Loslaten

Het is jaren geleden dat ik Sharida voor het laatst heb gezien, we hebben geen contact meer, onze vriendschap verwaterde eer we er erg in hadden. Vriendinnen voor het leven, zo noemden we ons onafscheidelijk samenzijn vaak. Hadden we in de toekomst kunnen kijken, dan hadden we geweten dat ‘voor het leven’ relatief van korte duur zou zijn. Gelukkig kan geen mens weten hoe het leven zich voltrekt, het gaat altijd anders dan voorspeld. Hoewel er meer dingen speelden, weet ik zeker dat onze ontmoeting met Stefan beslissend is geweest voor de razendsnelle teloorgang van onze vriendschap.

Die ontmoeting met Stefan was nogal confronterend. We waren negentien en het was een warme dag. Sharida en ik hadden vakantie en zouden een dagje naar het strand gaan. Het was heerlijk weer en we fietsten al vroeg door de duinen naar een plekje waarvan we vermoedden dat het lekker rustig zou zijn. Onze rugzakken zaten vol proviand waarmee we het wel een dagje uit zouden houden. Ik had zelfs een parasol mee. Het ideale stekje hadden we al snel gevonden. We rolden onze handdoeken uit, trokken onze jurken uit, smeerden onszelf en elkaar in en gingen languit in onze bikini’s. Sharida droeg knalgeel, wat prachtig stond bij haar donkere huid. Mijn bikini was blauw met gele stippen. Mijn velletje was lelieblank, mijn haar vuurtorenrood, de sproet goed vertegenwoordigd.

We waren heel goed in onafgebroken kletsen en giebelen over niks. Wat dat betreft waren we blijven hangen in ons twaalfde levensjaar. Het droeg bij aan onze ongecompliceerde leventjes waarvan de grootste uitdaging was het vinden van een leuke knul om verkering mee te krijgen. Er waren er genoeg, maar misschien was dat nu juist het probleem. Overigens lag knappe Sharida beter in de markt dan ikzelf. Ik hoopte in haar kielzog ook een knaap aan de haak te slaan, maar moest wellicht met tweederangs genoegen nemen.

We genoten van het heerlijke weer en de prachtige omgeving. Als we het te warm kregen, doken we de zee in. Uit onze voorraden kwamen koekjes en snoepjes tevoorschijn, thee, sapjes, chips, cola, gesmolten chocola,bolletjes… alles in overvloed. We lazen vrouwenbladen waaruit we elkaar stukken voorlazen, liefst over relaties, liefde en seks. Over hoe je moest flirten bijvoorbeeld.

‘Goeie openingszinnen bij het versieren van een jongen,’ las Sharida voor. ‘Bekijk belangstellend naar zijn broek en zeg: is dat zo’n broek van merk X?’

‘Slaat helemaal nergens op,’ zei ik, ‘je gaat toch niet belangstellend naar een broek zitten kijken. Straks denkt zo’n gast nog dat je naar zijn kruis kijkt.’

Dat soort dingen dus. Dan lagen we in een deuk.

‘Het vrouwenlichaam is voor veel mannen een vat vol geheimen. Geef hem gelegenheid je lijf te ontdekken,’ las ik voor. ‘Nou, dank je de koekoek. Ik ben toch geen oerwoud dat je kunt ontdekken?’

‘Jij hebt toch ook net je oerwoudje weggeschoren?’ reageerde Sharida proestend.

‘Echt niet,’ lachte ik. ‘Jij dan?’ En omdat ze niet antwoordde, wist ik genoeg. Ik keek naar haar kruis alsof ik door haar broekje kon kijken. Vervolgens lagen we dubbel van het lachen.

Stefan arriveerde toen Sharida en ik een duik in de Noordzee namen. Op nog geen vijf meter van ons kampement vandaan had hij het zijne opgeslagen. We ontdekten het toen we druipend uit de golven kwamen.

