Onder de douche met Miss Mysteria

Dat ze geld had, kwam mooi uit. FC Marnixseveld was bijna bankroet. Het eerste herenteam bungelde onderaan in de competitie. Damesteams waren er überhaupt niet. De velden leken verwoestijnd, een tribune ontbrak, sponsors hadden er geen zin meer in. Toen was zij daar opeens, Jelena Petrovka, met haar uitpuilende portefeuille. Vanuit het niets was ze neergestreken in een leegstaande villa met zwembad. Over wat ze kwam doen had niemand enig idee. Over hoe ze aan haar poen kwam evenmin. Ze was er, dat was voldoende, en ze had interesse in FC Marnixseveld. Witwaspraktijken, mompelde men. Drugsgeld, fluisterde men. Tot aan haar nek in criminele praktijken, wist men. Hoe dan ook, ze had centen. En die stopte ze in de club. En in haar Porsche. En in haar villa. Uiteraard.

Jelena Petrovka bekostigde de verbouwing van de kantine en de kleedkamers, liet de velden opknappen tot ze sappig groen zagen, voorzag het hoofdveld van verlichting, verhoogde de onkostenvergoedingen van de trainers en kwam kijken. Ze kwam gewoon kijken, stond simpelweg langs het veld, soms met een koud roseetje in de hand. Zag met droge ogen hoe het eerste herenteam op eigen veld ingemaakt werd met dubbele cijfers. Schudde na afloop slechts even met haar hoofd alvorens ze in haar Porsche stapte en met veel lawaai wegscheurde. 

Ze was een Russisch mysterie, zei men. Nee, Pools. Nee Servisch. Welnee, Wit-Russisch. Hoe dan ook een mysterie met een Oost-Europees klinkende naam. Een prachtig mysterie, dat ook. Daar waren de mannen aan de bar van de verbouwde kantine het snel over eens. Jeetje, wat een sexy lady, wat een femme fatale. Die benen, riep iemand, die kont, riep een ander, die tieten, riep een knulletje. Maar die kreeg de wind van voren. Respect, jij, voegden de mannen aan de bar hem toe. Wat weet jij van tieten, je bent zelf net van de moederborst. Daarom juist, dacht het knulletje. Hij zweeg beschaamd, maar wist dat hij gelijk had. Hele mooie tieten, Russische tieten, nee, Poolse.

Of ze een vent had. Niemand wist het, een vent hadden ze nog nooit aan haar zijde gezien. Dat kon natuurlijk niet waar zijn, zo’n verrukkelijke vrouw en dan geen kerel. En wel geld? Woonde ze dan alleen in die villa? Had ze geen kinderen? Wat had ze sowieso te zoeken in Marnixseveld? Daar was Nederland op zijn platst en rechtst. Aangeharkter kon haast niet. Je had er ruimte, dat wel, iedereen liet je met rust, je naaste buren woonden op zijn minst honderd meter van je verwijderd. Zou dat het zijn wat ze zocht, rust en stilte, zodat ze in het geheim haar zaakjes kon doen? Een drugslab in haar garage? Een safehouse voor criminelen? Een wapenarsenaal voor aanslagen?

Kijk, dat een miljonair een club als NEC of NAC opkocht, oké , maar FC Marnixseveld? Daar viel toch geen eer aan te behalen? Dus wat zat daar achter, wat bewoog Jelena Petrovka? Je zou zeggen dat het clubbestuur daar toch weet van moest hebben. Nee hoor, wist de voorzitter, ze was gewoon gekomen en had in perfect ABN gevraagd hoe ze financieel kon helpen. En ze hoefde ook geen reclamebord langs het veld. Niet eens een bedankbordje in de kantine. Heel apart allemaal. Het was in die tijd dat haar bijnaam ontstond: Miss Mysteria. Je kon eindeloos blijven filosoferen over haar drijfveren, maar duidelijker werd het uiteindelijk niet. Dus kon je maar beter genoegen nemen met haar euro’s en haar goddelijke verschijning. Als je naar haar keek, ging je hart vanzelf harder kloppen.

