Gylonkousen

Mijn dierbare vriendin Mira mocht iemand meenemen naar het personeelsfeest van Klamboe BV. Zij deed daar iets onduidelijks op de administratie wat haar klaarblijkelijk beviel, want ze zat er al een tijdje. Klamboes bleken booming business: de mug, muskiet, midge of hoe die klotebeestjes ook heten mogen, trokken in groten getale op tegen de mensheid. Klamboe BV opereerde wereldwijd in muskietengaas, horren en klamboes om de mens te vrijwaren van irritant gezoem en gesteek. Of serieuzer: van malaria en knokkelkoorts. Elke werknemer van Klamboe BV had van de directie een klamboehemeltje voor boven het bed gekregen. Als ik wel eens met Mira het bed in dook, konden we ons gewoon wijden aan elkaar zonder eerst op muggenjacht te gaan. Ik ging liever op jacht naar Mira, maar ik zou haar heerlijke warme zachte lijfje nooit willen pletten tegen een witte slaapkamermuur. God nee.

Het personeelsfeestje van Klamboe BV dus. Ik kende er verder niemand en moest het ter voorbereiding doen met de verhalen over collega’s van Mira. In het bijzonder had ze Fred Klever uitgelicht, de oudste van haar drie bazen en volgens Mira de saaiste Piet van het bedrijf. Bij binnenkomst herkende ik hem meteen en snapte wat Mira bedoelde met saai. Ik vond eigenlijk de naam Fred al slaapverwekkend, maar zijn uiterlijk bevestigde Mira’s beschrijvingen compleet. Fred was een vijftiger met kort asblond haar in een strakke scheiding, een brilmontuur uit het jaar nul, een beige pullover met V-hals waaruit de witte kraag van een overhemd stak. Zijn nette donkerblauwe spijkerbroek eindigde bij de meest ordinaire bruine instappers die ik ooit gezien had. Waarschijnlijk regelrecht bij de Bristol vandaan. Het enige dat in zijn voordeel sprak, was zijn lange slanke postuur. Hij stond in zijn eentje bij het raam en dronk van zijn - ongetwijfeld alcoholvrije - biertje.

Direct na aankomst verdween Mira in de massa. Het werd een avond waarop ik op mezelf was aangewezen. Gelukkig had ik een makkelijke babbel en een glaasje bubbels bracht mijn sociale skills in de juiste positie. In de verte zag ik die guitige collega van Mira, John of Ton of zo, nee Ron, nou ja, iets met on. Een knappe vent, nog vrijgezel ook, had ik onthouden. Ik worstelde me door de goegemeente om bij hem in de buurt te komen. Vond ik opeens die Fred Klever pontificaal op mijn pad. Hij grijnsde. Ik grijnsde terug en zag over zijn schouder dat Ron in gesprek was geraakt met een andere man.

‘Renée toch? Renée van Mira?’ Fred keek me door zijn ouderwetse montuur vriendelijk aan. Zijn stem klonk monotoon.

Ik knikte. Zat ik zomaar in de fuik van een beleefdheidsgesprekje met de baas. Hij stak zijn hand uit.

‘Fred Klevers, Mira zal mijn naam wel eens genoemd hebben.’

‘Een van de directeuren toch?’ vroeg ik naar de bekende weg.

‘Absoluut,’ knorde hij. ‘The Boss. De Bruce Springsteen van het bedrijf, zeg maar, haha.’

Dat mocht je willen, droogstoppel, dacht ik, maar lachte vrolijk mee.

‘Jij bent toch schrijfster?’ Hij zette het bier aan zijn mond en nam een forse slok.

Hij had zijn huiswerk goed gedaan, of hij had een goed geheugen. Ik wist niet wat Mira hem over mij verteld had.

‘Nou, schrijfster is een groot woord, hoor, ik schrijf stukjes en verhalen. Voor de lol.’

‘Niet zo bescheiden, dame, Mira heeft me wel eens wat laten lezen. Petje af.’

Wat had ze gedaan? Die site van mij was een van ‘s werelds best kept secrets. Althans de combi van mij en die verhalen.

‘Behoorlijk heftig af en toe,’ zei Fred ernstig.

Het liefst wilde ik daar ter plekke door de grond zakken.

‘Oh, gewoon, eh, fantasie hoor,’ stamelde ik, ‘ik bedoel, zelf zou ik…, allemaal verbeelding, enne… ik schrijf ook hele andere dingen. Jaarverslagen of, ehm, artikelen, van alles eigenlijk.’ Ik kreeg het warm.

Freds gezicht klaarde op, hij schoof zijn bril hoger op zijn neus. ‘Jaarverslagen? Hoe saai is dat. In het echt ben je dus een droge letterzetter.’

Ik haalde mijn schouders op.

