Pandora’s doos

Op zijn voornaam na was Zwitser een onopvallende man. Niet superknap, niet onknap, dun noch dik, blond haar, maar een beetje vlassig. Mensen die hem wat beter kenden, zoals zijn collega’s, omschreven hem als bescheiden, of zelfs verlegen. Zijn werk deed hij adequaat en accuraat, je kon altijd van hem op aan, hij werd gewaardeerd en gerespecteerd. Verder kreeg je weinig hoogte van hem, je wist zelfs niet of je te maken had met stille wateren, diepe gronden. Het bleef gissen wat er in zijn hoofd omging.

Zwitser bewoonde een flatje in een buitenwijk, op fietsafstand van het strand waar hij dagelijks, weer of geen weer, een wandelingetje maakte. Alleen, want hij had geen partner en ook geen hond. Zijn boodschappen deed hij bij de dichtstbijzijnde Jumbo. Hij at graag wit brood met roomboter en hagelslag. Van koken hield hij niet, dus deed hij vaak iets eenvoudigs of kant-en-klaars als avondeten. Daar dronk hij dan wel dagelijks een glas rode wijn bij, steeds van hetzelfde merk, en nooit meer dan een glas per maaltijd.

Zwitser kon gerust een veellezer genoemd worden. Boeken, tijdschriften, kranten, alles wat enigszins lezenswaardig was, passeerde zijn ogen. In zijn sobere en weinig smaakvol ingerichte woonkamer had hij een onooglijke maar comfortabele stoel met een robuuste leeslamp ernaast. Al lezend was hij in zijn element. Verhalen zogen hem op. Als hij las, verdween de echte wereld als sneeuw voor de zon. Het liefst las hij dikke pillen die hem meesleurden uit de realiteit. Zoals thrillers. Het ging er vaak grof aan toe in die boeken, er was een groot contrast met het leven dat Zwitser leidde. Over het algemeen overwon het goede uiteindelijk altijd het kwade. Het aparte was dat het kwade toch opnieuw opdook in een volgend boek. Het bleek dus onuitroeibaar. Zoals hij het dus ook las in de dagelijkse krant die bol stond van ellende.

In de bibliotheekvestiging een paar straten verderop stonden nog talloze boeken die hij niet gelezen had. Dat was een geruststellend gevoel. Het mooie was ook dat er steeds nieuwe boeken bij kwamen. Zwitser kwam graag in de bibliotheek. De kasten vol boeken voelden als een warm bad. Niet dat Zwitser ooit een bad nam overigens, want hij beschikte slechts over een eenvoudige douche. Er was een speciale tafel waarop de nieuw aangeschafte titels neergelegd waren. Die waren nog nauwelijks aangeraakt door andere leesliefhebbers. Zwitser mocht graag even voelen aan zo’n spiksplinternieuw exemplaar. Boeken met titels als ‘De moordbrigade’, ‘Massamoordenaars’ en ‘Dood door schuld’ sprongen direct in zijn oog. Als hij niet zo’n hekel had gehad aan inhaligheid had hij ze allemaal tegelijk geleend, maar hij hield graag rekening met andere bibliotheekbezoekers.

Op een natte donderdagavond in november toen Zwitser in de bibliotheek was, bleef zijn blik hangen op een nieuwe titel. Een pil dikker dan alle andere met een bijzondere voorkant: een dame in een strakke glanzende jurk, bordeauxrood, met een zwoele blik in de ogen waarmee ze de potentiële lezer strak aankeek, hing tegen een bakstenen muur vol graffiti, haar voeten in rode schoenen met decimeters hoge naaldhakken, haar linkerbeen opgetrokken, de dij onkuis bloot, de hak steunend tegen de muur. Meest intrigerend was haar rechterarm die naar beneden hing en waarvan de hand een revolver vasthield ter hoogte van haar kruis. De titel luidde ‘Pandora’s Doos’. Het was Zwitser meteen duidelijk, dit boek moest hij lezen. Hoewel er niemand in de buurt was om hem het boek afhandig te maken drukte hij het stevig tegen zijn borst. Bij de uitleenregistratie merkte hij dat hij een erectie had. Een absurd fysieke reactie waar hij zich voor schaamde. Wat dan weer onzin was, dacht hij, want wie wist van zijn erectie? Vraag bleef: waarom werd zijn pik stijf van dit boek?