Al snel dook de afgunst op. Vrouwen uit het dorp waren ernstig op hun hoede met de komst van Jelena Petrovka. Miss Mysteria, bah, ze konden dat wijf wel slaan. De collectieve onrust die in hun mannen, vrienden en zonen gekropen was, kon direct gelinkt worden aan die Russische slet. Een Poolse prostituee, dat was ze, een Oekraïense hoer. Althans, zo zagen de Marnixseveldse vrouwen dat. Niks Miss Mysteria. Een van die vrouwen was getrouwd met de commissaris van politie.

‘Weet je wat jij ‘s zou moeten doen,’ liet ze haar man streng weten, ‘de antecedenten van die geldsmijtster nagaan. Dat klopt voor geen meter. Het gaat om zwart geld, dat moet wel.’

Jan, zoals de commissaris van politie heette, was iets dergelijks inderdaad van plan. Als bestuurslid van de voetbalclub kon hij ook weer niet al te hard van stapel lopen. Een typisch gevalletje van belangenverstrengeling. Op een blauwe maandag besloot hij het erop te wagen. Strak geüniformeerd en in een schone dienstauto koos hij aan het eind van de middag koers naar de villa van Jelena Petrovka. Hij kwam als politieagent, maar ook als bestuurslid. Twee petten, de gezaghebbende en de onderdanige. Als hij nog niet schizofreen was, zou hij het ter plekke worden. Daar doemde de villa op in de zinderende hitte, want het was een hete zomerdag. Dat uniform en zeker die pet waren veel te warm.

Miss Mysteria deed zelf de voordeur open, ze droeg niet meer dan een oranje bikini. Hoewel Jan ernstig zijn best deed Jelena in de ogen te kijken dwaalden zijn ogen bij het minste geringste af naar onderen. Het was ook niet eerlijk, zoveel moois verpakt in weinig textiel; blijf dan maar ‘s bij de les. Bovendien, hij kon haar ruiken. Zijn neus, en direct daarna zijn hele wezen, vulde zich met de zoete geuren van de geldschieteres. In zijn politiebroek groeide zijn wapenstok in volle lengte en er was niets wat dat kon voorkomen. Ja, direct omdraaien en naar huis gaan. Maar dat was geen optie.

Aan de rand van het zwembad dronken ze een kopje thee en spraken over de club. De omstandigheden waren er niet naar dat Jan zich van zijn gezaghebbende kant liet gelden. Jelena’s gezelschap deed hem smelten. Bovendien was praten over voetbal veel leuker.

‘Komend seizoen gaan we gewoon de titel pakken,’ riep Miss Mysteria stellig.

Jan knikte geestdriftig. Inderdaad, de tieten pakken, ach wat, de titel. Jelena’s borsten dienden zich ook zo prominent aan in dat knaloranje bovenstukje, dat gesproken woorden al snel verkeerd verstaan werden.

‘Nog een kopje kamillethee, Jan?’ 

Kamelenteen? Jan keek Jelena recht in haar oranje kruis. Jeminee, hier bleef niets verborgen.

‘Graag,’ stamelde hij. ‘En wat schenk je dat uit een mooi tepeltje. Ik bedoel theepotje.’

Jan had het in geen tijden meer gehad, maar de nacht die volgde op zijn bezoek aan de villa overkwam hem een natte droom waarin Jelena Petrovka de hoofdrol speelde. Ze spookte door meer Marnixseveldse mannenhoofden en er waren diverse heerschappen die de villa bezochten met een smoes. Zo fietste de burgemeester langs onder het mom van het verwelkomen van een nieuwe bewoner. Ook hij kreeg thee, ook hij kon zijn ogen niet afhouden van de bikini (een witte in zijn geval). Jelena nodigde hem uit een duik te nemen in haar zwembad, dat kon in zijn onderbroek, of desnoods naakt, maar dat wimpelde de burgervader wijselijk af. Voordat je het wist had je een naam.

Ook de plaatselijke grootgrutter kwam langs met zijn bestelwagen. Hij bracht een welkomsttaartje en overhandigde het aan Jelena die op dat moment gekleed ging in slechts een badjas. Althans, wat zij eronder aan had, kon hij slechts raden, maar zijn fantasie vertelde hem dat het niet veel kon zijn. 

