Politie-inspecteur Zonderman gaat undercover

Politie-inspecteur Clarisse Zonderman scheurde over de A2 richting het zuiden. Nou ja, scheuren, de vraag was of je dat met maximaal 100 kilometers per uur nog zo kon noemen. Tuffen was misschien passender, Zonderman tufte zuidwaarts, met een zonnebril op haar neus en Beyoncé op de speakers. Daar ging ze dan, voor een undercoveropdracht in Zuid-Limburg, de zware misdaad bestrijden. Nou ja, zwaar, geen moord- en doodslag of zo, meer het beter georganiseerde kruimelwerk. Om precies te zijn smokkel, of nog preciezer de smokkel van sigaretten, sterke drank en illegaal vuurwerk. Daar gingen honderduizenden in om, misschien wel miljoenen. Van België naar Nederland, van Duitsland naar Nederland, van Duitsland naar België. En dat alles vice versa. Dus reken maar uit. Het fikte daar als een veenbrand die nauwelijks te blussen viel. Daarom die undercoverklus. Daarom Clarisse Zonderman. Geknipt om eens flink te infiltreren in de Zuid-Limburgse smokkelmaffia.

Geknipt. Dat was ook precies het woord dat commissaris Achterom gebruikt had. Clarisse wist wel waarom. Hij was haar zat, hij wilde haar een tijdje kwijt, haar een paar weekjes parkeren in een uithoek. Ze mochten dan ooit wel eens samen een sauna bezocht hebben, de sfeer was er daarna op het bureau niet beter op geworden. Achterom vond Zonderman te kritisch. En Zonderman vond Achterom een valse nicht. En dat was ie ook. Puntkomma. Een incompetente valse nicht. Punt. 

Maar undercover dus, op zoek naar contrabande in de grensstreek. Voor haar vertrek had de afdeling wired haar helemaal onder handen genomen. Microfoontjes in de voeringen van al haar kledingstukken, inclusief beha’s, slipjes en schoenzolen. Zelfs in haar weelderige haardos, ter hoogte van haar kruin, was een ienie mienie microfoontje aangebracht. Ze kreeg een speciale telefoon, niet van echt te onderscheiden, maar die eigenlijk een enorme microfoon was en rechtsreeks in verbinding stond met de centrale.

Ze passeerde Den Bosch, Eindhoven, Weert. Voor de zoveelste keer overdacht ze het uitgestippelde plan: parkeren in Epen, vouwfiets uitladen, de heuvel af richting Belgische grens, borden volgen naar Klein-Kuttingen en melden bij boerderij Gulpzicht. Bij boer Sjef Stoppels verbleef ze op de hooizolder. Ze moest zich aan hem voorstellen als Titia Tepelhof, de naam die ook prijkte op haar valse ID. Ze was schoonmaakster, ze kwam voor dat baantje bij Boobs on Bikes, de regionale motorclub voor vrouwen. De dekmantel voor de Zuid-Limburgse smokkelbende.

Zittend op het toegangshek van zijn boerenerf rookte Sjef Stoppels zijn shaggie toen Clarisse/Titia met opwaaiende zomerrok het weggetje af kwam sjezen op haar vouwfiets. Als vrijgezel overkwam het hem niet iedere dag dat hij ineens geconfronteerd werd met het prikkelende uitzicht op een witte damesslip. En dan die dansende blonde lokken erbij en die schuddende voorgevel. Het kon niet anders of dit moest die Titia Tepelhof zijn. Een lichte tinteling trok door zijn testikels.

Nadat ze zich geïnstalleerd had in de primitieve slaapkamer - doorgezakt bed met een matras met bedenkelijke vlekken, wastafel met alleen koud water, geen douche - , ging Clarisse nog even langs bij de boer. Sjef had haar thee met pruimenvlaai beloofd en daar zei ze geen nee tegen. Daarna zou ze de motorclub bezoeken voor het sollicitatiegesprek. Een formaliteit had Achterom gezegd, want ze waren allang blij dat zich een schoonmaakster aandiende.

Dat schoonmaken was trouwens nog wel even een dingetje geweest: ze was niet bepaald het prototype schoonmaakster. Twee middagen had ze meegelopen met Els Fiederels die al schoonmaakte sinds haar geboorte. Die bracht haar de beginselen bij van het stoffen en zemen, het boenen en schrobben. Het was eigenlijk best leuk voor een keertje. Maar zo’n wc-pot borstelen zou nooit Clarisses hobby worden.

