De man met de penis en de vrouw met de vagina

‘Beste reizigers, u heeft plaatsgenomen in de intercity naar Haarlem, Leiden Centraal, Den Haag Holland Spoor, Rotterdam Centraal, en met als eindpunt Vlissingen. De NS wenst u een fijne reis.’

De man tegenover haar was verdiept in zijn boek, een pocket met ezelsoren en een uitstekende boekenlegger. Zijn halflange donkerblonde haar hing in een gekrulde lok omlaag. Het onttrok zijn gelaatsuitdrukking aan haar zicht. Waarschijnlijk had hij een bedachtzame, geconcentreerde blik, zoals lezers hebben die iets boeiends lezen. Ze herkende de voorkant van het boek, niet zozeer de titel als wel de reeks waaruit het kwam. Er stond een rond zwart-wit logo op de cover bestaande uit vier voetjes, de twee buitenste met de hielen onder en de tenen naar links en rechts wijzend, de twee binnenste met de hielen boven en de tenen naar beneden. Uit dezelfde serie, Pikanterietjes genaamd, had ze zelf ook een boek bij zich; het leek haar een goed gebaar dat uit haar tas tevoorschijn te halen, uit solidariteit met de lezer tegenover zich, uit verwantschap, of nee, gewoon uit aandachttrekkerij.

Ze trok het uit haar tas en kuchte erbij. De man gaf geen sjoege en sloeg om. De titel van zijn boek kwam nu in beeld: De man met de penis. In rode letters, alsof er gevaar dreigde. De i grafisch weergegeven als een penis die rechtop stond, de punt als een door de lucht vliegende druppel. Hoe subtiel wilde je het hebben? Haar cover was niet veel anders: De vrouw met de vagina, lekker basaal. De i ditmaal als schaamspleet, de punt als clitoris. Ook in het rood. De associatie met menstruatie lag voor de hand. Ze moest nog beginnen met het boek, het was nog zo nieuw, dat het meteen weer dichtsloeg als je het opendeed. Luidruchtig haalde ze haar neus op. De man met de penis, nee, de man die las in het boek De man met de penis keek zowaar op. Verstoord, geïrriteerd. Met zijn rechterhand streek hij zijn lok opzij, zijn voorhoofd was gefronst. Toen hij zijn ogen neersloeg om weer verder te lezen ontdekte hij haar cover. Dat kon haast niet anders, ze draaide het nadrukkelijk in zijn richting. Ze zag hem lezen, hij nam de woorden tot zich - De vrouw met de vagina - gaf haar vervolgens iets wat leek op een glimlach, meer een grijns eigenlijk, en concentreerde zich weer op zijn eigen boek dat hij nu iets omhoog hield. De man met de penis. De punt van de i als druppel.

Haar boek bleef gesloten, de cover naar haar overbuurman gericht, haar duimen op de achterflap, haar vingers op de titel, de top van haar wijsvinger op de i van vagina. Alsof ze iets aanwees. Dat deed ze ook, ze wees de clitoris aan. Nee, ze voelde eraan, maar het bleef een tweedimensionale clitoris. Dit aanraken stimuleerde niks, hooguit gaf het een suggestie. Een suggestie van wat?

De man zakte ontspannen wat verder onderuit op zijn bankje, de benen iets uit elkaar, zijn spijkerbroek stonewashed, het boek De man met de penis steunend op zijn gulp. Hij sloeg om.

Alsof ze iets spiegelbeeldigs wilde laten zien, zakte ook zij wat onderuit, blote benen onder een korte rok uit elkaar, roze dijen. De vrouw met de vagina steunde op de zitting van de stoel, rechtop tussen haar dijen.

De man keek op, keek haar aan en gaf haar onverwachts zijn boek. In zijn aangeven draaide hij het om, zodat ze het boek opengeslagen ontving, ergens middenin, er begon een nieuw titelloos hoofdstuk. Voor ze er erg in had, trok de medereiziger De vrouw met de vagina tussen haar dijen vandaan, bekeek de cover van dichtbij en opende het bij de eerste pagina. Hij las.

Zij las ook, ze begon waar het boek opengeslagen was.