‘Kom je er niet even in,’ vroeg de welgestelde vrouw met zo’n veelbetekenende glimlach dat de kruidenier zich ernstig afvroeg wáárin. Veiligheidshalve sloeg hij de uitnodiging af, je wist maar nooit waar een en ander toe leidde. Hij moest aan de klandizie denken.

Zo kreeg de naam Jelena Petrovka een zwoele, erotische en sensuele associatie. En toen moest het voetbalseizoen nog beginnen. Op de bestuursvergadering voorafgaand aan de eerste training was Jelena uitgenodigd om zich als geldschietende gast haar ideeën uit de doeken te doen. Het bestuur, bestaande uit slechts mannelijke leden, luisterden welwillend toen zij begon te spreken. Ook met enige scepsis weliswaar, want Jelena mocht de club dan financieel perspectief hebben geboden, over het voetballen zelf kon ze als vrouw beter zwijgen.

‘Twee dingen,’ sprak Jelena met welluidende stem terwijl ze vol vuur de kring rondkeek. ‘Twee dingen draag ik aan om ons eerste team kampioen te maken.’

Kampioen. Naïef wijfje, zag je de heren denken, droom lekker verder.

‘Eén: we schroeven het aantal trainingen per week op van één keer naar twee keer. Ik betaal de trainer.’ 

Jelena’s blik was ronduit triomfantelijk. De heren humden instemmend. Oké, dat kon helpen, wie weet.

‘En twee, gewaagd plan, out of the box en een beetje stout: iedere keer dat we winnen douche ik na afloop mee.’

Haar brede lach was ontwapenend en aanstekelijk, maar Jan, de commissaris - en in dit gezelschap de secretaris - keek Jelena niet begrijpend aan. 

‘Mee douchen? Hoe bedoel je? Naakt? Met de jongens van het eerste?’

Jelena knikte geestdriftig. ‘Ja, hoe douche jij, Jan, toch niet met je onderbroek aan? Naakt natuurlijk. Een beetje extra motivatie van onze jongens kan geen kwaad. Als ze harder gaan lopen of, mooier nog, meer gaan scoren en winnen, dan wil ik best ‘s met ze onder de douch. Kan mij het schelen.’

Dat idee was inderdaad lachwekkend, bespottelijk zelfs, maar het prikkelde wel de fantasie. Elke stimulans om de jongens te laten winnen moest op zijn minst overwogen worden. De voorzitter, in het dagelijkse leven notaris, nam het woord.

‘Juffrouw Petrovka, Jelena, ik vind het een puik plan. Dat we gezien de pikanterie ervan natuurlijk niet aan de grote klok moeten hangen. Deze frivole bonus op het winnen van wedstrijden moeten we strikt onder de pet houden, hier in het bestuur, maar meer nog in ons eerste team. Als uitlekt dat u baddert met onze boys, van wie er een aantal een partner heeft, dan zijn de rapen gaar.’

Het ware wijze woorden van de voorzitter en van de ernst van de zaak was iedereen doordrongen. Of dat voldoende zou zijn voor een collectief zwijgen moest nog blijken.

Het was Jelena zelf die op de eerste trainingsavond in besloten kring het nieuws bekendmaakte. Ze sprak het uit op fluistertoon om de geheimhouding te benadrukken. De reacties waren aanzienlijk luidruchtiger.

‘Kom je onze ruggen dan inzepen?’ riep Kobus, een verdediger met o-benen. 

‘Nee, joh, wij zepen mevrouw Petrovka in, tweeëntwintig handen op één buik.’ Tommer, topscorer van het vorige seizoen met drie doelpunten, was graag de lolligste van het team.

‘Jongens, geen handtastelijkheden, natuurlijk, het moet wel netjes blijven,’ lachte Jelena mee. ‘En noem me maar gewoon Jelena, hoor. Zeker als we elkaar binnenkort wat intiemer leren kennen.’

Na afloop liep keeper Kees nog even bij haar langs. Hij was een lange blonde knapperd. Een bescheiden type, met een verlegen glimlach.

‘Ik wilde even zeggen dat ik het een tof idee vind van dat douchen. Ik verheug me erop met u zij aan zij te staan onder de waterstraal.’