Eenmaal thuis, nat van een hoosbui, belandde ‘Pandora’s Doos’ op de eettafel. Vanaf de cover staarde de vrouw hem wulps aan. Was dat die Pandora? Had zij hem die onverwachte erectie bezorgd? Zwitser trok niet alleen zijn natte regenjas uit, in de slaapkamer verwisselde hij de rest van zijn kleding voor zijn pyjama. In de spiegel constateerde hij dat zijn pik nog steeds niet geslonken was tot normale proporties. Hij had nog geen letter gelezen, maar op de een of andere manier bracht het boek lustgevoelens boven. Dat was ongekend voor Zwitser, seksualiteit nam geen prominente plek in in zijn bestaan. Er was geen vrouw om het mee te doen, dus bleef het bij wat sporadisch geruk, meestal op zaterdagochtend als hij uit kon slapen en hij ontspannen ontwaakte met een stijve. Zijn aftrekken had iets mechanisch, zijn rechterhand omklemde zijn lid alsof hij er iets uit moest persen. Wanneer hij zijn zaad opving in een tissue keek hij ernaar alsof het van een vreemde was.

In de keuken zette hij een mok thee die hij op het tafeltje naast zijn leesstoel zette. Met zijn voet klikte hij de lamp aan en vervolgens draaide hij zich om naar de eettafel waar de vuistdikke roman met glimmende kaft op hem lag te wachten. Hij aarzelde even voordat hij het oppakte. Vanaf de voorkant staarde de vrouw hem aan, revolver in haar vuist geklemd. Zoals daarnet in de bibliotheek, maar ze leek anders, althans haar jurk leek anders. Nog net zo rood, glanzend en strak, maar er was verschil, haar schouders waren bloot. Dat was toch niet? Zwitser schudde zijn hoofd. Natuurlijk was dat eerder ook zo, het was hem alleen niet opgevallen. Mooie ronde schouders, gave huid, sleutelbeenderen. Haar lange slanke nek was adembenemend. Hoe kon hij dat over het hoofd hebben gezien? 

De stoel zat lekker, het zware boek rustte op zijn dijbenen. Het was nog zo nieuw dat het telkens de neiging had dicht te klappen. Alsof de inhoud niet gezien mocht worden, alsof er een geheime wereld ontsloten werd door het boek te openen. Voor het eerst viel Zwitsers oog op de naam van de auteur: Natas Elieg, het zei hem niets. Op de achterflap stond een zwart-wit portretfoto van haar, een blonde dame met een groot uitgevallen zonnebril die haar halve gezicht bedekte. Na alle omtrekkende bewegingen was het tijd zich te concentreren op de inhoud. Hij sloeg het boek opnieuw open bij hoofdstuk een en las. De eerste zinnen sloegen in als een bom.

“Het waren offers die elke geslachtsrijpe man moest brengen: het betalen van honderd dollar en het plengen van zijn ejaculaat in de vagina van Pandora. Die dag was het Sanchez’ beurt. De stapel beduimelde biljetten met een elastiek erom had hij op het nachtkastje gelegd. Zijn jongensachtige penis bungelde doelloos omlaag. Het leek geen weet te hebben van de actie die aanstonds van hem verwacht werd. Aan Pandora lag dat niet, zij lag verleidelijk als altijd naakt achterover in het houten ledikant, de benen wijd, met vingers trekkend aan haar spenen.” 

