De non die wilde neuken

Je zou het misschien niet verwachten, maar zelfs kloosters gaan met hun tijd mee. Sommige kloosters tenminste, zoals de Orde van De Vrome Maagden in het Brabantse Wiedeweerga aan de Kille Beek. De moederoverste daar implementeerde het functioneringsgesprek, bij veel organisaties een gangbaar periodiek gesprek om te peilen of het personeel wel functioneert. Als een van de eersten was zuster Anna aan de beurt. Ze had zoals verzocht een lijstje met punten opgesteld waarover zij in elk geval wilde praten. Vijf punten, waarvan er vier over triviale zaakjes gingen, zoals het invoeren van vegetarische maaltijden en de cursus assertiviteit die ze graag wilde volgen. Punt vijf zou misschien ingewikkelder zijn, maar dat kwam misschien, omdat ze die cursus assertiviteit nog niet had gevolgd.

Het was een kabbelend gesprek. Moederoverste - zuster Magdalena - en zuster Anna konden het doorgaans goed met elkaar vinden. Dus die vegetarische maaltijden kwamen er, die cursus assertiviteit was geen punt, ze zou een beter matras krijgen en ingedeeld worden bij de tuingroep.

‘Ik heb nog een vijfde gespreksonderwerp.’ Zuster Anna sprak zacht, bescheiden als ze was.

‘Vertel op, Anna, voor de draad ermee.’

Anna schraapte haar keel en kuchte nerveus. ‘Nou, ik ehm, ikke, ik zou wel eens een keertje willen neuken.’ Ze voelde hoe het bloed naar haar wangen steeg.

Ook zuster Magdalena bloosde van dit nogal onverwachte en ongepaste gespreksonderwerp. Ze wist niet wat te zeggen, nauwelijks hoe ze moest kijken en twijfelde eigenlijk of ze Anna wel goed verstaan had.

‘Neuken?’ Magdalena’s stem knarste en piepte toen ze het zei. Het woord bleef in de ruimte hangen als een wolk waaruit het kon gaan regenen en onweren. 

Anna knikte. Beschaamd, alsof ze niets met dat woord te maken wilde hebben. Ze had het wel degelijk laten vallen. Dat niet alleen, ze had aangegeven het te willen uitvoeren. ‘Wel eens een keertje’ waren de exacte woorden geweest. Zoals je wel eens een ijsje nam, of wel eens een keer de Eiffeltoren zou willen beklimmen. Wel eens een keertje willen neuken. Dit ging verder dan vloeken in de kerk. Dit was denken aan overspel om het daarna direct te gaan doen.

‘Maar kind,’ riep zuster Magdalena schril, ‘je bent een non!’

Ja, alsof Anna dat zelf niet wist. Ze keek omlaag naar haar gevouwen handen in haar schoot en knikte.

‘Je bent een non én je bent een maagd. Dat moet zo blijven. Dat ordinaire woord dat je gebruikte is slechts weggelegd voor de heidense buitenwereld. Daar waar mensen als dieren tekeergaan, daar waar ze er maar op los leven. Dat kan toch niet, dat wil je toch niet!’ Magdalena had haar rol als stellige moederoverste terug weten te pakken. Haar blozende gelaat was weer krijtwit.

Anna keek op. ‘En toch wil ik het.’ Het klonk ongewoon bijdehand voor haar doen. ‘Gewoon één keertje. Om mee te maken hoe het is. Eén keertje zal Onze Lieve Heer toch wel vergeven?’

‘Ben je nu zo onnozel of doe je maar alsof? Eén keertje of tien of twintig keer, dat maakt de Heer toch niet uit! Nul keer, helemaal niet, daar gaat het om. Hoe kom je trouwens op dat stomme idee?’ Magdalena raakte nu echt op stoom. Theatraal had ze de armen in de lucht gestoken. ‘Heeft de duivel je dit ingefluisterd, of zo? Schandalig, Anna, dit kan echt niet. Je bent een non, ken je plaats, ken je taak in deze wereld.’