De pruimenvlaai was zalig. Die vlaaienbakkerij was toch echt alleen weggelegd voor Limburgers. En Sjef Stoppels was natuurlijk gewoon een ranzig typje dat zijn ogen niet van Clarisse af kon houden. Zijn seksistische blik dwaalde voortdurend over haar lijf. De gulzigheid waarmee hij de vlaai naar binnen stouwde, toonde onbewust zijn honger naar ongebreidelde, onstuimige en onbeheerst dierlijke seks. Zijn laatste hap nam hij snuivend en smakkend, alsof hij klaarkwam. Het ontbrak er nog aan dat zijn tong uit zijn mond hing.

‘Dus ik ga hier de heuvel op, dan links, dan rechts en dan ben ik er?’ vroeg Clarisse met volle mond.

‘Naast de Heilige Petruskerk, kan niet missen, Titia.’ Hij boog naar voren om op fluisterende toon te vervolgen: ‘Ze zeggen dat het bij die motorclub allemaal potten zijn. Ze gaan met elkaar op de kut.’ Hij keek er verlekkerd bij.

‘Zo, zeggen ze dat? Weet je, Sjef, ik zit er niet mee.’ Clarisse nam een slok.

‘Ja, jullie van de Randstad, een en al verderfelijkheid daar, mannen met mannen, vrouwen met vrouwen, alles door elkaar, in groepen, naakt dansen, elke nacht een ander…, seksmaniakken!’ Sjef sprak met consumptie. De spetters vlogen door de bedompte kamer. 

Staande op de trappers zwoegde politie-inspecteur Zonderman de heuvel op, boer Stoppels hunkerend achterlatend. Kijk die wiebelende kont, dacht hij. In zijn smoezelige overall duwde hij zijn erectie omlaag die onbeheerst de kop opstak. Als ze straks terugkwam, moest hij haar maar paaien met het een of ander. Een paar glazen zelfgestookte bessenjenever deed het vaak goed als smeermiddel. Hij zou wat flessen opsnorren straks.

Het clubhuis van Boobs on Bikes viel niet te missen. Het was een flinke loods met een indrukwekkende kleurenprent op de muur van een paar giga-tieten die een Harley Davidson-achtige motorfiets bereden, de vooruit prikkende tepels op het stuur. Voor de deur stond een handjevol indrukwekkende motoren geparkeerd. Niet bepaald meisjesdingen, maar toch. Clarisse werd met de minuut nieuwsgieriger naar de clubleden. 

Het werd zoals verwacht geen ingewikkeld gesprek. Aan de tafel zaten de president van Boobs on Bikes, Nora, en de vice-president, Nicolette (‘zeg maar Nico’). Vriendelijke vrouwen van Clarisses leeftijd, niks stoers aan, ondanks de strakke leren broeken. Haren in knot en paardenstaart, oorpiercings, en hier en daar een tattoo op de armen. Niets verontrustends, niks engs. Eerder lief en aandoenlijk. Ze waren knap, Nora blond, Nico brunette. Eenvoudige T-shirtjes, pronte tieten, lippen in de rode verf. Noncha sjaaltjes om de slanke nekken.

Nora sprak zacht en serieus. Keek ernstig met af en toe een beginnetje van een glimlach. Beetje verlegen leek het wel. Nico was luidruchtiger, had een harde stem, meer het type flapuit. Lachte veel en hard. Had witte tanden en kuiltjes in de wangen.

‘Heb je veel ervaring met schoonmaken?’ wilde Nora weten.

‘Ik zoek ook nog een hulp voor bij mij thuis,’ zei Nico.

‘Kun je vandaag beginnen, Titia?’ vroeg Nora.

‘Vandaag?’ Dat had Clarisse niet verwacht. Maar hoe eerder hoe liever, natuurlijk. Als het goed was, draaide haar verborgen microfoontjes overuren.

‘Vanavond om precies te zijn.’ Nora en Nico deelden een blik. 

‘Schoonmaakwerk?’ vroeg Clarisse.

‘Bediening,’ legde Nico uit, ‘vanavond is er feest voor alle leden. Full house, een vrouwtje of honderd. Lady’s night, dus, maar dat is niet zo bijzonder voor een motorclub voor vrouwen.’ Ze schaterlachte om haar eigen grapje. Haar grote witte boventanden stonden niet helemaal recht.