“Nonchalant ritste de man met de penis zijn gulp omlaag, trok de knoop uit het knoopsgat en liet zijn spijkerbroek zakken. Eronder droeg hij een smetteloos witte onderbroek, een strak model waarin zijn penis duidelijk afgetekend stond. Het ding lag opzij, naar links, en verroerde zich niet. Dat veranderde toen de dame met de zonnebril haar zonnebril in haar decolleté haakte, op haar hurken zakte en behoedzaam in de bobbel in de onderbroek beet. De man gooide zijn hoofd in zijn nek en keek naar de wolkenloze blauwe hemel. Niet lang, want toen de gehurkte vrouw steviger in zijn penis beet, sloot hij zijn ogen als teken van genot. Als gevolg van haar bijten groeide en verstijfde zijn pik flink, al snel was de onderbroek te klein en diende zijn eikel zich aan boven de elastieken rand. De vrouw klemde haar handen om de achterkant van zijn dijbenen, terwijl ze zich volwaardig ontfermde over de eikel. Ze beet niet meer, maar zoog.”

Tegelijkertijd keken de twee treinreizigers op van hun boek. De man knikte, de vrouw eveneens. Juist op dat moment volgde een volgende mededeling.

‘Beste reizigers, binnen enkele ogenblikken zullen we aankomen op station Haarlem. Hier kunt u overstappen op de sprinter naar Zandvoort die om tien over twee zal vertrekken van spoor acht.’

Vrijwel meteen stond zowel de man als de vrouw op. Beiden hadden een schoudertas, beiden hadden een boek in de hand. De man was iets langer dan de vrouw, misschien tien centimeter. Hij hield De vrouw met de vagina in zijn hand geklemd, een vinger in het boek geschoven op de plek waar hij was gebleven. Zij dacht: hij heeft een vinger in De vrouw met de vagina gestoken en lachte in zichzelf. Zij op haar beurt hield De man met de penis opengeslagen vast, alsof ze al lopend en uitstappend verder wilde lezen. Ze liepen achter elkaar door het gangpad naar de uitgang, de vrouw voorop, de schoudertas bij iedere stap wippend op haar billen.

De intercity stopte op perron zes, er stapten tien mensen uit die allemaal in de richting van de trap liepen. Nog steeds hadden de vrouw en de man het boek in de handen, zij het dat de vrouw De man met de penis had dichtgeslagen. Voordat ze dat had gedaan had ze wel eerst een ezelsoor gemaakt op de pagina waar ze gelezen had over de vrouw die in de penis beet. Een penisbijtertje, ze glimlachte, als je het voorzichtig deed, vonden mannen dat lekker was ook haar ervaring.

Vanwege zijn lange benen liep de man ondertussen een meter of anderhalf voor haar uit. Ze liepen na elkaar de trap af, gingen beneden de tunnel door en begaven zich richting uitgang.

Op het plein voor het station hield hij een taxi staande, opende voor haar de achterdeur, wachtte tot ze instapte en deed het zelf ook. De taxichauffeur, een jonge kerel met een Noord-Afrikaans uiterlijk en een net baardje stuurde het plein af en de stad uit.

Ze opende het boek waar ze was gebleven en las hardop voor. De man naast haar en de taxichauffeur luisterden aandachtig naar haar melodieuze stem.

“Ze beheerste de techniek van het pijpen als geen ander en bewoog haar mond driftig op en neer. Haar overvloedige speeksel droop langs het stijve opgerichte vlees omlaag in zijn schaamhaar. Nog steeds waren zijn ballen weggestopt in zijn onderbroek. Als ze daar kneep, wat hij aan het gekreun te horen op prijs stelde, leek het wel of ze twee stuiterballen voelde. Het deed haar denken aan haar tijd als jong meisje, onbedorven nog en van erecties gevrijwaard. Ze had zo’n stuiterbal die ze van de vloer tot aan het plafond kon laten stuiteren, soms tot wel twee keer toe. Zou dat lukken met deze twee ballen die opgeborgen zaten in de behaarde zak van de man met de penis?”

De taxi rondde een scherpe bocht, ze stopte even met lezen. De man uit de trein keek haar verwachtingsvol aan, hij wilde ongetwijfeld meer. Ook de taxichauffeur keek, via de spiegel aan de voorruit. Zijn ogen waren donker, bijna zwart.

“Zijn balzak was inderdaad behaard. Talloze stugge haartjes prikkelden haar tong en lippen, alsof ze een schuurspons zoende. Stuiterballen in een schuursponszak, dat was eigenlijk de essentie. Met een worst van de Hema. Hoewel ze dat laatste niet zeker wist, want ze was al jaren vegetariër. In haar opwinding ging ze steeds feller tekeer op wat de man met de penis te bieden had aan genitaliën. Mannen bleven wonderlijke wezens, dacht ze, qua esthetica verdiende het niet de schoonheidsprijs daar van onderen. Functioneel zat het wel oké, zo stijf en hard kon je hem overal insteken. Vooralsnog stak hij hem in haar mond, vooralsnog zoog zij erop zonder ophouden.”