‘Nee,’ riep Sharida, ‘er ligt een vent!’

‘Jemig,’ mopperde ik,’ boven op ons lip. Hij had verdorie overal kunnen gaan liggen.’

Het werd nog erger toen we dichterbij kwamen. Sharida pakte me bij mijn bovenarm. 

‘Joh, hij is poedeltjenaakt.’

‘Ook dat nog. Wat nu?’

‘We laten ons toch niet wegjagen?’

Natuurlijk lieten we dat niet gebeuren. Daar was meer voor nodig dan een blote man.

Hij begroette ons met een joviaal ‘hallo, meiden’ dat wij tegen de verwachting in beantwoordden met een even joviaal ‘hallo’. Mijn blik bleef strak op zijn gezicht gericht en toch zag ik dat hij geen broek aan had. Hij was zeker de veertig gepasseerd.

‘Daar ga je dan met je flirttips,’ fluisterde Sharida, ‘wat hij aan heeft is zeker geen broek van merk X.’

We kregen de slappe lach, wat bevrijdend voelde, maar ook nogal gênant was. Die man snapte ook wel dat we het over hem hadden. Hij vatte het sportief op, hij lachte hartelijk mee.

‘Nog nooit een naakte man in het wild gezien zeker?’ riep hij. Zodat wij nog harder moesten lachen.

Ja, ik had wel eens een naakte man gezien, aangeraakt zelfs, geen man, een jongen van school, Teunis, uit een klas hoger. De schender van mijn maagdenvlies. Een wild feestje, alcohol, op de vloer van een klein zolderkamertje. Ik kon me niet herinneren of het lekker was, ik wist alleen dát het gebeurd was, nauwelijks hoe. Het was bij één keer gebleven.

En ja, ik had met Sharida porno gekeken, naakte mannen en vrouwen in beeld en veel perverse situaties. Dat was op de computer, niet in het wild, zoals onze strandbuurman stelde. Dat telde dus niet. Het gaf een indruk van wat zo’n slappe piemel in opgewonden toestand uit kon halen. Je kon dus beter niks provoceren. Ik hield me koest, Sharida gelukkig ook.

‘Komen jullie hier vaker?’ 

De man stond opeens naast ons, een lang lichaam met halverwege, in een bescheiden bosje bruin schaamhaar, zijn hangende geslachtsdeel. Het mag misschien misschien gek klinken, maar zoals hij daar stond, maakte dat eigenlijk een heel normale indruk. Een naakte man, nou en, hij had een piemel, so what. Had niet elke man dat? Had het juist niet iets natuurlijks, zoals hij erbij stond, blijkbaar zonder schaamte of gêne. 

‘Nee, ‘antwoordde Sharida, ‘ik wist niet dat dit een naaktstrand was. Vandaar dat we onze bikini aan hebben.’

‘O, dat maakt niks uit, hoor. Ik hoop dat jullie je er niet aan storen dat ik bloot ben.’

‘U moet gewoon doen waar u zin in heeft,’ liet ik weten.

Hij lachte. ‘Doen waar ik zin in heb? Zeg dat maar niet, met twee van die mooie bikinigirls aan mijn voeten. Ik ben Stefan, trouwens.’

Ons kennismakingsmoment met Stefan staat me nog levendig bij. Ik herinner me hoe rustig ik was, zonder angst voor rare dingen. Er hing geen dubbelzinnige sfeer, het gesprek ging over koetjes en kalfjes. Stefan was, zonder bijbedoelingen, gewoon aardig. Op een bepaald moment in het gesprek realiseerde ik me hoe gek het eigenlijk was dat ik mijn bikini nog aan had. Ik was jaloers op de relaxte houding die naakte Stefan tentoonspreidde, hij had niets te verbergen, het kon hem niet schelen dat we zijn pik en zak zagen. Ik vond zelfs dat zijn geslachtsdelen in esthetisch opzicht prachtig waren. De lichte erotiek die in de lucht hing, voelde bevrijdend. Je kon gewoon met een naakte man praten zonder dat seks daartussen kwam staan. Ik keek naar mijn bikinibroekje. Zou ik het laten zakken? Zou ik mijn bovenstukje uitdoen?