‘Dat zou je niet zeggen, zoals je eruit ziet.’ Hij boog zich naar me toe. ‘Heel sexy, namelijk.’

Van schrik goot ik mijn glas bubbels in een keer naar binnen.

‘Dat, eh, vat ik dan maar op als een, eh, compliment,’ schutterde ik. Ik boerde achter mijn hand.

‘Absoluut,’ beaamde Fred. ‘Maar over die jaarverslagen gesproken, wij zoeken toevallig een freelancer die dat voor ons in het vat kan gieten. Zou je dat zien zitten?’ Hij plukte een nieuw glas bubbels van het dienblad van een voorbijsnellende ober en gaf het aan mij.

Stond ik daar opeens te netwerken op een feestje, serieus werk binnen te slepen van een man die me dronken probeerde te voeren en mijn meest erotische fantasieën tot zich had genomen via mijn verhalen. Fred, de droogste droogkloot van Klamboe BV. Hij had witte tanden en bruine ogen die bij iedere knipper achter zijn oogleden verdwenen. Ik verwachtte dat hij me elk moment kon uitnodigen om zijn postzegelverzameling te bekijken.

‘Is het een idee om dat van die jaarverslagen meteen even door te spreken nu we hier toch zijn?’ Fred keek me verwachtingsvol aan. ‘Mijn werkkamer zit op de derde verdieping, dus…’

Dus wat? Het feest het feest laten en in plaats daarvan gaan vergaderen? Op een vrijdagavond? Bedachtzaam klokte ik de bubbels weg. Freds ogen stonden in vraagstand. Zijn mondhoeken krulden omhoog. Twee flaporen stonden recht van zijn hoofd af, op zijn linkeroorlel een moedervlekje.

‘Is goed,’ mompelde ik.

‘Follow me,’ wenkte Fred, liep voor me uit naar de klapdeuren en pakte bij de bar twee schone glazen en een volle fles bubbels.

Jaarverslagen vond ik niet de meest favoriete teksten om te schrijven. Liever schreef ik over de liefde. Sensualiteit en erotiek waren mijn specialiteit. Met een randje porno. Fred had ronde billen.

De kurk gaf een knal en vloog door Freds kantoor. Bij het inschenken schuimden de bubbels rijkelijk over de randen van de glazen. Ze maakten mijn handen nat en kleverig en druppelden op mijn bloesje. Het hing zo lekker comfortabel achterover op de zachte loungebank dat ik geen zin had overeind te gaan zitten.

‘Proost,’ riep Fred. Hij torende boven mij uit, zijn arm en hand met het glas omhoog als was hij het vrijheidsbeeld in New York. Mijn oog viel op het lipje van zijn gulp en op de lichte bolling van zijn kruis. Niet doen, Renée, zei ik bij mijzelf en richtte mijn ogen op Freds olijke gezicht dat op mij neerkeek. ‘Op het jaarverslag!’

Alsof we er al uit waren, ik had mijn uurtarief niet eens genoemd.

‘Dat verhaal over die barbier is echt grandioos.’ Fred boog zich voorover, zijn bril zakte iets van zijn neus. ‘Dat die meid d’r schaamh…, nou ja, d’r onderkantje laat scheren door een vent die blind is, hoe kom je erop.’

‘Tja.’ Ik wist even niets meer te zeggen. Je kwam erop of je kwam er niet op.

‘En die vrouw met die kajak. Of was het nou een kano? Heel geil, nou ja, opwindend beschreven. Met die kerel die in het water toe staat te kijken hoe…’

Gek, maar mijn glas was alweer leeg. Hij had echt een soort van bobbel in zijn broek. En dat lipje van die gulp, een beetje trekken en hij was open. Trekken? Ik was toch geen trekker als in de zin van backpacker, eilandhopper, nomade, campingbewoner?

Fred boog zich nog verder naar voren, hij moest echt zijn bril eens laten afstellen, want dat ding zakte telkens langs zijn glimmende neus omlaag.

‘Prachtige nylonkousen,’ lispelde hij, zijn glas half schuin, zodat een straaltje bubbels in mijn decolleté belandde. Hij had niks door, keek vooral naar mijn benen die in zwarte nylons staken, net nieuw van de Hema.

‘Dat zou een mooi erotisch verhaal opleveren, een man met een nylonfetisj. Denk je niet, Renée?’ Zijn gezicht was nu zo dichtbij dat ik de adertjes op zijn rode wangen kon zien. De vage geur van een duur soort aftershave begeleidde zijn avances. Hoe dicht mocht hij komen? Ik trok mijn knieën op, schoenen op de bank, rok omhooggeschoven, zodat het nylonveld zich uitbreidde.

Om niet voorover te vallen vond Fred steun op mijn linkerknie. Krachtig duwde hij zich omhoog tot hij weer ver boven me uitstak.

