Zomerse ontmoeting

Het gele riet knakte met een droog geluid. Van binnen was het hol, hij zette het aan zijn mond en blies erop. Er kwam geen geluid, een fluit zonder gaatjes. Het rafelrandje bezeerde zijn lippen, het was een onzinnige bezigheid om op afgebroken riet te blazen. Hij kon zich beter nuttig maken, zoals de vogels deden of de vissen. Dit was natuur. De wind was niet meer dan een briesje, de zon stond hoog, de lucht was blauw.

‘Wat doe je?’ Een stem vanuit het niets, een zachte meisjesstem, vriendelijk, kalm. Het was een jonge vrouw in een wit T-shirt, een kort donkerblauw rokje en gele slippers aan haar blote voeten.

‘Ik doe een nutteloze poging om nuttig te zijn.’ Ook zíj́n stem klonk opmerkelijk rustig. Het moest de natuur zijn, de rustgevende omgeving van water, riet, vogels, vissen. ‘Waar kom jij vandaan?’

‘Oorspronkelijk? Of nu?’

‘Dat laat ik aan jou.’

‘Ik weet het niet, ik weet geen van beide. Ik werd wakker en bestond.’ Ze hield haar hand boven haar ogen, ze wilde hem beter zien. Een lange knul, vale spijkerbroek, kreukelig linnen bloes, knopen los.

‘Waar ga je naartoe?’ Ook hij bracht zijn hand boven zijn ogen. De zon was inderdaad fel.

‘Ik heb niet echt een doel, er zijn vier windrichtingen, maar ik kan alle kanten op.’ Ze deed een stap naar voren. ‘Ik weet mijn naam niet eens.’

Hij zuchtte. ‘Mag ik je Anne noemen? Anne vind ik leuk.’

‘Okay. Dan noem ik je Kees.’ Ze glimlachte erbij en deed nog een stap. ‘Nutteloze Kees.’

Kees brak het stuk riet dat hij nog steeds in zijn handen had in tweeën. Hij stak Anne de ene helft toe.

‘Hiermee bekrachtigen we onze ontmoeting, Anne.’

‘Kees en Anne,’ zei Anne.

‘Anne en Kees,’ zei Kees.

Ze hurkten naast elkaar. Het was een open plek omringd door riet. Ze keken naar elkaar.

‘Je hebt geen onderbroek aan, Anne, ik zie je kut.’

Anne bleef zitten zoals ze zat. ‘Dat heb je met vrouwen.’

‘De meeste vrouwen hebben een onderbroek aan. Zeker als ze een rok dragen.’

‘O ja, heb je er onderzoek naar gedaan? Ik bedoel wetenschappelijke onderzoek, met een representatieve groep deelnemers.’

Kees schudde zijn hoofd. ‘Nooit.’

‘Nou dan.’ Onverwacht gaf ze hem een duw, zodat hij achterover viel.

‘Zeg!’ Zijn stem was vriendelijk, hij probeerde zijn lachen in te houden. In zijn rechterhand hield hij nog steeds de stomp van de rietstengel vast. Hij duwde zich omhoog met opgetrokken knieën.

‘Jij hebt geen sokken aan, ik zie je enkels. Nu staan we quitte.’ Anne legde haar hand om Kees’ enkel.

‘Een kut of een enkel, nogal een verschil.’

‘Want?’

‘Je kut gebruik je voor seks, je enkels niet.’ Kees keek triomfantelijk.

‘Je enkels gebruik je bij het lopen, je kut niet.’ Anne keek triomfantelijker.

‘Ik heb geen kut, mannen hebben geen kut.’

‘O. Hebben zij even pech.’ Anne strekte haar hand. Tussen Kees’ knieën door belandde ze op zijn vale jeans. Ze vond het lipje van zijn gulp en trok de rits omlaag.

‘Wat doe je?’ Kees volgde Annes hand. Ze stopte hem in de geopende gulp.

‘Ik zoek je kut, of de equivalent ervan. Ik voel wel iets, maar dat lijkt er niet op.’

Kees schudde zijn hoofd. ‘Doe je dit vaker, Anne?’ Hij zag hoe ze zijn penis naar buiten trok.

‘Zelden. Gisteren voor het laatst.’

‘O, ben je er zo een?’

‘Wat voor een?’ Anne kneep zachtjes in de penis.

‘Een afgelikte boterham, gisteren met Jan, vandaag met Kees, morgen met Teun.’ Hij voelde zich stijf worden in haar knuist.

‘Teun?’ Anne schudde haar hoofd. ‘Ik ken geen Teun. Ook geen Jan. Ik ken alleen jou, Kees. En je vriendje hier.’ Ze bewoog haar hand zachtjes heen en weer, aandachtig kijkend hoe de pik zich oprichtte. ‘Vriend, bedoel ik.’