Het plaatsnaambord ‘Zandvoort’ had meteen effect op de snelheid van de taxi. Het was druk binnen de bebouwde kom. De chauffeur leek op automatische piloot te rijden, zijn aandacht ging meer uit naar het voorgelezen verhaal, dan naar de weg. Misschien had hij het zelf niet door, maar zijn mond stond een beetje open wat hem een sullige indruk bezorgde.

Het was de beurt aan de man achterin om voor te lezen uit De vrouw met de vagina. Alvorens te starten schraapte hij zijn keel.

“De vrouw met de vagina hield van neuken, ze deed het vaak en had verschillende bedpartners, hoewel dat woord suggereerde dat ze het altijd in bed deed. Dat was niet het geval, ze deed het waar het uitkwam: staand op het toilet, liggend op een keukentafel, op het strand, in het bos, hangend om de nek van een sterke kerel, omhooggehouden door een groepje mannen, op de bank, in de auto, op de motorkap van een auto, in de lift, staand tegen de muur. Om maar iets te noemen. O ja, in de sauna, dat was wel bijzonder, door de hitte ging ze bijna van haar stokje. Van zijn stokje, hahaha.”

Ze lachten met zijn drieën, er heerste een sfeer van saamhorigheid in de taxi. Ze reden een parkeerplaats op, Zandvoort-Zuid stond op een bordje. Ze kende het daar niet, maar de Boulevard moest in de buurt zijn. Ze streek haar rok glad.

“Ik heb een vagina, dacht de vrouw met de vagina, dan moet ik haar gebruiken ook. Logisch. Ze had ook handen, die gebruikte ze ook, evenals haar voeten, benen, romp, billen. Als je een fiets hebt, ga je er toch mee fietsen? Als je vingers hebt, dan ga je jezelf vingeren, heb je een mond, dan kun je die inzetten voor eten, drinken, proeven, zoenen, pijpen, likken enzovoorts. Het lichaam heeft zo zijn functionaliteiten. Daar was de vrouw met de vagina vrij nuchter in.”

De taxichauffeur parkeerde de wagen achteruit in en zette de motor uit. Hij knikte naar de achterbank via de spiegel. Het was duidelijk, het was tijd om uit te stappen. Of toch niet? Vanuit het dashboardkastje toverde hij een boek tevoorschijn dat hij triomfantelijk aan de achterbank toonde. De achterbankzitters herkenden de boekenserie ‘Pikanterietjes’ direct: de kapitale rode letters van de titel (De non die wou neuken) en het zwarte logo met de vier witte voetjes.

Had ze dat exemplaar al eens in handen gehad, dacht ze, of was ze in de war met ‘De pastoor houdt van pikken’?

De taxichauffeur opende het boek ergens in het midden en begon met zachte stem voor te lezen.

“De non schoor haar poesje kaal tijdens het douchen. Zo had moeder overste haar het liefst, wist ze. Haar relatie met de oudere vrouw beschouwde de non als een soort moeder-dochter verhouding, hoewel ze met haar moeder overigens nooit seks had gehad. De relatie met moeder overste had weinig met neuken te maken, het bestond vrijwel uitsluitend uit orale seks en het gebruikelijke vingerwerk. Moeder overste meende dat ze ergens in een laatje nog een voorbinddildo moest hebben, maar tot op heden had ze die nog niet gevonden. Ze had de non de raad gegeven om als ze daadwerkelijk wilde neuken eens langs te gaan bij meneer pastoor, bij de koster of bij de leverancier die wekelijks langskwam met de boodschappen. Dat waren mannen met penissen. En ze wisten van wanten, knipoogde ze.”

Gedrieën daalden ze de meest zuidelijke toegang tot het strand af, ieder met een boek in de hand. De chauffeur had ook nog een groot strandlaken bij zich in de kleuren van de vlag van Marokko. Ze doorploegden het mulle zand en liepen langs de zee verder zuidwaarts. Er was nog één strandpaviljoen te gaan voordat het rustige deel begon. De zee was kalm, er zwom een handjevol mensen in, eerst nog met badkleding aan, maar hoe zuidelijker het ging hoe vaker de mensen naakt waren. Af en toe hielden ze in om even een slok water te nemen uit hun waterfles.