‘Excuus, dat was niet de bedoeling.’ Hij leek in verlegenheid te zijn gebracht maar koekeloerde ondertussen naar mijn dijen.

‘Een nylonfetisj? In dat jaarverslag?’ Ik was lichtelijk in verwarring.

‘Ha, ja, dat zou mooi zijn. Dat zou het best gelezen jaarverslag worden dat we ooit hebben gepubliceerd.’

‘Met als titel “Geen seksuele taboes onder onze klamboes”.’ Ik kwam op stoom en Fred lachte schaterend. Enthousiast liet ik mijn handen over mijn bovenbenen glijden wat niet onopgemerkt bleef door Fred. Hij keek, ik keek naar hem, en streelde de binnenkant van mijn dijen. De huid voelde warm door het gladde nylon heen.

‘Dat windt je op, hè,’ fluisterde ik en liet mijn hand over het kruis van mijn panty’s gaan.

‘Zal ik,’ fluisterde hij terug, ‘zal ik mijn kleren uittrekken?’ De klank van zijn stem ging nerveus omhoog.

Bij zijn bureau kleedde hij zich uit, opmerkelijk netjes en georganiseerd. Alles wat hij uittrok - zijn trui, zijn overhemd, zijn hemd - vouwde en stapelde hij systematisch en geconcentreerd op alsof hij de schone was opborg. Zijn bovenkleding vormde een stapeltje links, zijn broek, onderbroek en sokken kregen dezelfde behandeling en belandden rechts. De schoenen zette hij netjes naast elkaar op de grond. Terwijl hij zich naar mij toe draaide, schikte hij subtiel zijn bescheiden geslachtsdelen en liep terug naar de bank. Zelden heb ik iemand zich beheerster uit zien kleden als Fred. Het gekke was, bedacht ik me, dat hij naakt alle saaiheid van zich had afgeschud. Hij mocht er zijn, slank en gespierd als hij was. Eigenlijk deed alleen zijn bril afbreuk aan zijn naakte geheel. Voor de rest was hij de David van Leonardo da Vinci, inclusief de kleine piemel die op een compact scrotum rustte. Het klinkt misschien vreemd, maar ik kreeg sterk de neiging er kusjes op te geven. Fred was niet saai, hij was aandoenlijk, helemaal nu hij naakt was.

‘Zo,’ mompelde hij toen hij voor me stond, de handen in de zij. Het was inderdaad zo’n moment waarbij ‘zo’ het enig passende woord leek. Ik kon ruimte bieden voor andere woorden door toe te geven aan de neiging die me was overvallen. Ik duwde me rechtop, schoof naar de rand van de bank, keek omhoog en kuste vervolgens de zachte huid van Freds piemel. Zachte zoentjes die Fred niet onberoerd lieten. Leer mij de mannen kennen, alleen al naar hun geslachtsdelen wijzen brengt transformatie tot stand. Alsof de roze eikel wilde zeggen ‘hallo, hier ben ik’ piepte het uit de voorhuid. Door eraan te likken sleurde ik het hek van de dam. Ik trok de voorhuid naar achteren, zodat de eikel opgezwollen voor mijn neus hing. Nog wel, want het kon niet lang meer duren voor het opgewonden omhoog zou gaan wijzen. Voor het zover was kuste ik de strakke huid en het openingetje van de plasbuis dat iets weg had van miniatuur mondje.

Freds billen voelden koel en stevig, de talloze haartjes deden me denken aan een kortgeschoren gazonnetje. Mijn gespreide vingers volgden de ronding van het gespierde vlees dat me deed vermoeden dat Fred in staat moest zijn tot krachtig stootwerk. Ik houd van fors stootwerk, het verhoogt de opwinding en brengt de climax dichterbij, helemaal bij een zuiver ritme in oplopende snelheid. Zuigen had het subtiele kussen en likken overgenomen. De rol van de piemel was ingeruild voor een forse lul met bijbehorende bedoelingen. De eikel tikte mijn huig aan.

Al doende besefte ik dat ik al langere tijd muziekgeluiden van beneden hoorde. De zware bassen bevestigden dat het personeelsfeest op stoom was gekomen. En ik realiseerde me dat ik de directeur van Klamboe BV afzoog als onderdeel van het jaarverslag. Ergens in dat document zou ik in geheimtaal kunnen laten weten hoe het schrijven in gang was gezet. Dat niets uit mijn duim gezogen was, maar… Ik liet even los om te lachen.

‘Wat?’ vroeg Fred. We keken elkaar aan, hij omlaag, ik omhoog. Weer lachte ik.

Fred deed een stap achteruit, zijn erectie deinde op de zwaartekracht. ‘Trek je kleren uit,’ zei hij, ‘niet alles, niet je panty. De coming-out van de nylonfetisjist.