Kees merkte hoe zijn ademhaling versnelde. ‘Dat doe je lekker, Anne.’ Hij liet zich achterover glijden, sloot zijn ogen en zuchtte diep. Hij zag niet hoe Anne zich vooroverboog en haar tong uitstak. Het puntje raakte de top van Kees’ penis. Hij zuchtte nog dieper, keek naar de lucht en sloot zijn ogen weer. In zijn hand nog steeds het stuk riet. Hij kneep erin alsof hij zijn eigen pik vasthield.

Anne stopte, ze kwam naast hem liggen. Er vloog een dikke hommel over. Ze draaiden hun gezichten naar elkaar.

‘Waarom stop je?’ fluisterde Kees. ‘Het was lekker.’

‘Misschien heb je een geslachtsziekte?’

‘Echt niet, ik bedoel, waar zou ik dat opgedaan moeten hebben? Ik heb nooit seks.’ Hij klonk verontwaardigd.

‘Hoe weet ik dat zeker? Ik ken je niet.’ Anne legde haar handen onder haar hoofd en staarde naar de blauwe lucht.

Kees kwam overeind. ‘Echt, Anne, ik zweer het.’

‘Op je oma’s graf?’

‘Die leeft nog. Ik zweer het op de bijbel, op mijn overgrootmoeders graf.’ Hij raakte Annes arm aan, net boven haar oksel.

‘Zweer het op je oma’s kut, op je oma’s en moeders kut.’ Anne keek onverbiddelijk.

‘Waar slaat dat op, Anne, ik ga toch niet zweren op mijn…’

‘Zweer het, Kees, zeg het.’

Kees staarde Anne stomverbaasd aan, schudde zijn hoofd en zei het. Mompelend.

‘Harder, Kees, zo hard als je pik.’

‘Jezus, Anne, ik zweer het op de kutjes van mijn oma, mijn moeder, mijn tantes, de buurvrouw. Zo goed?’

‘Kutjes? Dat zijn volwassen vrouwen met kuttén, geen kutjés. En waarom die tantes en buurvrouw erbij halen?’ Met haar rechterhand greep ze Kees’ stijve weer beet en trok zijn voorhuid naar achteren. ‘Fijn?’

‘Heerlijk, Anne.’

Ze liet weer los. ‘Kan dit hier wel, ik bedoel, zo meteen staat hier een natuurliefhebber, een boswachter, een rietdekker.’

‘Hier komt niemand.’

‘Daar zou ik niet zo zeker van zijn, Kees, wij zijn er toch ook?’

Kees draaide zich op zijn zij. Hij legde een hand op Annes dijbeen en schoof die onder haar rok.

‘Wacht even, Kees, aan de overkant van het water, is het daar niet veiliger?’

Kees antwoordde niet meteen. Zijn vingers hadden Annes schaamlippen gevonden. Hij voelde geconcentreerd, ze was nat, ze was glad, ze had schaamhaar. Het aanraken verharde zijn erectie.

‘Stop ‘s, hoe komen we aan de overkant?’ Anne ging rechtop zitten en duwde Kees’ hand weg.

‘Anne, toe,’ kreunde Kees.

Anne stond op. ‘Een bootje moeten we hebben. Weet jij een bootje?’

Kees was rechtop gaan zitten. ‘Hoe kom je nou aan een bootje in the middle of nowhere?’ Er klonk een lichte irritatie in zijn stem. Hij zag zijn stijve pik uit zijn gulp steken. Het zou zo mooi kunnen zijn, dacht hij. Waarom een bootje?

‘Daar,’ riep Anne, ‘een man in een bootje, een hengelaar!’

‘Die gaat ons heus niet…’

Maar Anne begon te roepen. ‘Meneer de hengelaar, joehoe.’ Ze zwaaide, de man keek. Vervolgens keek hij weer naar zijn dobber. ‘Kunt u ons overzetten?’ gilde ze. De hengelaar keek verstoord op. Anne wenkte. ‘Naar de overkant, wij!’

Kees schudde zijn hoofd. Dit werd niks. Het kon ook gewoon hier, tussen het riet, er kwam niemand. Hij stond op, zijn penis nog steeds rechtop uit zijn gulp. Tot zijn stomme verbazing zag hij de hengelaar de roeispanen pakken. Wat hem nog meer verbaasde was dat Anne haar T-shirt uittrok.

‘Wat doe je?’

‘Wat denk je dat ik doe? Dan maakt-ie tenminste een beetje vaart. Tieten jutten mannen op.’

Haar borsten waren klein en puntig. Ze jutten zijn erectie op. Voor zover mogelijk. Ze zwaaide met haar T-shirt naar de roeier. Hij leek inderdaad vaart te maken.