‘Ik ook, Kees, ik ook. Er is mij alles aan gelegen jullie flink te laten scoren.’ Jelena gaf Kees een vette knipoog.

Nu kun je van een derderangs voetbalteam niet zomaar een topelftal maken, ook al train je nog zo hard. De eerste competitiewedstrijden vertoonden dan ook geen verbetering ten opzichte van het vorige seizoen. De ballen vlogen Kees om de oren met als gevolg dat douchen na afloop slechts een mannelijke aangelegenheid bleef. Aan Jelena lag het niet. In haar tas nam ze voortaan een handdoek en douchegel mee. Aan de zijlijn blèrde ze haar longen uit haar lijf bij wijze van aanmoediging, maar het bleef een slagveld dat ze aanschouwde. Totdat…

Totdat er een druilerige herfstmiddag aanbrak waarop FC Marnixseveld al voor rust scoorde (een poeier van Tommer) en de tegenpartij geen grip meer kreeg op de wedstrijd. In de tweede helft brak zelfs symbolisch de zon door. Hoe meer het eindsignaal naderde, hoe meer de opwinding onder de Marnixsevelders toesloeg. Het zou echt gaan gebeuren, Jelena Petrovka zou straks met het team onder de douche stappen om de overwinning, hoe klein ook, te vieren. Geen spoor van nervositeit bij de dame in kwestie trouwens. Ze huppelde en sprong bij de cornervlag alsof het uitje van het jaar aanstaande was.

Een beetje onwennig was het wel, een dame mee onder de douche. Aan Jelena lag het niet, ze kende geen preutsheid en stond met slechts een kek rood douchemutsje over haar blonde lokken tussen de kerels alsof ze nooit anders had gedaan. Het waren meer de mannen zelf die zich schuw met de handen voor het kruis schoonspoelden. Niet allemaal natuurlijk, zoals Tommer bijvoorbeeld die zijn geslacht nonchalant liet bungelen of keeper Kees die zich niet eens schaamde voor een halve erectie. Jelena was daar helemaal niet bezig. Mind you, elf penissen, hoe zou ze daar haar aandacht over moeten verdelen? Nee, het ging Jelena meer om de gezelligheid en saamhorigheid. De eerste stap naar het kampioenschap was immers gezet.

Andersom waren er tweeëntwintig ogen gericht op het prachtige lijf dat Miss Mysteria meenam onder de waterstralen. Het was weer eens wat anders dan de bonkige naakte mannenlijven die ze na elke wedstrijd te aanschouwen kregen. Jelena zo bloot te zien bracht niet alleen gevoelens van lust, ook van euforie. Haar zo schaamteloos naakt te zien werd direct geassocieerd met de overwinning. Haar prachtige borsten hielden verband met 1-0 (in feite 2-0), haar pronte kont met het oergevoel van victorie. Dit was nog maar het begin. Vanaf die keer zouden ze iedere week onder de douche duiken met die welgestelde en welgevormde Russin. Of was ze nu Pools?

Gek genoeg leek het te werken, die douchestimulans, want ook de week erna werd een overwinning geboekt, 2-1, tegen notabene de kampioen van vorig jaar. Weer was het Tommer die scoorde en daarna pingelaar Maurice die van de trainer zo vaak te horen kreeg dat je voetbal met z’n elven deed. Het was een frommelgoal, zeker, maar hij zat en dat telde. De spelers keken elkaar glunderend aan: er zou gedoucht worden met Jelena. Het begon al te wennen met een vrouw erbij, de sfeer werd losser. Als die vrouw er al zo makkelijk over dacht, dan konden de heren niet achterblijven. Als een kudde runderen - elf stieren en één koe (wat een spenen!) - dromden ze samen onder de waterstralen. De kleur van menselijk vel overheerste, maar het rode douchemutsje sprong eruit. Ze zongen ‘we are the champions’ met bassende stemmen en zeepten elkaars ruggen in. Kees de keeper waagde zich aan die van Jelena, zijn erecte lid als een flinke wijzende vinger. Het mocht en het kon allemaal. Winnen was fijn.

