Ada is God, God is Ada

Vanachter de vitrage speurt Ada de oprijlaan af. Het gele vrachtautootje van de Jumbo is in geen velden of wegen te zien, hij is al twintig minuten te laat. Ada houdt van stipt op tijd. Jumbo valt rijkelijk door de mand. Eenentwintig minuten. De secondewijzer van haar gouden horloge tikt onverstoorbaar door. Tweeëntwintig.

‘Godsamme,’ mompelt ze en zet het glas wijn tegen haar kersenrode mond. Het is een fruitig wijntje, ze proeft frambozen, kersen, bessen. Wijn is toch van druiven gemaakt, of hoe zit dat?

Na welgeteld dertig minuten draait de wagen de weg af, de oprijlaan op. Veel te snel, alsof de chauffeur de verloren tijd nog probeert in te halen door een sprintje te trekken door het grind. De man springt uit de auto, opent de achterdeuren en tilt in een keer drie kratjes vol boodschappen de trap van het bordes op waar Ada met een bijgevuld glas in de deuropening staat.

‘Zo, lekkertje, dat is toch mooi een half uur later dan aangekondigd. Klokkijken is niet je sterkste kant, wel?’

‘Het spijt me, mevrouw, drukte op de weg.’ De knaap spant zijn spieren extra om het gewicht van de kratten te kunnen torsen.

‘Breng het maar meteen naar de keuken, je kent de weg. Ruimte genoeg in de koelkast, je weet waar alles hoort.’

Ze kijkt hoe hij de hal doorkruist en in de richting van de keuken zwoegt. Hij had ook drie keer kunnen lopen met elke keer een kratje, maar dat is duidelijk zijn eer te na. Typisch gedrag van een alfamannetje. Wijn slempend volgt ze zijn zweetlucht, eerlijk zweet veroorzaakt door een dag hard werken, wanneer kwam je dat nog tegen.

Hij gaat ordentelijk te werk, krijgt het voor elkaar alles erin te krijgen. Ze geniet van zijn adequaatheid, dat had zijzelf niet voor elkaar gekregen. Als hij de groentela dichtschuift en overeind komt, grijpt ze hem bij de revers van zijn gele Jumbojasje. Er staan zweetdruppels op zijn voorhoofd.

‘Luister, lekkertje, er ligt een handdoek klaar in de badkamer boven. Ik wacht op je in mijn slaapkamer aan het eind van de overloop.’

Het is eigenlijk niet nodig het hem zo stellig uit te leggen, hij kent de gang van zaken ondertussen. Maar ze vindt het fijn om het uit te spreken, het is een routine, het schept verwachtingen.

De knul knikt. Schuchter, de ogen zoekend door de ruimte van de grote keuken. Hij woont in een flatje, weet Ada, met een ieniemienie keukentje waar je je gat niet kan keren.

‘Toe maar,’ fluistert ze en drinkt haar glas leeg, terwijl hij uit zicht verdwijnt. Ze hoort zijn voetstappen op de trap, het sluiten van de badkamerdeur, het overbodige dichtdraaien van het slot.

In de slaapkamer met het hoogpolige tapijt kleedt Ada zich uit voor de spiegel die van de grond tot aan het plafond reikt. Het is veel vergane glorie wat ze in de spiegel aanschouwt. Grijs haar dat vroeger bruin was, rimpels in gezicht en hals, uitgezakte borsten waaruit alle fermheid is geweken, een buik met plooien die verraden dat ze vroeger dikker was. In het bruine driehoekje van haar schaamhaar schemert nog steeds de belofte van geilheid, dat helaas teniet wordt gedaan door de slappe billen. Haar lange slanke benen, ja, die mogen er nog zijn, mits je niet te veel let op de striae aan de binnenkant van de dijen of de spataderen in de knieholtes.