‘Een beetje rondgaan met dienbladen, dat moet toch lukken, Titia?’ Nora keek haar vriendelijk aan. Ze had prachtige volle lippen.

‘Dat is dan geregeld,’ stelde Nico vast. ‘Als je wilt, kun je hier blijven eten met ons, Titia. Boven kun je je nog een beetje opknappen. Maar je ziet er al prachtig uit, zo heerlijk naturel.’

‘Je moet nog wel even weten, Titia, dat het een topless feest betreft.’ Nora glimlachte.

‘Oftewel een boobsparty, zoals we dat op zijn Zuid-Limburgs noemen,’ gierde Nico.

Clarisse had het wel vermoed. Nora en Nico konden dan nog zo de schone schijn ophouden, dit was een bandeloos smokkelaarsnest waar gerookt en gedronken werd, en illegaal vuurwerk werd afgestoken. Hoe waar zouden de woorden van boer Stoppels blijken te zijn: ze gingen hier zonder twijfel met elkaar op de kut.

Ze aten, dronken wijn, en werden vrolijk. Zelfs Nora’s lach klonk af en toe luidruchtig door de ruimte. En Clarisse, best wel wat alcohol gewend, moest zichzelf streng toespreken over de rol die ze hier had. Ze was undercover, in functie, en kon zich dus niet teveel laten gaan. Met gezellige meiden als Nora en Nico best lastig, want ze waren leuk en onschuldig. Nou ja, onschuldig tot Clarisse het tegendeel zou gaan bewijzen. Ondertussen fristen de vrouwen zich op een kamertje boven op, washandjes even van je flits fluts flander van de ene bil naar de ander, van voor en van achter, van eerste, naar tweede, naar derde oksel. De zeepgeur was niet van de lucht. En dan had Nico nog een flesje van het een of ander om de boel verder op te geuren.

En ze mochten er zijn, die twee, moeders mooisten, aantrekkelijk van lijf en leden, rond en gezond. Het lukte Clarisse niet haar ogen van die schoonheden af te houden.

‘Je bent een lekkertje, Titia, ik krijg zin in je,’ kraaide Nico, die de verbouwereerde politie-inspecteur een pets op de blote kont verkocht. En Nora mocht dan slechts knipogen, haar blik vertelde eigenlijk meer dan Nico’s lawaai. 

‘Na afloop met zijn drietjes een afterparty doen in het ledikant?’ Nico wees naar het bed in de hoek dat netjes was opgemaakt. Nog wel.

Gedrieën liepen ze de trap af, Nora en Nico voorop in niet meer dan een rokje, Clarisse achteraan met niet meer dan een wit schortje voor de onderbuik. Een Evaatje heette dat, zo had ze net van Nico geleerd. Het had een voorvakje waar Clarisse haar mobiele telefoon in had gestopt die overuren draaide, maar nog niets wezenlijks had doorgegeven aan meeluisterende collega’s. Terwijl ze haar hand door haar opgestoken haar liet gaan voelde ze het minuscule microfoontje op haar kruin. Ze stond hoe dan ook in verbinding. De jongens op het bureau zouden nog rode oortjes oplopen de komende uren.

Buiten klonk het geronk van talloze motoren, het plein voor het clubhuis moest al vol blinkend chroom staan. Door de deuren van de grote zaal kwamen rijen vrouwen binnen die zich de een na de ander ontdeden van helmen en motorpakken. Maar dat niet alleen, zonder enige schroom trokken ze ook andere kledingstukken uit, totdat ze van boven bloot en rondborstig de zaal inliepen. Zonder enige gêne. Trots, leek het wel. Clarisse keek haar ogen uit en haar mond viel open.

‘Je mondje, lieverd,’ fluisterde Nora die naast haar stond. Nauwelijks merkbaar had ze haar hand op Clarisses bil gelegd. ‘Ga maar rond met de consumpties, ze hebben dorst.’ Ze tuitte haar geverfde lippen en Clarisse tuitte als vanzelf mee. Dit was niet de gelegenheid verliefd te worden, dacht ze, maar dit was wel een ontzettend lief meisje. Het was toch onvoorstelbaar dat Nora zich bezighield met criminaliteit?