Heel even keek Zwitser op, verbluft, toen boog hij zijn gezicht weer naar de tekst.

“Pandora trok Sanchez naar zich toe, greep zijn slappe geslacht en likte eraan. De jongen huiverde. De tinteling vanuit de top van zijn pik veroorzaakte kippenvel, overal op zijn naakte lijf. O, hij had heel wat keren gefantaseerd over de daad, maar wat Pandora met hem deed ging elke fantasie te boven. In Pandora’s warme natte mond voelde hij zich groeien. Als vanzelf gleed zijn hand tussen haar benen en vond haar kut die net als haar mond warm en nat was. Zijn handpalm gleed door haar spleet en duwde haar lippen open. Hij sloot zijn ogen en kreunde. Pandora leek het merg uit zijn ruggengraat te willen zuigen.”

Weer lieten Zwitsers ogen de tekst los. In zijn pyjamabroek maakte zijn stijve een punt in de stof. Dit boek begon wel heel anders dan de andere boeken die hij las.

“De sensatie die Sanchez ervoer bij de penetratie was duizelingwekkend. Als het gekund had, was niet alleen zijn pik naar binnen gegleden, maar had hij zich, als bij een omgekeerde geboorte, helemaal naar binnen willen werken. Het voelde zo lief en zo zacht, dat hij opeens aan zijn moeder moest denken. Misschien was dit wel het gevoel dat het leven van een embryo in de moederschoot benaderde. Lang duurde deze gedachte niet, het was dan ook een merkwaardige hersenspinsel. Hij neukte een vrouw, hij moest zich als man gedragen, zijn moeder erbuiten laten, Pandora en zichzelf verwennen, focussen op de climax, zijn sperma in haar schede sproeien.”

Is dit wel een thriller, dacht Zwitser. Hij maakte de knopen van zijn gulp los, zodat zijn pik naar buiten gleed. Er was ruimte nodig.

“Pandora knelde het ranke mannenlijf tegen zich aan, haar handen zo op Sanchez’ billen dat hij alleen maar dieper naar binnen kon. Nog was het haar niet genoeg. De top van haar wijsvinger beroerde zijn aars tot het twee kootjes diep naar binnen ging. Sanchez mocht haar dan naaien, zij reeg hem aan haar vinger. Het was op een onaangename manier plezierig, het versnelde de weg naar de onvermijdelijke climax. Weer had Pandora iets in huis om hem te prikkelen. Zo diep ze kon stak ze haar spitse tong in de gehoorgang van haar berijder, het droop er van haar overvloedig speeksel. Vervolgens vloog de deksel van de snelkookpan, zoveel kracht had zijn orgasme. Zijn adem gierde, zijn lichaam schokte als kreeg hij een toeval, zijn voeten duwden tegen de achterkant van het ledikant, zodat het kraakte als een oordeel.”

Met één hand hield Zwitser de zwaarlijvige roman geopend op zijn linkerdij, de ander had zich ongemerkt tot vuist om zijn volle erectie gekneld en schoof bedrieglijk kalm heen en weer. Wat Sanchez had ervaren ervoer hij nog niet, maar wat niet was, kon nog komen.

“Hooguit een viertal minuten gaf Pandora Sanchez om bij te komen. Toen boog ze zich naar voren om tot Sanchez verbijstering zijn gladde, half geslonken lul weer in haar mond te nemen. Terwijl het bloed zijn zwellichamen alweer binnenliep, viel zijn oog op de stapel bankbiljetten. Had hij niet aan alle verplichtingen voldaan, het geld betaald en zijn zaad geloosd in haar doos? Hij had geen enkele dollar voor nog een ronde, waarom deed ze hem dit aan. Pandora stopte een moment met pijpen en keek Sanchez in zijn onrustige jongensogen. 

‘Gratis,’ fluisterde ze en slokte weer gretig Sanchez’ eikel op. Gerustgesteld durfde hij mee te geven, sterker nog, haar in de mond te neuken, zachtjes stotend vanuit zijn bekken.”