Zwijgend bleven ze tegenover elkaar zitten. Wat moest er nog gezegd worden, het was duidelijk waar Anna aan toe was. En geef zuster Magdalena eens ongelijk. Nonnen neuken niet, punt uit.

‘Als je bepaalde behoeftes hebt, Anna, misschien moet je dan eens met zuster Bathseba praten.’ Magdalena’s stem klonk zacht en lief opeens. Ze zocht naar een nieuwe opening in het functioneringsgesprek dat eigenlijk zo fijn verlopen was. Tot Anna met haar zotte vraag was gekomen.

Anna knikte. ‘U doelt op Bathseba’s geheime kastje, zeker?’

‘Voor als je het echt niet meer houdt, dan kan het een tijdelijke oplossing bieden.’ De blos keerde terug op de wangen van moederoverste. ‘We hebben allemaal wel eens onze zwakke dagen, immers.’

‘Ik heb al eens met zuster Bathseba gesproken, ik weet wat er in dat kastje zit, maar dat soort hulpmiddelen…’ Anna aarzelde. ‘Ik weet het niet, het blijft surrogaat. Ik zou echt graag eens…’

Zo eindigde het functioneringsgesprek onbevredigend, zowel voor zuster Magdalena als voor zuster Anna. De moederoverste adviseerde zuster Anna flink te bidden om ‘leidt ons niet in bekoring’. Daar dacht Anna het hare van. Het was niet zozeer de verleiding die haar parten speelde, maar het opdoen van een fijne ervaring. Gewoon één keertje, of, als het beviel nog een keertje.

Zuster Magdalena tobde over de kwestie. Dat juist Anna hiermee kwam, dat had ze nooit achter de jonge non gezocht. Neuken, verschrikkelijk. Ze moest er zelf niet aan denken. Met een man. God behoede haar dat zij dat soort gedachten en gevoelens zou krijgen. Seks, echte seks, met een  man, pfff, ze kreeg het al warm bij de gedachte alleen al. Met wie zou ze dat dan moeten doen? Ze kende alleen maar fatsoenlijke mannen. Meneer pastoor, de koster, de man van de SRV, de loodgieter. De loodgieter. Mmm. Tja, de loodgieter, in zijn stevige werkkleding. Of zonder die kleding dus, naakt, zijn piemel opgericht, hij zou haar jurk van haar lijf stropen, zijn stijve geslachtsdeel…

O, God, hou op Magdalena, dacht ze bij zichzelf, gedraag je.

Ze bezocht het toilet en deed een plas. Ze las de dagelijkse bijbeltekst van de kalender op de wc-deur. Toen viel haar oog op de datum. 1 april. Het was gewoon 1 april. Haar lach weerkaatste tegen de witte tegeltjes van de toiletruimte. O, wat een grap. Die Anna, dat onschuldige meisje, hoe had die haar tuk. Neuken, hahaha. Wat een goeie.

Ze trok door, waste haar handen, droogde ze af en liep gierend de gang in. Waar was ze, dat grappige kind.

‘Anna!’ riep ze, in de gangen, in de keuken, in de kerk.

‘Ik zag haar in de tuin,’ liet zuster Ursala weten.

‘In de kas misschien,’ dacht zuster Deborah.

Het was warm in de kas. Talloze planten stonden in potten. Achterin klonk geluid. Zuster Magdalena liet haar ogen van links naar rechts schieten, en van rechts naar links. 

‘Anna?’

Het was schokkend wat ze zag achter een hoop compost. Daar, op een oude stretcher, lag de tuinman, de spiernaakte tuinman, met bovenop hem een even blote Anna, wit van vel. Ze neukten, en niet zo zuinig ook. Het was vreselijk om te zien. Nonnen neuken niet, dacht moederoverste. Maar wat zij zag, was een non die neukte alsof haar leven ervan afhing. Met de tuinman, zijn vingers nog zwart van de tuinaarde om Anna’s billen geklemd.