De ambitie en gedrevenheid van de heren van FC Marnixseveld waren ongekend. De krantenverslagen spraken van een metamorfose, de regionale tv-zender van ‘het wonder van Marnixseveld’. De techniek van het team, het spelinzicht, de conditie, het voetbalplezier, alles was onverklaarbaar beter dan voorgaande jaren. De mannen zelf stonden ook versteld van hun prestaties. Dat wekelijkse vooruitzicht van samen douchen met hun mecenas bracht ongekende motivatie. Dan stonden ze met zijn allen bij elkaar, dicht bij hun godin, ze mochten haar een beetje aanraken, niks ordinairs, gewoon intiem, wat vingertoppen, een hand om haar rug te boenen, haar achterwerk voorzichtig, haar buik, soms in de buurt van haar borsten of rakelings langs de grens van haar schaamhaar. Geen onbetamelijkheden, gewoon warm water, sop en wat opkomende erecties die nog te negeren vielen. 

Zoals zo vaak als de sfeer ongeremder en libertijnser wordt, verschuift het seksuele moraal en raakt de zedelijkheid in verval. Beginnende erecties zijn nog tot daaraan toe; echte erecties van volwassen kerels, waarbij onvervalst testosteron in het spel is, zijn als dominostenen die een zetje krijgen. Hoelang kun je nog spreken van een onschuldige douchepartij als de goegemeente in collectieve geilheid dreigt te raken? En geef niet de zeep de schuld als handen uitschieten door bilspleten of langs vrouwentepels. Waar houden vrouwenbenen op en beginnen vrouwenkruizen? Hoe onschuldig is een vinger die ergens naar binnenschiet? Hoe fatsoenlijk de eikel die de volle smaak van schaamlippen wil proeven? Hekken raken van de dam, het zijn hellende vlakken en glijdende schalen.

De overwinningen hielden aan. Toen de winterstop begon voerde FC Marnixseveld de lijst aan. Er was geen tegenstander die de jongens eronder kreeg. Na de voorlopig laatste gezamenlijke douchepartij behoorden Tommer, Maurice en Kobus met de o-benen en Jelena tot de achterblijvers in de kleedkamer. Zij had haar string en beha al aan, maar de mannen droogden zich de naakte lijven. Het had wel wat, vond Jelena, drie van die flink geschapen heren, ze lieten zich zonder gêne bekijken. Het was Tommer die het woord nam.

‘Jelena, misschien vind je het wat brutaal, maar zou je het leuk vinden als wij drieën ‘s bij je thuis langskwamen?’

‘Thuis, bij mij?’ Ze knoopte haar bloesje bedachtzaam dicht en zag hoe Maurice wat aan zijn geslachtsapparaat sjorde.

‘Ja,’ vervolgde Tommer,’ hier onder de douche met z’n allen is soms wat druk, we dachten…’

‘Ja, nee, leuk, prima.’ Jelena stak haar linkerbeen in de pijp van haar jeans.

Tijdens de winterstop, een paar dagen voor Kerst kreeg Miss Mysteria dus bezoek van een drietal spelers uit wat ondertussen wel háár elftal mocht heten. Kobus, Maurice en Tommer stonden als de wijzen uit het oosten op de stoep, gekleed alsof het al eerste kerstdag was. Ze namen een jongensachtige luidruchtigheid mee die alles te maken had met de zenuwachtige opwinding die door hun lijven gierde. In de woonkamer namen ze naast elkaar plaats op de vijfpersoons witleren bank en Jelena tegenover hen in de loveseat, haar eindeloos lange bruine benen koket naar links gedraaid. Op tafel stonden toastjes met zalm en paté, ernaast flinke glazen met witte wijn.

‘Gezellig,’ stelde Jelena vast.

Maurice nam het woord. ‘Op weg hiernaartoe hebben we even een menuutje bedacht voor zo meteen.’

‘Een menuutje?’ vroeg Jelena verwonderd. ‘Hoe bedoel je, gaan we eten?’

‘Haha, nou, om een en ander een beetje te stroomlijnen - we zijn immers met zijn vieren, drie heren en één dame - hadden we een bepaalde volgorde bedacht.’ Hij frummelde wat aan zijn stropdas en keek Tommer en Kobus aan. ‘Toch, jongens?’