Gezien het routineuze van de gebeurtenissen is voorspelbaar wat er staat te gebeuren. Dat neemt niet weg dat er spanning is, gezonde spanning. Ada streelt zichzelf de vochtige schaamlippen en ruikt aan haar vingers. Dat kruidige melange draagt bij aan de bedwelming waaraan Jumboboy weldra ten prooi zal vallen. Hij houdt van haar luchtje, dat weet ze ondertussen, dat heeft hij keer op keer bevestigd. Als hij haar daaronder ruikt en likt, maakt hij kreunende geluiden. Het is de opmaat naar goede, stevige en hartstochtelijke seks.

Verbazingwekkend hoe Jumboboy toch telkens weer zo schuchter de slaapkamer binnenstapt, handdoek in een prop voor zijn buik. Alsof ze niet allang weet wat hij daar verbergt, alsof ze die pik niet al talloze keren in zich heeft gehad. Ja, hij brengt de wekelijkse boodschappen en daarbij, als bonus, draagt hij zijn zaad af. De klant is koning, maar Ada is God. Daar ga je voor op je knieën en breng je je offer. Hetzij met je tong of lippen, hetzij met je door God geschapen geslachtsdeel die als een vlaggenstok omhoog staat, met bovenop een rode knop die de goddelijke kut open wrikt. Nee, andersom, die zuigende schede trekt alles naar binnen wat bevrediging schenkt.

Jumboboy heeft best dikke billen, hij is sowieso aan de maat. Ada houdt ervan hem daar te bijten en te kussen. Als ze in de stemming is, likt ze hem ook, waarom niet, hij ruikt lekker, hij proeft goed, het maakt hem geil als de smeltende biologische roomboter die hij wekelijks voor haar meeneemt. Van het schuchtere binnenkomen met de handdoek voor zijn staande pik tot het moment dat ze zijn aars likt is een kwestie van minuten. De metamorfose die hij doormaakt in korte tijd is als die van dokter Jeykill naar mister Hyde. Meestal begint hij amechtig te hijgen en grijpt hij haar beet om haar flink te nemen. Ada houdt van flink neuken. Sinds haar eerste keer heeft ze niet anders gedaan. God, ze was veertien en ze is nu bijna zestig. Duizenden keren heeft ze seks gehad, talloze neukmaatjes kwamen voorbij, met al die pikken kan ze de slaapkamer vullen. Stel dat ze dat zou willen, natuurlijk. Met ballen erbij zou het niet eens passen, haha.

Van het beffen raakt ze dronkener dan ze al was, hij slurpt haar vaginale vochten, zijn mond en kin glimmen van het slijm. God, wat is ze geil, wat doet hij het goed, hij mag alles, als hij wil mag hij haar van achteren nemen. Ze worstelt zich driftig op haar buik en trekt haar billen van elkaar. Zijn gevaarte door haar strakke kringspier is een tour de force, maar klodders spuug helpen. Ze miauwt en blaft als hij zijn eikel naar binnen wurmt en voorzichtig beweegt. In al die strakte blijft zijn klaarkomen niet lang uit. Hij beweegt misschien tien keer en spuit dan krachtig zijn ballen leeg in Ada’s endeldarm.

Als Jumboboy op zijn rug ligt uit te hijgen, zijn stijve lul slijmerig van zijn eigen sperma, kruipt Ada bovenop hem, plaatst haar natte onderkantje pontificaal op zijn gezicht en laat zich klaar likken. Die gast heeft een acrobatische tong die haar klit kan laten dansen. Krijsend bereikt ze haar orgasme, terwijl ze schier onophoudelijk over zijn gezicht blijft schuiven.

Zo is de dinsdag, Jumbodag, de dag dat Ada God is en God Ada. Een kwartier na de daad zwaait ze Jumboboy uit en roept vrolijk ‘tot volgende week’. Hij is altijd karig met groeten. Met zijn handen om het stuur van het Jumbobusje steekt hij een zuinige wijsvinger op. Ze kent die vinger, jaha, die is al vaak genoeg bij haar binnen geweest.

Het is stil in huis. In de keuken opent ze de koelkast, pakt het potje zure haring en eet er achter elkaar drie op.