‘Zei je nou overkant,’ riep hij, zijn stem galmde over het vlakke water.

‘Om te neuken,’ gilde Anne terug, ‘met Kees hier!’

Kees schudde zijn hoofd. Anne was krankjorum, wat moest die man niet denken. Hij keek haar op de rug, het was een mooie rug, een zacht landschap van roze mensenvlees, in het midden de kronkel van haar ruggengraat. Ze was breed in de heupen, maar niet te, niet zoals oudere vrouwen die al een baby hadden gebaard. Haar korte blauwe rokje hing op die heupen. Hij trok zijn linnen bloesje uit, uit solidariteit misschien, of gewoon, omdat het warm was. Of omdat hij naakt wilde zijn. Het zijn dingen die mensen doen zonder te weten waarom. Het leek Kees beter zijn pik in zijn broek terug te duwen. De hengelaar mocht dan begrepen hebben dat er geneukt zou worden, maar hij hoefde niet te zien waarmee. En zou er wel geneukt worden? Niemand was wispelturiger dan Anne.

De boot schoof tegen de oever, de hengelaar trok de roeispanen aan boord.

‘Neuken aan de overkant?’ Hij vroeg het alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. ‘Met hem?’ Hij knikte naar Kees en lachte smalend.

Hoezo, dacht Kees.

‘Kom aan boord, dan gaan we. Laat je iedereen zomaar je tieten zien?’ Hij keek zonder gêne naar Annes bescheiden voorgeveltje.

‘Tieten zijn maar tieten, zo bijzonder is het niet.’ Anne stapte aan boord, Kees volgde, de boot schommelde.

‘Zeg dat niet, dame, een vrouwenborst is het mooiste wat er bestaat. Sowieso, een vrouwenlijf is goddelijk, door Onze Lieve Heer eigenhandig ontworpen en geboetseerd.’

Anne en Kees werden overgeroeid. Anne liet haar hand in het frisse water hangen. De hengelaar trok stevig aan de riemen, de overkant naderde rap.

‘Ik noem je Teun, meneer de roeier,’ zei Anne, ‘hij noemt mij Anne en ik hem Kees.’

‘Aangenaam Kees en Anne. Dus jullie gaan neuken? Daar.’ Hij bewoog zijn hoofd in de richting van de overkant.

‘Ik denk wel dat het ervan gaat komen, hè Kees? Ik trok er net al aan, dat vond je best lekker, hè Kees?’ Ze legde haar hand op de zijne.

Kees zuchtte. Krankjorum en mesjokke, dacht hij.

‘Ik kan je kut zien, Anne, wist je dat?’ Teun maakte een obsceen gebaar met zijn tong.

‘Ja, en?’

‘Ik wist niet of jij wist dat ík het wist.’ De boot stootte tegen de kant. ‘Zo, uitstappen maar.’

Op de wal voelde Kees zich besluitelozer, dan hij ooit geweest was. Die Teun stapte ook uit.

‘Ga je mee?’ vroeg Anne. ‘Kom je kijken?’

‘Haha,’ lachte Teun. ‘Ik weet niet of Kees daarmee akkoord gaat. Wat jij, Kees?’

‘Toe, Kees, van een afstandje.’ Anne schurkte haar naakte bovenlichaam tegen Kees blote bovenlijf. ‘Toe.’

‘Ik zal nergens aan komen,’ beloofde Teun. ‘By the way, ik heet Kees. Even voor de goede orde.’

‘Vandaag is en blijft het Teun, Kees.’ Anne ritste haar rokje los en liet het omlaag glijden. Ze droeg nu alleen nog slippers. Die schopte ze uit. ‘Zo, hier maar?’ Ze nam plaats op haar knieën in het gras, trok het elastiek van haar paardenstaart en schudde haar lokken los.

Het was helemaal stil viel Kees op, er zoemden zelfs geen insecten. De zon was verzengend warm. Hij wist dat hij zich moest concentreren, die hengelaar wegdenken, Anne vastpakken bij haar ontklede corpus. Corpus? Waar kwam dat woord ineens vandaan? Ze boog voorover, haar billen waren onweerstaanbaar mooi, rond, symmetrisch, strak. Waar haar bilnaad eindigde, schemerde haar schaamspleet. Een oergevoel maakte zich van Kees meester, hij volgde een weg met eenrichtingsverkeer, het ging gebeuren, zijn erectie was terug. Gehaast liet hij zijn spijkerbroek zakken, zijn onderbroek gleed mee. Hij schopte zijn gympen uit en knielde achter Anne neer. De huid van haar billen voelde warm, hij spreidde zijn vingers alsof hij een voetbal vasthield, de duimen in haar bilnaad, de toppen op de kringspier van haar anus. Met holle rug en buik vooruit wist hij zijn eikel tegen Annes vulva te sturen.