Zwitser bevochtigde zijn vrije hand met spuug en wreef over zijn eikel. Het was alsof Pandora hem in haar mond hield. Als ze zo doorging zou hij in haar mond klaarkomen. Was dat niet wat ze wilde? Zij daagde uit, hij niet, het was gratis, alles mocht. Hij sloeg om.

“Alsof hij op de kermis in een zweefmolen zat, zo voelde Sanchez zich. Alle schroom had hij laten varen, Pandora’s tong en mond deden onbeteugeld hun werk. Totdat ze met een plopgeluid loskwam. Als twee speelse honden zaten ze tegenover elkaar. Haar kop was knalrood, haar kapsel een hondenbos. Door geilheid gedreven viel Sanchez aan op Pandora’s tieten waarvan de tepels hooghartig naar links en rechts blikten. Hij had wat goed te maken, tijdens al het geneuk en gepijp had hij die memmen verwaarloosd. Ze waren warm en zacht, misschien niet zo strak als van de jonge meiden met wie hij gewoonlijk omging, maar moederlijk en vertrouwd. Nu was het zijn beurt om naar hartelust te zuigen. Nog maar net was hij ermee begonnen of Pandora draaide zich al om. Het licht van de ondergaande zon dat door het venster naar binnen scheen, verlichtte haar kont en de bilnaad, omdat ze haar billen van elkaar trok en zodoende haar aars voor het voetlicht bracht. Sanchez slikte. Hij had ervan gehoord dat het zo ook gedaan werd. Zijn aarzeling hield maar kort stand toen Pandora, haar hoofd op het kussen en haar derrière in de lucht, zijn druipende geslacht in stelling bracht, zodat het zich naar binnen kon wurmen. Voorzichtig, maar allengs wat sneller, naaide Sanchez Pandora vakkundig in haar ster.”

Bij dit gedeelte aanbeland spoot het zaad met ongekende kracht uit Zwitsers opgerichte lid. Zo krachtig zelfs dat de lobbige klodders neerdaalden op de opengeslagen pagina. Daarmee kreeg het euforische orgasmegevoel al direct een ranzig randje. Met de pik nog stijf en knoeiend uit de pyjamabroek snelde Zwitser naar de keuken voor de vaatdoek. Achter zich hoorde hij het boekwerk met een knal op het laminaat vallen. Daar lag het, met dichtgeslagen bladzijden die smeuïg aan elkaar kleefden. Een besmeurde tekst met een vunzige inhoud. Zwitser kon zich wel voor de kop slaan dat hij zich zo eenvoudig had laten meesleuren met deze derderangs porno! Dit was toch geen thriller meer. Zo goed en zo kwaad als het ging, ontdeed hij de aan elkaar geplakte pagina’s van zijn smurrie. Het papier bobbelde en het was de vraag of dat ooit goed ging komen. Hoe moest hij het boek met goed fatsoen terugbrengen bij de bibliotheek? Volgende lezers zouden domweg snappen dat zo’n hitsig verhaal bij de vorige lezer tot rukken geleid moest hebben. Ze zouden aan het papier ruiken, weten dat het sperma was en uitzoeken wie de vorige lezer was. Dan moest hij zijn bibliotheekpas inleveren. Hij zou geluk hebben als er geen politie aan te pas kwam. Hij kon wel janken.

Op dat moment ging de bel.