Ik deed het niet, ik wist niet hoe Sharida zou reageren, ik wilde haar niet in verlegenheid brengen. Ze was een stuk preutser dan ik, dat wist ik wel. Bij die pornofilm had ze steeds weggekeken, telkens geroepen dat het echt niet kon. Het kon ook echt niet, maar als je eenmaal zat te kijken moest je doorzetten. Vond ik althans.

Ik wist ook wel dat het niets met echte seks te maken had wat je zag in die film. De mens was van nature meestal fatsoenlijk. Wat die film toonde was een aaneenschakeling van neuken. Er zat geen verhaal in, het was slechts bedoeld om geil te maken. Ik werd het, Sharida niet.

Als we met zijn tweeën waren geweest had ik een plekje in het zand gegraven om in te plassen. Met Stefan erbij leek het me beter om maar even in de zee te gaan. Zo vrij voelde ik me nu ook weer niet.

‘Ik ga nog even zwemmen,’ kondigde ik aan.

Terwijl ik naar het water liep, voelde ik dat er achter me iets gebeurde. Ik voelde het aan mijn water, zogezegd. Bij de zee aangekomen keek ik achterom. Sharida noch Stefan waren te zien. Hoewel het best warm was, stond het kippenvel op mijn armen. Verdomme, Sharida, stomme kut die je bent!

Ik treuzelde in de branding tot een flinke golf me omverwierp. Proestend kwam ik boven, liet mijn broekje zakken en piste in de zee. Vervolgens zwom ik een eind de zee in, driftig crawlend, stukken onder water, naar adem happend, zout water in mijn neus en op mijn lippen.

Zeker een kwartier later waagde ik het erop. Ik zag het geel van Sharida’s bikini, Stefan kwam me tegemoet. Ik bedacht me dat ik zou kijken, kijken of ik kon ontdekken of hij zijn ding had gebruikt, of zijn schaamhaar nat was van haar geil, of…

‘Lekker water?’ Stefan lachte zijn tanden bloot. Hij was echt een mooie gespierde man. Zijn bruingrijze krullenbol was woest aantrekkelijk, zijn stoppelbaardje heerlijk. Ik zag alleen zijn moois en vergat waar ik moest kijken om de bewijzen te vinden van zijn onbetamelijke daad.

Die vond ik bij Sharida te over. Ze zat onder het zand en haar bovenstukje zat scheef. En dan haar broekje, godsamme, haar broekje zat binnenstebuiten. 

‘Wat?’ snauwde ze agressief.

‘Jezus, Shaar,’

‘Houd je kop, ja, houd gewoon je kop.’ Ze stond op zonder me aan te kijken en haastte zich achter Stefan aan.

Toen ze terugkwam, was ze kalmer. Stefan, achter haar, haalde als de onschuld zelve zijn schouders op. Zo ging het dus, je neukte een volslagen onbekende griet en dan haalde je gewoon je schouders op.

‘Zullen we gaan?’ zei Sharida zacht.

‘Als jij dat wil.’

Ze zocht haar spullen bij elkaar en propte het in haar strandtas. Ik brak de parasol af en trok mijn kleren aan. Stefan was op zijn handdoek gaan liggen.

‘Dag,’ groette ik.

‘Tot ziens,’ riep Stefan. Hij stak een hand op. Zijn lul rustte op zijn ballen.

We zeiden niet veel onderweg.

Of het ging, vroeg ik. Ja, hoor, knikte ze.

‘Zie ik je nog?’

‘Ik bel wel,’ zei ze. Maar dat deed ze niet. Ik trouwens ook niet. 