Een eind verderop weken ze van de route af om tegen de duinenrij de handdoek neer te leggen. De doek had de oppervlakte van een groot tweepersoonsbed. Het rood stak fraai af tegen het beigekleurige zand. Een voor een legden ze hun boek neer, zij in het midden, de taxichauffeur links en de treinpassagier rechts. Vervolgens trokken ze hun kleren uit tot op de laatste sok. Ze zag dat de mannen typisch mannen met een penis waren. Ook zij viel op als vrouw met een vagina. Hand in hand wandelden ze naar de zee, sprintten het laatste stukje en deden een wedstrijdje wie het eerste helemaal door was. Zij won, ze kende geen kou. Druipend doken ze keer op keer de golven in en hadden plezier voor tien.

Het was warm op het badlaken, de zon droogde de druppels op hun lijven snel op. Het viel haar op hoe bruin de taxibestuurder was en hoe wit de treinpassagier. Zijzelf was rozig. Als een biggetje, dacht ze. Ze lag met haar ogen dicht op haar rug, de handen onder haar natte haar. Er was beweging op de handdoek, door haar wimpers heen zag ze hoe de mannen zich naar haar toe keerden. Ze voelde zich de vrouw met de vagina, helemaal toen het zuigen op haar tepels begon. Of misschien voelde ze zich toen de vrouw met de borsten. Ze zogen en likten gretig, zoals honden vreten als ze een bak voer voorgezet krijgen, links en rechts, haar tepels tintelden en zoemden. Als vanzelf schoof ze haar benen uit elkaar. De handen die al klaarlagen op haar buik (links) en dijbeen (rechts) - als katachtigen die hun prooi besluipen - schoven in minder dan geen tijd in haar liezen, de vingers subtiel langs haar schaamlippen schuivend. Boven de drie op de Marokkaanse vlag de helder blauwe hemel waaraan geen wolkje was te bekennen.

“Hoe de vrouw met de vagina op het Zandvoortse naaktstrand was beland bleef een raadsel. Nog raadselachtiger was de aanwezigheid van de mannen met de penissen. Stijve penissen om precies te zijn. Dat het neuken zou worden leed geen twijfel, het drietal stond strak van seksuele opwinding. Vooralsnog draaide het voornamelijk om het betere voelwerk en het kussen van haar tieten. Er kropen vingers over haar natte kruis, tien in getal, waarvan er steeds meer de neiging kregen de boel van binnen te verkennen. Ze genoot van de aandacht, in beide handen hield ze een penis vast, hard als steen.”

“Als eerste kroop de taxichauffeur op haar, zijn penis vond feilloos de weg naar binnen. De man neukte met gevoel, zacht, ritmisch, gericht op zichzelf maar ook op de vrouw die hij neukte. Seks draaide uiteindelijk om een orgasme, althans vaak wel. De taxichauffeur bereikte zijn hoogtepunt behoorlijk vlot. Hij was ongetwijfeld al langere tijd geil geweest. Haar orgasme kwam pas toen de treinreiziger op haar lag. Zijn naaien was steviger en driftiger, alsof hij zich snel wilde verlossen van het aangemaakte zaad. Het mooie was dat ze tegelijkertijd kwamen en het eindeloze genot in elkaars ogen zagen.”

“Na de seks dompelden ze hun plakkerige lijven nogmaals in de Noordzee. Fris en fruitig, haast herboren en met hernieuwde zin lieten ze zich weer op de Marokkaanse vlag vallen. Dit keer kroop de vrouw bovenop de taxichauffeur en nam de penis van de treinreiziger in haar mond. In diepe concentratie werkten ze gedrieën aan nieuwe hoogtepunten, op afstand gadegeslagen door andere strandbezoekers die hun ogen nauwelijks konden geloven.”

Toen haar telefoon piepte, legde ze haar boek, De man met de penis, op de handdoek. Van het beeldscherm las ze een berichtje: ‘Hoe laat denk je thuis te zijn? Dan begin ik alvast aan het eten.’ Ze keek even naar de lezende mannen naast zich. De taxichauffeur had nog een eind te gaan in De non die wou neuken en de man uit de trein las De vrouw met de vagina met diepe belangstelling.

‘Kan nog wel even duren voordat ik thuis ben. Lig nu op het strand te lezen. En straks nog even neuken.’

Je kon maar beter eerlijk zijn. Vrijwel meteen piepte haar mobiel weer. Het was een afbeelding van een duimpje omhoog.