Vertwijfeld stond Zwitser in zijn woonkamer. Wie kon dat zijn zo laat op de avond. Of laat, het was pas negen uur, maar toch. Het was niets voor Zwitser om niet open te doen. Onder de voordeur door konden ze het licht zien, ze wisten dat hij thuis was. Ze? Politie? Nu al? Schoorvoetend schoof hij de gang in, vaatdoek in zijn linkerhand. Behoedzaam keek hij door het kijkgat. Een dame. Wie was dat? Zijn oog traande van het ingespannen turen. Wacht, het was die vrouw van hiernaast, zijn nieuwe buurvrouw. Rosa of Mona of zoiets. Of Cora. Hij kon de deur op een kiertje opendoen. Haar gewoonweg afwimpelen. Hij had zijn pyjama al aan, ja, hij lag al in bed, hij voelde zich niet helemaal lekker. Nee, het ging wel. Dag buurvrouw. De deur piepte een beetje. Een lachend gezicht keek hem aan.

‘Sorry, buurman, ik ben het, Dora van hiernaast. Ik durf het haast niet te vragen, maar heb je misschien een kopje suiker voor me te leen? Ik ben bezig met een cake en…’

Zwitser hart klopte snel. Hij voelde hoe de deur tegen hem aan werd geduwd, dat mens drong zich gewoon op. De opening was groot genoeg om haar door te laten. In volle omvang stond ze in zijn gang.

‘Suiker.’ Zwitsers stem haperde. ‘Suiker, ja,’ herhaalde hij.

‘O, neem me niet kwalijk, buur, ik wist niet dat je al in je pyjama zat.’ Ze klonk alsof ze er niks van meende. ‘Maar nu je me toch binnen hebt gelaten…’ Haar blik bleef hangen op de vaatdoek in Zwitsers hand. ‘O, je was nog aan het schoonmaken?’

Zwitsers keek naar de vaatdoek die hij als een prop vasthield. Zijn vingers waren glibberig van het sperma. Hij voelde hoe zijn wangen gloeiden.

‘Heb je een beetje?’ De buurvrouw hield een kopje omhoog.

‘Suiker,’ herhaalde Zwitser weer. Ze volgde hem naar de keuken. Hij gooide de vaatdoek in de gootsteen en waste zorgvuldig zijn handen. 

‘Daar,’ knikte hij, terwijl hij zijn handen afdroogde. ‘Schep zelf maar uit de suikerpot.’

Hij keek toe hoe ze haar kopje vol schepte met suiker. Als ze klaar was, moest ze meteen ophoepelen.

Toen het kopje tot de rand toe vol zat, keek de buurvrouw glimlachend opzij.

‘Niet om het een of ander, buurman, maar je pyjamabroek kiert.’

Geschrokken voelde Zwitser aan zijn gulp. Kieren was misschien nog een eufemisme voor wat er aan de hand was, zijn hele klokkenspel leek wel in de etalage te hangen. Terwijl hij zich fatsoeneerde, liep het mens de woonkamer in.

‘Gezellig hier hoor,’ hoorde hij haar pruttelen, ‘grappig dat alles spiegelbeeldig is aan mijn flat. En wat een lekker leeshoekje heb je. Wat lees je?’

Tot Zwitsers ontzetting tilde ze ‘Pandora’s Doos’ omhoog. 

‘Hallo, buur, wat lees jij daar voor seksboek! Meer dan vijfhonderd pagina’s. Of moet ik vagina’s zeggen, ha ha.’

‘Het is niet wat je denkt,’ haastte Zwitser zich te zeggen, ‘het is een thriller.’

‘Met zo’n voorkant? Dan moet het wel een erotische thriller zijn, of een pornografische.’ Ze draaide de voorkant naar hem toe. Het was ontegenzeggelijk de vrouw van de rode jurk. Maar dan zonder de rode jurk, zonder überhaupt iets van kleding en in een pose die niets te raden overliet. Ze duwde haar linker borst omhoog en had haar benen wijd. In haar hand hield ze de revolver geklemd. Revolver? Het was een metallickleurige dildo!

‘Je hoeft niet zo te kleuren, hoor, buurman, ik weet wat je doormaakt als vrijgezel. Bij gebrek aan maatje moet je toch wat met jezelf. Heerlijk toch. We hebben beiden onze behoeftes, toch?’

Het boek viel open op de natte bobbelige bladzijde.