‘Ah,’ bracht zij uit. Dat was goed samengevat, vond Kees. Ah

‘Aah,’ varieerde Anne toen Kees binnenkwam. ‘Aaaah.’

Kees zocht de diepgang die Annes vagina bood. Hij bevond zich op onbekend terrein, althans zijn pik bevond zich daar, hoewel alle gevoelens die het opriep bekend voorkwamen, natuurlijk aanvoelden. Heel even, een split second, dacht Kees aan de weg die hij ooit had afgelegd van de baarmoeder van zijn moeder door de vagina naar buiten. Wat hij hier deed was de onbeholpen en onmogelijke poging tot het volgen van de omgekeerde route met slechts het lichaamsdeel dat bij zijn geboorte had geleid tot de uitroep van de verloskundige ‘het is een jongetje.’ Dat was meer dan twintig jaar geleden.

Hoewel Kees met zichzelf had afgesproken zich te concentreren op het neuken ontging hem niet dat Teun er ook nog was. Hij hield zoals beloofd op afstand, maar hij had zich uitgekleed, lag languit op zijn zij en keek als een kiekendief naar wat Anne en Kees uitspookten. Beheerst doch dringend trok hij aan zijn penis. Niemand nam hem dat kwalijk. Het wond Kees alleen maar meer op. Hij was blijkbaar goed bezig. Blijkbaar? Hij wás goed bezig, de ‘aahs’ van Anne bevestigden dat.

‘Even… anders,’ bracht ze met moeite uit. Ze had gelijk, dacht Kees, er waren zoveel wegen die naar Rome leidden. Dus nam hij plaats in het gras en klom Anne bovenop hem. Alvorens verder te neuken namen ze tijd om nat en wellustig te kussen. Zweet parelde op hun gezichten. Als vanzelf vond Kees opnieuw de weg naar binnen, zijn handen opnieuw op Annes ronde derrière die gretig bewoog op het ritme van de paring. De stemming was zo euforisch dat Teuns naderbij schuiven niet als storend werd ervaren. Anne wist zelfs haar linkerhand vrij te maken om Teuns penis te omvatten, hetgeen hij op prijs stelde gezien zijn goedkeurende gemompel.

Zelf voegde Teun zijn hand toe op Annes rechterbil waar hij Kees vingers trof. Zijn wijsvinger ging gericht op zoek naar Annes ster. Hij had er ervaring mee, soms wilden vrouwen dat wel, niet allemaal. Zijn eigen vrouw bijvoorbeeld moest er niets van hebben. Vooralsnog liet Anne hem begaan. Misschien werd ze teveel in beslag genomen door de seks met Kees, misschien was er geen ruimte om nog een prikkel te voelen. Zorgvuldig bevochtigde hij zijn vinger en probeerde het opnieuw. Ze was strak, retestrak, maar met wat peuren wist hij zijn topje binnen te wringen. Opnieuw maakte hij zijn vinger nat, weer drukte hij op de nauwe ingang. Daar ging het eerste kootje, hij kon het voorzichtig op en neer bewegen. Hij schoof wat dichterbij, lag nu tegen het deinende duo aan, Anne sjorde feller en krachtiger aan zijn stijve. Zijn wijsvinger kon nog dieper haar achterwerk in.

Onder de blauwe hemel, aan de oever van de rivier, op een warme zonnige dag bewoog een wonderlijk menselijk mechanisme in en uit elkaar. Een geolied apparaat, met mannelijke aspecten en attributen, en vrouwelijke componenten en onderdelen. Er kwam geen damp vanaf, het was geen stoommachine, maar het ratelde, knarste en piepte, tandwielen grepen in elkaar, drijfriemen joegen de bewegingen aan. De boel kwam pas sissend tot stilstand toen de energie was opgeraakt. Er was geen product tot stand gekomen, afgezien van druppende vloeistoffen en hortende ademstoten, en toch heerste er een tevreden gevoel.

Anne sabbelde op Teuns wijsvinger, Kees op Annes borsten, Teun op Annes schaamlippen. Hoog in de lucht veroorzaakte een vliegtuig een condensspoor. Onwetende vakantiegangers op weg naar de Canarische Eilanden.

‘Hoe heet je eigenlijk echt?’ vroeg Anne aan Kees. Ze waren net begonnen aan een tweede ronde.

‘Benno,’ zuchtte Kees, terwijl hij zich naar binnen drukte. ‘Jij?’

‘Aah,’ kreunde Anne, ‘Aria.’ Ze wilde nog wel wat zeggen, maar Teuns penis maakte dat onmogelijk. Of Teun, Kees eigenlijk.