‘Ja, inderdaad,’ vervolgde Tommer, ‘een voorafje - het voorspel, zeg maar -, het hoofdgerecht - de échte daad in feite - en het toetje voor wie nog kan. Dus.’

Jelena fronste de wenkbrauwen. ‘Begrijp ik het goed, gaat dit over seks?’

‘Eh, ja, seks, zo zou je het kunnen noemen,’ mompelde Maurice. Hij had een kleur gekregen. Kobus bestudeerde het plafond.

‘Juist,’ zei Jelena bedachtzaam.

‘Iets specifieker, iets concreter, misschien,’ vervolgde Tommer, ‘dat voorafje is voornamelijk bedoeld als opwarmertje. Kobus hier vindt het wel geil als jij op zijn gezicht zou plaatsnemen.’

Kobus zweeg, maar knikte bevestigend.

‘En dat Maurice en ik ons dan over je tieten ontfermen.’

Maurice schraapte zijn keel. ‘Borsten, bedoelt-ie.’

‘Ik ben er bekend mee,’ knikte Jelena.

‘Tuurlijk,’ glimlachte Tommer. ‘Alles bedoelt als teasers dus. Een beetje tongen ook, beetje trekken.’

‘Pijpen,’ fluisterde Kobus nauwelijks verstaanbaar.

‘Bijvoorbeeld, ja,’ beaamde Tommer.

‘Ja, ja.’ Jelena keek de mannen aan. ‘En verder?’

‘Gewoon eigenlijk.’ Maurice nam een ferme slok van zijn wijn, alsof hij zich moed indronk. ‘Beetje de gaatjes vullen, enzo.’

‘Enzo?’ Jelena pinkte een stukje kurk uit haar glas.

‘Nou ja, gewoon, je weet wel, oraal, vaginaal, anaal,’ verduidelijkte Tommer.

‘Als het maar op aal eindigt, zeker?’ stelde Jelena vast.

Maurice tastte in zijn binnenzak. ‘We hebben condooms,’ riep hij enthousiast en gooide de buit op de salontafel.

Kobus boog naar voren en plaatste er een tube naast. ‘Glijmiddel,’ verklaarde hij schor.

‘Wat vind je, Jelena, goed plan? Doen we het hier op de bank of had je iets anders in gedachten?’ Tommer trok zijn strop wat losser. 

‘Goeie plannen, boys, heerlijk geil, maar ik denk niet dat mijn vriend dit op prijs zou stellen.’

Maurice, Kobus en Tommer kregen ogen als schoteltjes en hun monden vielen open. Geilheid kan net zo snel weer verdwijnen als het opkomt, en hier was sprake van regelrechte verdwijnkunst.

‘Vvvriend?’ hakkelde Tommer. Ineens moest hij denken aan de geruchtenstroom die rond Jelena Petrovka hing: zat ze in de drugs, maakte ze deel uit van de maffia, deed ze aan mensensmokkel? Was die vriend soms een meedogenloze crimineel die je af zou maken voor een te luide scheet? Zaten zij hier met zijn vriendin te bespreken hoe ze een geil quatrootje konden vieren.

‘O ja,’ zei Jelena en ze stak haar ringvinger omhoog waaraan een gouden ring prijkte. ‘Dit kreeg ik van hem afgelopen 5 december, een Sinterklaascadeautje, inclusief gedicht. We zijn verloofd.’

Tommer maakte aanstalten om te gaan staan. ‘Ik, ik, ik…’ stamelde hij.

‘Jullie kennen hem wel, het is Kees de keeper, we zagen elkaar meteen al zitten.’

‘Godsammekrake,’ flapte Maurice eruit, ‘onze Kees.’

‘Het verbaast me niks,’ mompelde Kobus, ‘Kees met zijn stijve pik, jezus christus.’

‘Tja,’ zuchtte Tommer, ‘Kees de keeper gaat dieper.’

‘We hoeven Kees natuurlijk niks te vertellen van dit hier,’ probeerde Maurice nog.

Die nacht in bed met Kees de keeper kregen Jelena en hij de slappe lach toen ze vertelde over het gênante bezoek van zijn teamgenoten.