‘Dus hier gebeurde het ongelukje. Wat zo’n verhaal voor invloed kan hebben op je libido, hè?’

Zwitser voelde zich ongemakkelijker dan ooit. Hoe kreeg hij haar weg? Ze moest hem met rust laten.

‘Weet je wat zo leuk is? Die titel. Ik heet dus Dora, maar mijn doopnaam luidt Pandora. Grappig toch?’

Ze lachte niet, en Zwitser zag er al helemaal de lol niet van in.

‘Vergeet je suiker niet,’ zei hij suggestief.

‘Ja, ik zal je niet meer storen.’ 

Toen ze hem passeerde, hield ze even in.

‘Dora’s doos, dus. Als je wat warmte en genegenheid zoekt, dan ben ik hiernaast.’

Opeens was ze weg, evenals haar kopje suiker. Nog zeker vijf minuten staarde Zwitser naar zijn gesloten voordeur. Toen pakte hij het boek weer op. Pandora op de cover keek hem aan met zaadvragende ogen. Hij las tot diep in de nacht.

De volgende dag was Zwitser brak en gammel, en opvallend minder adequaat in zijn werk dan anders. Niet dat zijn collega’s dat merkten. Zwitser had de status van een vetplant: je liep er omheen, je sprak er niet tegen en water hoefde je hem niet te geven. Niet dat Zwitser ermee zat. Hij verkeerde sowieso liever in zijn binnenwereld. Die was die dag behoorlijk onrustig, het boek liet hem niet meer los. De expliciet beschreven seksscènes tuimelden over elkaar in zijn brein in hun strijd om de meeste aandacht. Er was een wereld voor hem opengegaan, hij had nooit stilgestaan bij het brede scala aan seksuele mogelijkheden en perversiteiten. Vermoeiend was wel dat bij de minste gedachte daaraan een erectie de kop opstak. Dat leidde nog meer af. En gek misschien, de Pandora in het boek kreeg steeds meer het uiterlijk van buurvrouw Dora. Als je wat warmte en genegenheid zoekt, had die gezegd. Bedoelde ze dan wat Pandora met mannen deed in ‘Pandora’s Doos’? Onwillekeurig trok Zwitser zijn stropdas losser.

Ineens stond Breskens voor zijn neus, zijn baas, en hij was niet alleen. Naast hem stond een pracht van een dame met een stralende lach, witte tanden en een weelderige bos blond haar. In haar truitje stonden twee borsten op scherp en de broek die gestroomlijnd haar heupen omspande, stond ook strak in haar kruis. Zodra Zwitser begon met kijken hield hij op met ademen.

‘Zwitser, mag ik je voorstellen aan onze nieuwe directiesecretaresse Anna Elieg. Ze begint morgen.’

‘Hallo,’ zwaaide Anna jolig. En weg waren ze alweer, Anna’s brede ronde kont als magneet voor Zwitsers ogen. Inademend dacht hij: Elieg? Waar kende hij die naam van? Verdomd, die schrijfster van ‘Pandora’s Doos’, die heette ook zo, Natas Elieg. Zou het familie zijn?

Harrie Janssen stapte zijn kantoortje binnen, de boekhouder. Het leek de Kalverstraat wel vandaag.

‘Jeeezus, Zwits, zag je dat mokkel met al die rondingen voorbijkomen? Hoe moeten we hier ooit nog rustig werken met die sexbom in de buurt.’

Zwitser haalde zijn schouders op. In zijn broek stond zijn pik alweer overeind, maar dat leek er tegenwoordig bij te horen.

‘Anna Elieg,’ zei Harrie, ‘dat ken je omdraaien, Zwits.’ Hij trok zijn rechterooglid omlaag met zijn wijsvinger.

Anna Elieg omdraaien, dacht Zwitser, dat werd… Geile Anna! Kon dat soms met Natas Elieg ook? Zijn glimlach sprak boekdelen. Zijn erectie verhardde en hield de rest van de middag stand. Zelfs op de fiets naar huis.

