‘Dat heb ik altijd na een goede wip, na het fysieke komt het mentale dan tevoorschijn,’ antwoordde ik.

Ondertussen zaten we mooi met geile oma.

‘Ik ben zo weg,’ deelde Bart vanuit het niets mee. Zijn lul was slap inmiddels, ook best lekker. Het ding glom van ons warme sop. ‘Voetbal kijken bij Marco.’ Hij liep de kamer uit, zijn oma negerend en de volledige verantwoordelijkheid bij mij latend. Grätchen tastte zich onfatsoenlijk in haar kruis ondertussen, met rollende ogen en de mond wijd open. Het leek me beter aan de Liebfraumilch te beginnen, nam een glas en bood er Grätchen ook een aan.

‘Proost,’ riep ik in de hoop oma aan het drinken te krijgen in plaats van aan het vingeren. En gelukkig, ze nam naast me plaats op de bank. We zaten dij aan dij, zij aan zij, schouder aan schouder.

‘O, Renée, du maakt was los in mai, al die opgekropte hormonen wollen in ein keer raus, kennst du das? So confrontierend, so nicht zu stoppen. Ich moet, wir moeten das vieren, wir zwei, Liebfraumilch drinken, zusammen ins bubbelbad, und dann elkanders fotzen lecken. Ja? Sag ja, Renée!’

Elkaars fotzen lecken? De mijne kwam net enigszins tot rust na Barts traktatie. De hare verkeerde in een andere fase van gesteldheid. Ik sloeg de koude wijn met grote slokken naar binnen, neuken maakt dorstig, ik pakte Barts glas erbij en liet de wijn dezelfde weg volgen. Ik boerde. We lachten.

‘Na?’ vroeg Grätchen hoopvol.

Ik knikte bedachtzaam. Ze had een lekker mondje, lieve ogen, tieten die liefdevolle warmte uitstraalden, een mollig omabuikje en een fotze met een hoop haar erop.

‘Als jij nog eens bijschenkt, lekkere winterpeen van me, dan moeten we daarna zeker elkaars fotzen gaan lecken.

Ik zette mijn bril af. Wat zou volgen kon ook zonder scherp zicht.