Ze nam een vol dienblad van de bar en trok de zaal in. Keurig gemanicuurde handen, met ringen en nagellak, tattoos en rinkelende armbanden grepen dankbaar naar de beslagen londrinkglazen. Ze werd vriendelijk begroet, soms met woorden, vaak met een knikje of glimlach, af en toe met een subtiele aanraking. Rondlopend verbaasde Clarisse zich over het aangename gevoel dat in haar kroop. Ze had zich zelden zo thuis gevoeld als hier tussen de bikers met hun trotse boobs. 

Toen de dj de muziek startte, kwam het feest direct op gang. Door de overheersende beats behoorde een gesprekje voeren niet meer tot de mogelijkheden. Verrukt keek Clarisse naar haar dansende seksegenoten, het bewegende vlees, de deinende borsten, de klamme huid. Dienstbaar manoeuvreerde ze blootsvoets met dienblad na dienblad langs de swingende en heupwiegende massa. Er waren vrouwen die volledig naakt en onbekommerd losgingen. In donkere nisjes werd gevreeën. Clarisse dacht aan de historische woorden van boer Stoppels: ze gaan er met elkaar op de kut. Ja? En? Het was dat Clarisse zich bewust was van haar infiltratietaak, anders was ze zelf ook allang in zo’n nis verdwenen. Ze haalde haar telefoon uit haar schortje en legde hem onder de bar. Het was zalig om ook het Evaatje af te doen en gewoon op haar naturelst de zaal in te lopen met alweer een vol dienblad.

Natuurlijk was Clarisse alert op illegale sigaretten, drank en vuurwerk. Maar gerookt werd er niet, de drank was alcoholvrij en het vuurwerk werd veroorzaakt door honderd (half)naakte wijven. Er was niets verdachts, niets wat niet door de beugel kon. Ja, hier en daar een beffend stelletje, wat strikt genomen onder schennis van de eerbaarheid viel, maar waaraan geen enkele boobie aanstoot nam. En Clarisse was niet naar Klein-Kuttingen afgereisd om mensen op onzedelijkheden te betrappen. Op een van haar rondgangen met dienblad ontdekte ze wel een deur waarop ‘Geen Toegang’ stond. Die deur wekte haar nieuwsgierigheid. De deur was niet op slot.

De toegang leidde naar een steile trap. Gelukkig bevond zich er een lichtknop. Clarisse daalde treetje voor treetje af. Zou haar nu geopenbaard worden waar de hele missie om draaide? Dozen vol smokkelwaar? Dat boven een feest gehouden werd bovenop een illegale vuurwerkbom van duizenden kilo’s? Maar de kelder was leeg. Het rook er muf en het was er fris. Op de grond lagen muizenkeutels en een gebruikt condoom. Kippenvel trok over Clarisses lichaam. Toen ze zich omdraaide stond ze oog in oog met Nora.

‘Zoek je iets?’

‘Ik, ik dacht dat hier misschien, ehm, voorraden stonden. Het gaat snel met de drank, weet je.’ Het klonk best overtuigend.

Nora nam de laatste tree en belandde vlak voor Clarisses neus. Haar gezicht was nog steeds lief, maar haar ogen stonden wantrouwend.

‘Ben jij wel een schoonmaakster, Titia?’ Nora’s stem was zacht maar dwingend. Ze had Clarisse bij beide polsen gepakt.

‘Ja, natuurlijk, hoezo?’ Clarisse kon niet voorkomen dat ze bloosde. ‘Ik wilde alleen maar...’

Verder praten lukte niet. Nora had haar handpalm tegen Clarisses kruis gelegd en streelde haar schaamlippen.

‘Wilde je dit soms,’ fluisterde Nora. Ze duwde haar rode lippen tegen die van Clarisse. Clarisse opende haar mond. Nora’s warme speelse tong drong moeiteloos haar mondholte binnen.

In Clarisses hersenpan tuimelden de gedachten over elkaar. Had Nora haar daadwerkelijk doorzien of giste ze maar wat? En hoe moest ze deze fikse fysieke toenadering plaatsen? Ongetemde geiligheid, seksuele intimidatie, puur genot? Ze had vaker voor vuren gestaan, heter dan dit, maar toen wist ze hoe ze als professioneel politie-inspecteur moest handelen. Maar dit, zo’n intieme aanval van de dame waar ze warme gevoelens voor koesterde? Gingen ze hier onderaan de trap, in deze ranzige kelder seks hebben? Hoe dan? Waar dan? Op die koude, smerige vloer? Terwijl boven een bed wachtte? En was Nora niet ronduit crimineel?