Voordat hij de sleutel in zijn voordeur had kunnen steken, opende de buurvrouw de hare. Dora. Pandora.

‘Buur, heb jij straks misschien zin in een zelfgebakken pizzaatje? Glaasje wijn erbij. Beetje kletsen?’

Geheel tegen zijn gewoonte in antwoordde Zwitser vrolijk en spontaan, en ook nog positief.

‘Heel graag, Dora, hoe laat?’

Ze gaf hem nog een uurtje. Dat was fijn, want hij kon niet wachten om verder te lezen in zijn boek dat ongeduldig dichtgeslagen op de eettafel lag. Hij zag het meteen, de voorkant was weer anders. De dame droeg geen jurk, maar een negligé-achtig gewaad, bordeauxrood, waar haar tepels en schaamhaar doorheen schemerden. In haar hand had ze een banaan. Haar blik was meer dan zwoel, haar kersenrood gestifte lippen waren obsceen geopend, klaar voor de schaamteloze ontvangst van… ja, wat? Natas Elieg, ja ja.

Op pagina 346 begon een nieuw hoofdstuk. Plaats van handeling was wederom in het bed van de alomtegenwoordige hoofdpersoon Pandora. Op het nachtkastje lag een stapel bankbiljetten dat vier keer zo hoog was als anders. Dat kwam overeen met de horde heren die piemelnaakt het bed deelden met de gastvrije vrouw. Omdat lakens en dekens ontbraken kon de lezer ongehinderd meekijken met wat er in dat ledikant gebeurde.

Gulzig nam Zwitser de materie tot zich. Zo behendig als de auteur het verhaal vertelde, zo behendig hanteerde Pandora de vier gasten en hun stram staande geslachtsdelen. Die wilden overal in en troffen geen bordjes met verboden toegang. Integendeel, ze kregen ruim baan en verdwenen waar het kon tot diep onder de oppervlakte, soms geholpen door hetzij natuurlijke, hetzij door kunstmatige glijmiddelen. Pandora hield zich overeind als waren de gesteven lullen trapleuningen, ze liet zich wentelen als een varken aan het spit, hoewel ze qua uiterlijke verschijningsvorm natuurlijke verre van zo’n beest was. Knorren deed ze wel en de intieme handelingen waaraan het vijftal zich overgaf was wel degelijk zwijnerij. Maar men kreeg waar voor zijn geld en toen het sperma kwam, vier dikke stralen, en Pandora haar orgasmestorm onderging, leek al die schunnigheid onderdeel te zijn van een paradijselijk samenzijn. En dat geschreven door een geile satan.

Onder de douche trok Zwitser zich af denkend aan Pandora die de verschijningsvorm van Dora had. Hij kwam klaar in het natte douchegordijn dat hij in orgastische staat verwarde met de negligé van de vrouw op de cover. Vervolgens bleef hij nog zeker tien minuten onder het hete water staan en piste een gele straal in het putje.

Daarna schoor hij zich en poetste zijn tanden. Mocht het met de buurvrouw ergens toe komen, dan kon ze in elk geval vaststellen dat hij lekker rook. Hij trok schone kleren aan, en smeerde niet alleen aftershave op zijn kin, maar ook op zijn ballen en in zijn bilspleet. Tot slot kamde hij zijn haren in een scheiding.

‘Pandora’s Doos’ lag naast zijn leesstoel. De vrouw op de voorkant zat bloot op de grond, een vinger van haar linkerhand op haar onderlip, de vingers van haar rechterhand op haar schaamlippen. Een kogel naast haar knie.

In de spiegel in de gang zag hij een zelfverzekerde blik. Hij mocht dan al ver in de veertig zijn, vanavond zou hij ontmaagd worden door Pandora’s doos. En dat was hoog tijd.