Blote Billen App

De zomerwarmte hield aan en het werd met de dag gezelliger op Strand Lekkerterp. Tegen de verwachting in bleven we gevrijwaard van blauwalg, dus konden we de hitte temperen door regelmatig een frisse duik te nemen in de Lekkerterpse Plas. Gezien de privacy die we zochten, waren we neergestreken in het meest zuidelijke deel van het natuurgebied, een flink stukje lopen vanaf de fietsenrekken. Daar stonden een paar hoge bomen die de broodnodige schaduw gaven. We, dat was trouwens de BBB. Geen boerenpartij, maar de app-groep. Het stond voor de Blote Billen Beweging, een originele vondst van Tuck, die ik sowieso wel grappig vond. En knap, maar dat terzijde. BBB dus. Anderen maakten daar de Blote Borsten Beweging van, want er zijn altijd mensen (mannen) die zichzelf nog grappiger vinden dan de originele bedenker. Zelf verving ik Bloot in gedachten dan weer door Bruin, want elk lichaamsdeel met een b was behalve bloot vooral bruin.

Het vrouwelijke trio van de naakte zonaanbidders vormden Sofie, Julia en ik, hartsvriendinnen sinds het begin der mensheid. We hadden wel geld om een behoorlijke bikini te kopen, maar geen zin om die aan te trekken. Dan beland je dus al snel op een naaktstrand. Daar moet je wel een beetje lef voor hebben als vrouw, maar samen hadden we dat voor tien. Wie wel eens aan naaktrecreatie heeft gedaan weet dat dat soort strandjes vooral bevolkt worden door loerende, cruisende, dus hitsige mannen. Als damesdrietal - zes borsten, zes billen - waren we in elk geval minder kwetsbaar. Loeren kun je niet voorkomen, maar loeren van een afstandje is al beter beheersbaar. Ondanks dat waren we alsnog de stroop die vliegen aantrok.

Het begon met een paar oude kerels die vriendelijk hun hand opstaken en ons toeriepen wat een lekker weer het was. Ja, dat wisten we, daar kwamen we voor. Anders nog iets? Eentje vond het nodig een compliment te geven over ons uiterlijk. Oké, dankjewel. We zagen heus wel vanuit onze ooghoeken dat de oudjes wat moeite hadden om eraf te blijven, en als ik ‘er’ zeg, dan mag je drie keer raden wat ik bedoel. Maar soit, we gunden die lui dat er nog leven in hun ding zat, of, nou ja, dat weet ik eigenlijk niet, het was waarschijnlijk meer een overblijfsel van oude hormonenstromen.

Na die drie bejaarden volgden wat interessanter volk, jonger, vitaler, knapper. Ze streken neer, soort van onverschillig, ondertussen schichtig in onze richting kijkend en ook weer niet. Soort van relaxed ook, languit op een handdoek in het gras, geslachtsdeel loom opzij, volledig ontdaan van elk plukje schaamhaar. Zoals ook Sofie trouwens, die gewoon met de kaalste poes ter wereld verleidelijk lag te zijn. Vond ik dan. Ik keek er af en toe naar, ik had ooit meegemaakt - in een iets intiemere setting - dat ze in opgewonden toestand een flink opgezwollen klit kon krijgen. En Julia, ik weet niet hoe ze het voor elkaar kreeg, had nog steeds dat meisjeskutje van weleer, niet meer dan een strak sneetje. Bijzonder. Nee, dan dat flabberende geval van mij dat ik probeerde te verhullen met een flinke pluk schaamhaar. Maar voorlopig genoeg over vrouwenkruizen.

Omdat we vanwege het prachtige weer en de vakantie bijna dagelijks Strand Lekkerterp bezochten, ontdekten we dat er een flinke groep vaste bezoekers neerstreek, zoals gezegd mannen van diverse pluimage. Na enkele dagen voelde het alsof we een vast clubje vormden, groetten we elkaar en knoopten soms praatjes aan. Ondanks de seksuele broeierigheid die af en toe opvlamde, bleef de sfeer ontspannen. Wel viel ons op dat de groep aanwezige mannen dagelijks gestaag aangroeide. Was dat toeval of was er sprake van een voor ons onhoorbare tamtam die door briefde dat er drie lekkere naakte wijven te zien waren? Geen idee hoe dat in zijn werk gaat. Mannen zijn jagers, zeggen ze, dus misschien hebben ze een scherp oog voor vrouwelijk naakt.