Twee dagen later pakte ik mijn strandtas weer in en schoof de parasol onder mijn snelbinders. Het was net zo vroeg als eerder met Sharida, maar dit keer was ik stil en viel er weinig te lachen. Op het strand koos ik bijna hetzelfde plekje als twee dagen eerder, alleen vijf meter verderop. Ik spreidde mijn handdoek uit, zette de parasol op en kleedde me uit. Mijn bikini bleef in mijn tas. Ik smeerde mijn lelieblanke huid met sproeten goed in. Niet eerder smeerde ik mijn borsten in, niet eerder mijn geschoren venusheuvel en contreien. Het insmeren van mijn billen was tot daaraan toe, maar mijn rug niet te doen.

‘Zal ik even?’

Het was Stefan. Wie anders? Hij droeg een zonnebril, maar was verder naakt. Zijn rugzak gleed met een plof in het zand. Zijn hand gleed zorgzaam over mijn rug, strelend, aaiend, van mijn nek tot mijn billen.

‘Je hebt een mooie huid.’

Hij smeerde.

‘Je hebt een prachtig figuur.’

Hij gleed over mijn ruggenwervel.

‘Je hebt een heerlijk lijf.’

Hij pakte me in. Ik stond het toe.

‘Je bent verdomd geil.’

Daar lagen we, naast elkaar op onze handdoek, op onze rug, boven ons hoofd de vrolijke kleuren van de parasol. Daarboven de eindeloos blauwe lucht. Compromisloos naakt waren we, lijven die elkaar niet kenden, maar dat maakte niet uit. We mochten elkaar bekijken, elkaar aanraken zelfs. Het voelde als volmaakte vrijheid.

En dan die prachtige bas waarmee Stefan zijn zinnen uitsprak, een stem die zijn mannelijkheid kracht bijzette. Dit waren geen giebelgesprekken over seks, dit was je reinste erotiek die doordrong tot in de vezels en haarvaten. Luisteren naar Stefans kalme geluid drukte alle bijzaken opzij, een joint had me niet relaxter kunnen maken. Dat we na verloop van tijd hand in hand lagen was een kwestie van logica.

Het water van de Noordzee was nog lekkerder dan twee dagen daarvoor. We waren diep, als ik stond kon ik net mijn hoofd boven water houden. Stefan stond achter me en legde zijn handen op mijn borsten. Hij kuste mijn hals en nek. Het was fijn, het was alsof niet alleen mijn borsten in zijn handpalmen lagen, maar mijn hele lichaam. Het frisse water hield onze opwinding enigszins in toom, maar toen Stefan één hand liet zakken, langs mijn billen liet gaan en hem tussen mijn benen naar voren bracht, kon zelfs de koele zoute zee mijn geilheid niet bedwingen.

Terug onder de parasol lieten we ons opdrogen in elkaars armen. Waar ik zijn sterke mannenlijf ook proefde, hij was zo zout als brem: zijn gezicht, zijn lippen, zijn kin, zijn hals, zijn schouders, zijn borst, zijn buik. Zijn erectie was fier, hij zuchtte toen ik zijn eikel in mijn mond nam en erop zoog. Hij keek wat ik deed, ik keek terug. Ik was me bewust van wat ik uitvoerde, dat ik pijpte, maar het was verre van pervers of ordinair, het was vooral fijn dat ik Stefan kon plezieren met een handeling die de grenzeloosheid van ons samenzijn zo benadrukte. Terwijl mijn mond over zijn stijve gleed, kreunde hij van genot. Hij had zijn handen onder zijn hoofd gelegd, zijn okselhaar krulde parmantig onder zijn armen. 

Ik zoog met toewijding, gebruikte mijn hand als assistent, voelde aan zijn kloten, nog koel van de zee. Onder invloed van het toenemend genot spreidde Stefan zijn benen, zodat mijn vingers achter zijn zak zijn aars ontdekten. Het ontlokte hem een kreetje toen ik daar langs gleed. En nog eens en nog eens.