‘Op Kobus gezicht zitten, serieus?’ schaterde Kees.

‘En zie je het voor je,’ vroeg Jelena met verstikte stem, ‘Maurice die me in m’n kontje doet, hahaha.’

Maar toen ze uitgelachen waren en zich aan elkaar overgaven voor ongebreidelde seks, doken in Jelena’s hoofd onopzettelijk de beeldrijke fantasieën op van seksuele perversiteiten met Tommer, Kobus en Maurice. De beelden brachten haar veel eerder op haar hoogtepunt dan verwacht. Terwijl Jelena haar kreunen al kreunde, naaide de verbaasde keeper dieper dan hij ooit gedaan had en kwam schreeuwend en zwetend klaar. 

Na de winterstop bleef het geluk aan de kont van FC Marnixseveld hangen, aan de elf blote konten van de voetballers onder de douche wel te verstaan. Verliezen scheen iets te zijn uit het verleden. De buitengewone motivatie die ontstaan was door de mee douchende Jelena was omgeslagen in pure winnaarsmentaliteit. Tegenstanders verlieten na de wedstrijd het veld als geslagen honden, de staart tussen de benen. Ze dropen af. Terwijl de heren van FC Marnixseveld zich juist met kwispelende staarten warm afspoelden. Die naakte dame leek vleugels te geven. Wat was ze mooi, wat was ze lekker. In het voorjaar had ze ook nog ‘ns haar geile poes tot op het laatste schaamhaartje kaal geschoren en iedereen mocht kijken. Of ze haar benen een beetje wijder wilde doen. Ja hoor. Of ze eventjes, voor de gein, helemaal voorover wilde buigen. Geen probleem. Of ze, net alsof natuurlijk, wilde doen of ze zichzelf bevredigde. Ze deed het met overtuiging. Was het wel alsof?

En die geilheid namen de mannen mee naar huis. En als daar een vrouw op ze wachtte, dan was de seks niet van de lucht. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid leidden de voetbaloverwinningen - en de daaropvolgende douchepartijen - indirect tot een zwangerschapsgolf die in de statistieken van Marnixseveld nog nooit was waargenomen.

Begin april was het al duidelijk: het eerste elftal van FC Marnixseveld stevende af op haar allereerste kampioenschap. Wat niemand van het bestuur en het team had verwacht was dat het geheime wapen Jelena Petrovka niet was uitgelekt. De afgunstige vrouwenpopulatie van het polderdorp had waardering gekregen voor Miss Mysteria, de sfeer was helemaal omgeslagen. Zo zelfs dat een comité van vooraanstaande vrouwen een bos bloemen bij de villa van Jelena liet bezorgen als bedankje. Mevrouw Petrovka had niet alleen Marnixseveld op de kaart gezet, ze had de mannen van het dorp zelfvertrouwen gegeven. Van achterlijk agrarisch gat marcheerde Marnixseveld nu op in de vaart der volkeren. Er waren al verkenners van Ajax en Feijenoord in het dorp gesignaleerd. 

Voor Jelena zaak om ook werk te maken van de vrouwen. Elke vrouw van boven de achttien was welkom voor een groots feest. Ook al was het pas half april, het was heerlijk weer. Het zwembad kon open, de badpakken en bikini’s aan. Er was een dj die in ontblote torso opzwepende muziek draaide. Die naakte torso inspireerde menig Marnixseveldse tot het uittrekken van textiel boven de navel. Wijn en drank deden de rest. Het waren natuurlijk pure roddels, maar het percentage dames dat zich op dat feest wellustig overgaf aan de meisjesliefde lag ruim boven het landelijke gemiddelde. Bron van de roddels vormde uiteraard de dj, maar zijn bedenkelijke reputatie als nieuwsverstrekker deed afbreuk aan de geloofwaardigheid. Dat de vrouw van de commissaris de burgemeestersvrouw ‘gedaan’ zou hebben moest wel klinklare onzin zijn. En Jelena in bed met de vrouwen van Maurice, Tommer en Kobus? Alleen geile geesten bedenken zulke onzin.