De kus was heftig, de aanraking van haar kut verrukkelijk, maar het was allemaal van korte duur.

‘Dit was het voorproefje, Titia, later meer.’ Nora lachte haar mooie tanden bloot. ‘Maar ik houd je in de peiling, meisje, ik laat je niet meer los.’

Clarisse wist even niet waar ze moest kijken. Hoe undercover was ze nog? Ze nam de eerste trede van de trap.

‘Wacht,’ fluisterde Nora achter haar. Ze voelde Nora’s handen op haar heupen en haar natte lippen op haar kont. Ze beet. Zacht.

Het feest boven deinde verder de late uurtjes in. Talloze malen ging Clarisse door de dansende meute met haar dienblad. De sfeer werd losser en losser. Er waren nog maar weinig aanwezigen die nog wat aan hadden. De vloer plakte van zweet en cola. Er werd aangeraakt en terug aangeraakt. Het lukte Clarisse niet om onbetast rond te gaan. Ze wilden haar borsten, haar billen, haar kruis, haar haren. Ze werd ongevraagd gekust, zelfs op plekken waar ze zelden gekust was. Ze raakte vermoeid, verweerde zich niet meer, liet het gebeuren en maakte haar rondjes. Als dit onderdeel van het infiltreren was, dan was dat maar zo.

‘Hé, schat.’ Het was Nico. Ze had een zwaar opgemaakte vrouw aan haar arm van bijna twee meter met een strakke leren broek aan. Haar flinke stevige tieten hadden grote roze tepels. Haar gitzwarte haar was opgestoken tot een wanordelijke knot. Al met al een behoorlijk opvallende verschijning.

‘Ken je Koosje al?’

Clarisse knikte Koosje toe. Koosje boog naar voren en kuste haar op de wang.

‘Hai, Titia.’ Koosjes stem was zwaar en diep. ‘Wat ben je lekker bloot, meisje. We moeten elkaar gauw beter leren kennen.’ Ze knipoogde wulps met een oog met een valse wimper. 

De klok van de Heilige Petruskerk van Klein-Kuttingen had al drie geslagen toen Nora, Nico, Koosje - die niet meer van Nico’s zijde geweken was - en Clarisse eindelijk de trap omhoog vonden voor de afterparty. Clarisse moest er eerlijk gezegd niet aan denken, want ze tolde van de slaap. De rinkelende flessen en glazen die Nora optimistisch mee naar boven had genomen waren niet meer aan haar besteed. Eenmaal aanbeland bij het ledikant liet ze zich zonder gêne op het aanlokkelijk zachte dekbed vallen. Ze stak haar duim in haar mond en sloot haar ogen. Ze merkte nauwelijks het kraken van het bed op dat uiteindelijk door vier vrouwen werd ingenomen. 

Of ze het droomde, wist ze niet zeker, maar iemand befte haar. Het was een zalig gevoel waar ze zich al dan niet slapend helemaal aan overgaf. Degene die zich zo zorgzaam over haar venuspoortje had gebogen wist van wanten. Een kussende mond en een likkende tong proefden haar vulva alsof er honing vloeide. Er gleed een vinger naar binnen, twee wel, misschien wel drie.

‘Kijk dat meisje genieten,’ hoorde ze zeggen. 

Ze bewoog haar bekken op het ritme van de aanrakingen. Het was alsof ze deinde op de golven van de zee, alsof ze op een luchtbed dreef over een eindeloze oceaan en zich koesterde in de warme zon.

Bij het openen van haar ogen dreven merkwaardige beelden bij haar naar binnen. Het gezicht van Nico was slechts centimeters van het hare verwijderd. Ze had haar mond open en haar ogen dicht, ze lag op haar buik en kreunde zachtjes. Achter haar, op haar rug, bewoog een uitzinnige Koosje driftig op en neer. Haar zwarte haar hing los, haar opzienbarende prammen bungelden gretig mee. Pure nieuwsgierigheid liet Clarisse oprichten. Wat ze zag, was te bizar voor woorden. Koosje naaide Nico met een penis. Het onvermoede lichaamsdeel pookte in en uit Nico alsof het nooit anders had gedaan.