Dat hij zou komen was onvermijdelijk, maar toen het zover was verraste de kracht waarmee het warme zaad in mijn mond spoot. Stefans schokkende onderlijf liet zijn pik diep in mijn mondholte belanden. Het spul bleef maar stromen. De haast dierlijke ontknoping droeg bij aan de losse sfeer die we om ons heen hadden gecreëerd. Alles kon, alles mocht, er was geen bordje met verboden toegang. 

Met het verstrijken van de tijd en het stijgen van de temperatuur werden Stefan en ik lomer en lomer. Uiteindelijk gleed ik in een hazenslaapje waaruit ik ontwaakte, omdat Stefan me likte. Ik legde mijn handen op zijn krullenbol die zachtjes heen en weer bewoog boven mijn kruis. Het was mijn beurt en het was heerlijk. Ik hoopte dat hij er lekker lang over zou doen. Dat was natuurlijk ijdele hoop, want zijn beftechniek was dusdanig dat mijn hormonen spoedig uit de bocht vlogen. Helemaal toen Stefan zijn vingers toevoegde aan het ritueel van klaarmaken. Dit was een sekser met ervaring, ik was niet zijn eerste vrouw. Sharida en ik waren schakeltjes in een vrouwenketting, dat kon niet anders. Ach, Sharida, ze moest eens weten…

Het orgasme waarin ik belandde, was ongekend. Ja, ik masturbeerde regelmatig, en dan kreeg ik mezelf echt wel waar ik wilde dat ik kwam, maar dit oversteeg elke verwachting. Afgezien van het feit dat Stefan zeer bedreven was in de orale bevrediging, zou ik een deel van het succes toch ook willen toeschrijven aan de totale ontspanning die zich die dag van mij meester had gemaakt. Dit was meer dan een mannenmond die mijn kut beroerde, dit was het resultaat van alles loslaten.

Onze ontmoeting op het strand waren in feite slechts wat omtrekkende bewegingen wanneer ik het vervolg in ogenschouw neem. Na onze orale seksdebuten aan de kust volgden nog talloze vrijpartijen, meestal bij Stefan thuis. Zeker drie jaar ontmoetten we elkaar regelmatig en het draaide altijd uit op vrijen. Ik heb veel opgestoken in die jaren. Maar langzaam maar zeker verwaterde ook deze relatie. Ik studeerde aan de andere kant van het land, zag Stefan eigenlijk alleen maar in de weekenden en in vakanties. Niet dat ik jaloers ben aangelegd, maar hij had talloze andere scharrels. Ik rook het aan de lakens, ik zag het aan de tandenborstels, de pakjes aangebroken tampons, de lipsticks in een laatje.

En Sharida? Ze raakte uit zicht. Eigenlijk heb ik haar na onze eerste ontmoeting met Stefan nooit meer echt ontmoet. We hebben geen afscheid genomen. Zij ging haar weg, ik de mijne. Volgens haar jongere zus Radha, die ik bij toeval tegen het lijf liep in Utrecht, woonde Sharida al een tijdje in Paramaribo. Daar woonde hun oma die aftakelde en zorg nodig had. 

En er was nog iets. In mijn begintijd met Stefan ontdekte ik iets aparts in zijn huis. Omdat ik er mede schuldig aan was dat zijn lakens bezoedeld raakten, besloot ik voor hem een was te draaien. Ik wist dat hij op zolder waslijnen had. Ik ontfermde me over de slopen en de lakens. Er stond ook een tafeltje daarboven. Daar lag een opgevouwen bikini, knalgeel. Ik wist eigenlijk wel zeker aan wie die toebehoorde. Waarom het daar op zolder lag, vergde geen ingewikkelde redenaties: Sharida. Dat kon en dat mocht. Ik moest het loslaten. Wie loslaat, voelt zich pas echt vrij.