Hij kroop naast me op de bank, terwijl ik liggend mijn bloesje losknoopte. Met belangstelling volgde hij mijn vingers en bekeek mijn donkerblauwe beha. Ik draaide hem mijn rug toe om de barricade van het sluitinkje te nemen - altijd grappig om te merken welk geworstel dat oplevert voor het mannelijk geslacht, maar die voor Fred haast dagelijkse routine scheen. Mijn ontblote borsten moesten meteen gevoeld, gezoend en gelikt worden. Af en toe keek hij op met zijn trouwe hondenkop (inclusief suffe bril) en vragende blik. Ja, je doet het lekker, blikte ik terug en om dat te benadrukken zuchtte ik extra hard als hij op mijn tepels zoog. Ondertussen had ik nog slechts mijn nylonkousen aan zoals door de chef bevolen.

Op het moment dat Fred zijn handen over mijn kousen wreef, kreeg zijn geilheid een extatisch randje. Met open mond en gesloten ogen voelde hij mijn voeten en benen, schoof beide handen gretig tussen mijn liezen en kneedde wellustig mijn billen. Ondertussen knetterde het nylon opzwepend mee. Door zijn pik en ballen stevig met mijn voeten te bepotelen bracht ik hem in het grensgebied van zijn orgasme. Steunend, zuchtend en hijgend liet hij alles varen wat hem nog bond met de wereld, de ogen dichtgeknepen, de bril scheef op het puntje van zijn neus. Ik klemde zijn stijve behendig tussen mijn voetzolen en bewoog ze ritmisch omhoog en omlaag.

Alsof iemand een kraan opendraaide, spoot Freds bleekwitte sperma door de lucht om ter hoogte van mijn knieën op mijn panty’s neer te vallen. Een tweede golf met minder kracht droop over mijn gekromde linkervoet en mijn rechtervoet, die de druipende eikel nog een por gaf, kon rekenen op een royale hoeveelheid nasputteren. Dat was een orgasme in de vorm van een explosie. Fred moest er flink aan toe geweest zijn en ik was er trots op een rol van betekenis te hebben gespeeld in zijn genot. Fred lag begrijpelijk uitgeteld achterover, nagenietend van de ongekende climax. Ikzelf stak mijn hand in mijn panty, vond het vochtige kruis van mijn broekje en begon mezelf door het katoen heen te betasten. Mijn opgezwollen clitoris was al op volledige sterkte, het was een kwestie van tijd dat ik zou komen. Ik kon mij niet herinneren zo merkwaardig een schrijfopdracht binnen te hebben gesleept. Geleidelijk aan vingerde ik me naar een jaarverslag.

In mijn toestand van opperste concentratie merkte ik niet meteen dat Fred boven mij hing.

‘Wat doe je, dame?’ Zijn blik was er een van bezorgdheid, of in elk geval van betrokkenheid. Hij pakte mijn pols en trok mijn hand uit mijn panty, nam mijn vingers in zijn mond en stroopte mijn kousen aandachtig naar beneden. Nadat hij ook mijn slipje omlaag had getrokken, mijn natte vulva van dichtbij had aanschouwd en teder mijn kut had gekust, trok hij mij op zich en liet zijn nog altijd stevige penis bij me naar binnen glijden. Ik nam zijn bril af, drapeerde mijn nylons om zijn nek en liet me lekker neuken. Zoals ik verwacht had, bleek hij werkelijk een stootmachine die met kracht penetreerde en weer terugtrok, penetreerde en weer terugtrok, penetreerde, neukte, naaide, tot het me duizelde en ik naar adem moest happen toen mijn immense orgasmestorm zich aandiende. Nog bleef hij stoten, een stuk nylon in zijn mond. Waar hij het vandaan haalde, was me een raadsel, maar hij kwam zelf ook gewoon nog een keer klaar.

Toen we tongden realiseerde ik me dat we nauwelijks echt gezoend hadden. Dat moest een volgende keer beter. Hij was knap zo zonder bril en zijn verwarde haar. Zijn pik stak als een pin bij me naar binnen. Het moest daar kokendheet zijn. Freds handen streelden mijn billen en mijn rug. Ontspannen legde ik mijn hoofd tegen zijn sleutelbeen.

‘Komende maandag maken we een officiële afspraak voor het jaarverslag,’ zei hij vlak bij mijn oor.

Ik duwde me omhoog en drukte mijn lippen op de zijne.

‘Morgen gaan we naar een goede brillenwinkel voor een leuk montuur,’ zei ik.

‘Afgesproken,’ antwoordde Fred. ‘Gaan we meteen bij de Hema langs voor een paar sexy panty’s voor jou.’

‘Alleen voor mij?’ vroeg ik.

Fred antwoordde met een zacht, maar nadrukkelijk voelbaar stoten. Die man was echt ongelooflijk.