Ineens waren alle ogen op  Clarisse gericht. Zowel Nico, als Koosje (of was het nou Koos), als Nora peilden haar reactie. Koosje hield even in.

‘Handig,’ brabbelde Nico amechtig, ‘een wijf met een pik. Dat zou je ook ‘ns moeten proberen.’

‘Jij bent straks aan de beurt, beestje,’ klonk Koosjes mannelijke stem. ‘De nacht is nog jong.’

‘Ach, laat haar,’ hoorde ze Nora’s lieve stem, ‘Titia houdt gewoon van oraal. En ikzelf trouwens ook. Waarna ze zich met haar natte warme kruis positioneerde op Clarisses gezicht en naar Clarisses kruis boog om verder te gaan waar ze gebleven was. Clarisse sloot haar ogen, liet zich meeslepen in het het likkepotten, en proefde, hoe slaperig ze ook was, de smaak van Nora’s pruimenvlaai.

De volgende morgen - het was bijna middag - ontwaakte Clarisse in het lege ledikant. Haar mond voelde droog, haar lichaam plakkerig. In haar neus hing de onmiskenbare geur van kut. Ranzige kut. Het wond haar meteen op. Ze duwde het kussen in haar kruis en schuurde haar gleuf langs het beduimelde katoen. 

‘He, seksbom, ben je alweer bezig?’ Het was Nora met nat haar en een handdoek om de schouders. 

Beschaamd stopte Clarisse haar bewegingen. Ze moest zich beheersen. Hoe zat het ook alweer, ze was hier toch vanwege een undercoveractie?

‘Ik heb iets gevonden,’ zei Nora. In haar hand had ze een zwart dingetje niet groter dan een vlieg. ‘Ik weet wat het is, jij waarschijnlijk ook.’

Clarisse staarde naar het microfoontje dat twee dagen eerder op haar kruin was aangebracht door de afluisterdienst. Ze bloosde.

‘Luister, ik wist al dat je hier met een dubbele agenda binnen bent gekomen. Dat vermoedde ik al vanaf het begin. En ik weet ook waarom. Ben je van de politie?’

Clarisse knikte bedeesd, de ogen naar de grond gericht. Ze was ontmaskerd.

‘En je bent hier voor smokkel?’

Clarisse zweeg. Het deed haar verdriet dat ze Nora misleid had.

‘Kom eens hier bij het raam.’

Clarisse stapte uit het bed. Buiten keek je op het plein voor de Petruskerk van Klein-Kuttingen. Er stonden drie bestelbusjes voor de deur waarin mannen dozen laadden.

‘Kijk, lieverd, dat is wat je zoekt. Een maffiose pastoor en een criminele koster die handelen in alles wat los en vast zit. Van drank tot drugs, van vlees tot vuurwerk. Ze doen in prostitutie en lekke condooms, in witwassen en zwart bijklussen. Je moet niet hier zijn, maar bij de buren. Ze hebben een kerk als dekmantel. Hun god knijpt een oogje toe. En de lokale politie trouwens ook.’

Clarisse keek Nora aan. Het was een lieve vrouw, een schat van een mens.

‘Het spijt me, Nora, ik wilde je niet voorliegen, ik...’

Nora legde haar hand op Clarisses mond. Ze boog naar voren om een kus op haar wang te geven.

‘Het maakt niet uit, Titia.’

‘Clarisse.’

‘Clarisse. Mooie naam. En nu moet je je gaan douchen, want je ruikt kut.’

Op weg terug via de A2 dacht Clarisse diep na over de vele gedachten die door haar hoofd spoelden. Eén: ze was hopeloos verliefd. Twee: dankzij Nora kon ze haar undercoverwerk met succes afronden. Drie: god wat was ze verliefd op Nora. Vier: commissaris Achterom had gezegd: ‘Mooi werk, Zonderman, we hebben de boel helemaal op kunnen rollen. Die microfoontjes op je lichaam hebben wel de nodige consternatie gegeven bij de meeluisterdienst. Waar was je in godsnaam helemaal mee bezig!’ Vijf: smoorverliefd! Zes: zou ze bevorderd worden? Zeven: zondag zou Nora komen logeren. Zelden had Clarisse Zonderman iets fijners gehad om naar uit te kijken. Acht: die Koosje, had die vrouw nou echt een penis?

Meer lezen over de avonturen van politie-inspecteur Zonderman? Kijk dan hier.