Terug naar de degelijke feiten. Op een dag arriveerde Kees de keeper bij de villa van zijn verloofde. Zij deed de deur voor hem open. Ze droeg iets nieuws, iets anders, een strak zwart jurkje dat haar bijzonder beminnelijk maakte. Afgezien van de kus die Kees gaf en haar lippen deed tintelen, pakte hij Jelena bij de billen en duwde zijn kruis opdringerig tegen de hare. Hoe mooi die jurk ook was, hij kon uit, evenals het schamele ondergoed dat zij eronder droeg. Kees had zin en hij wist dat dat ook voor Jelena gold. Toch voelde hij in het anders zo willige lijf een zekere spanning.

‘Heb je geen zin?’ wist hij tussen twee tongzoenen door uit te brengen.

‘Zin wel,’ antwoordde zijn lief, ‘maar het is niet zo gepast om het te doen met je schoonzus. Ik denk niet dat Jelena dat zou weten te waarderen.’

‘Wat!?’ riep Kees verbluft. ‘Wat bedoel je met ‘schoonzus’?’

‘Mag ik me voorstellen, Melania Petrovka, tweelingzus van Jelena.’ Ze pakte Kees bij de wang en kneep er zachtjes in.

Het werd een verwarrende avond voor Kees. Jelena en Melania waren zo eeneiig dat er geen onderscheid viel te maken. Hun stemmen klonken identiek, hun haren waren even blond en lang, hun gezichten waren zo als twee druppels water dat Kees telkens dacht dat hij dubbel zag. Het was dat Jelena een wit jurkje droeg en Melania een zwarte, anders was Kees voortdurend de fout in gegaan. Dat moment kwam uiteindelijk toch, nadat ze een avond lang gegeten en gedronken en gekletst hadden. Het voorstel kwam van Jelena.

‘Wat dachten jullie van een lekker triootje boven in bed?’

Kees keek haar verbijsterd aan. Meende ze wat ze zei? Wilde ze dat echt?

‘Lijkt me zalig,’ riep Melania, ‘laten we direct naar boven gaan.’

Daar in bed was de seks buitengewoon, alleen kon Kees naderhand niet meer navertellen wie hij nu in welke positie had geneukt. Wijselijk vermeed hij het noemen van namen. Alleen helemaal op het eind, toen hij verzuchtte dat Jelena de lekkerste kut van de wereld had, bleek hij in Melania te zitten. De tweeling nam het hem niet kwalijk. Melania vatte het op als een compliment.

Die nacht, tussen twee extatische vrijpartijen door, vernam Kees ook hoe het zat met Jelena’s bemoeienis met FC Marnixseveld. Het betrof een weddenschap. Jelena en Melania, dochters van een rijke oligarch uit Rusland (niks Polen, niks Oekraïne) en een Nederlandse moeder, hadden gewed op de voetbalclub. Als Jelena het herenteam kampioen kon laten worden had zij de weddenschap gewonnen. Er was een ton mee gemoeid. Melania had het bedrag al overgemaakt. Ze had verloren, maar het speet haar niet. Ze gunde haar zusje een ton, ze had er nog talloze achter de hand.

‘Maar nu genoeg geluld over die weddenschap, laten we nog een rondje doen.’ Melania (of Jelena) spreidde haar benen en ontving de keeper voor de tweede keer. Hij hield alle ballen, maar was zelf onhoudbaar. 

Hoe het verder gegaan is met Marnixseveld, die uit de klei getrokken negorij? Jelena is nog een paar jaar aan de club verbonden gebleven. Al die tijd werd er gewonnen. Ze douchte elke wedstrijd mee met de jongens. Er schijnt wel eens iets onbetamelijks voorgevallen te zijn onder de douche, maar niemand die daar moeilijk over deed. Sterker nog, het schijnt dat er op den duur steeds meer vrouwen mee gingen douchen en dat seks, perversiteiten, overspel, gewenste en ongewenste intimiteiten, orgies enzovoorts enzovoorts steeds meer bezit waren gaan nemen van de Marnixseveldse cultuur. Tot er een strenge pastoor kwam wonen en er schande van sprak. Toen was al die onbeschaamdheid snel afgelopen. Maar of FC Marnixseveld toen nog iets voorstelde in het veld vertelt het verhaal niet.