Over jagers gesproken, Sofie, Julia en ik voelden ons geen prooi. We hadden ook in mijn achtertuin kunnen gaan liggen, met hooguit een glurende buurman, maar we kozen juist voor de openbare ruimte. Overigens hadden we op de eerste dag van ons strandbezoek al geklaagd bij de gemeente over het toiletgebouwtje dat een eindje verderop stond. Dat was zo smerig, dat wij er nauwelijks een plas durfden te doen. Bovendien was het slot gemolesteerd. Sofie belde de gemeente dat ze direct actie moesten ondernemen om de boel op orde te maken. Schoonmaken, repareren en een wc-bril plaatsen, want die was ook weg. En dat schoonmaken dus dagelijks, met desinfecterende materialen. ‘En subiet,’ riep Sofie in haar telefoon. Zij kon zo lekker streng zijn. Ze was juf op een basisschool. Maar in een andere hoedanigheid kende ik haar ook als meesteres. Vandaar die kennis over haar opzienbarende clitoris. Maar ik dwaal af.

Mooi dat er dagelijks een medewerker van de gemeente kwam om dat toilet, nou ja dat pleetje, schoon te maken. Het was een Marokkaanse man, Achmed, bij wie de ogen bijna uit de kassen rolden toen hij ons in ons niksie aanschouwde. Weliswaar waren we niet de beloofde zeven maagden (maagden, wij?), toch wisten wij zijn dag goed te maken. Hij kwam graag een praatje maken na de schoonmaak, maar op onze uitnodiging om ons te enjoyen ging hij gek genoeg niet in. Zijn plicht riep, meer wc’s misschien. Hij wenste ons een fijne dag, wierp nog een laatste verlekkerde blik op onze bonbonschaaltjes en vertrok.

Qua sanitaire hygiëne waren we er met Achmeds komst flink op vooruitgegaan. Zelfs de kudde neergestreken heren deden hun best de boel schoon te houden. Want zo werkt het wel: netheid creëert netheid. Je zou zelfs kunnen stellen dat de schone wc effect had op ons voorbeeldige samenzijn van drie wijfjes en zo’n tien mannetjes, een gezelschap van keurige nudisten. Niet dat de geiligheid niet even de kop op stak door middel van een verdwaalde erectie hier en daar - en Julia met haar eeuwige tepelerecties of Sofie die af en toe de dijen spreidde - maar het liep nergens uit de klauwen. Ikzelf bijvoorbeeld houd van zwemmen. Als ik het water inging dat kwam er vaak een wolkje mannen mee. Prima wat mij betreft, zwemmen in een groepje is wel zo gezellig. Die kerels hielden zich keurig aan de spelregels, geen hanky panky, maar gewoon even een nat lijf halen ter verfrissing. Natuurlijk wilden ze van mijn tieten genieten, natuurlijk keek ik of er iets leuks bij was, maar alles binnen het betamelijke.

Het was de tweede of derde dag dat de club uitbreidde met twee redelijk jonge gasten, Tuck en Simon, beide nog geen vijfentwintig schatte ik. Leuk om te zien die twee, lange gespierde lijven, leuke koppies, goede bos haar. Met hun komst zag je ook de pikorde in de groep veranderen. In al hun naaktheid deed een beetje knap lijf ertoe. Niet dat je niet aan kon sluiten zonder een sixpack, maar met een dikke pens had je nu toch wel een beetje het nakijken. Ik vond Tuck de lekkerste en grappigste van de twee, maar Simon was gewoon een lieverd. Zacht, vriendelijk, voorkomend, betrokken. Hij was bakker, die dag al voor dag en dauw aan het werk geweest. Hij had een zak verse broodjes bij zich die hij met de goegemeente deelde. Zo aardig!

Dus ja, de pikorde veranderde met de komst van die twee, maar dat kwam de sfeer, die toch al fijn was, nog meer ten goede. Tuck stelde toen voor om die app-groep te maken, BBB. Dan kon je laten weten of je kwam of niet. Een beetje nutteloos vond ik eerlijk gezegd, want of de rest nu wel of niet kwam, maakte mij niet uit. Als Sofie en Julia er maar waren. Ja toch. Maar goed, zo’n app-groep was natuurlijk wel iets wat ons bond. En zowaar iedereen meldde zich aan. Kon ik opeens lezen hoe iedereen heette. Tuck dus en Simon, Frank, Blote Vent, Kees45, Geilneef (huh?), Timmer, Peniskoker, Michael Jackson, De Langste (o, die vent), Billenman, John, Soof en Juul. Et moi. Van De Langste kregen we meteen een dickpic, maar daar trad Tuck meteen tegenop. Zo goed, die knul.

Zo ging dat een tijdje met veel zomerse dagen op een rij, wij drieën waren er altijd en op de app verschenen melige grappen en grollen en meldde zich af en toe iemand af. Wat in feite belachelijk was, want wat boeide het of iemand wel of niet kwam, we waren geen vrienden. Hoewel, toen Tuck en Simon een keer moesten overslaan voelde ik een lichte teleurstelling. Wat trouwens wel handig was aan de app, was dat er regelmatig figuren waren die meldden dat ze iets te eten of te drinken meenamen. Nootjes, broodjes, appelflappen, bier, cola, wijn, snoep, taart, you name it. Dat gaf toch wel iets van saamhorigheid. Vooral de verse broodjes van Simon vonden gretig aftrek. Aardige Simon, met zijn beetje slungelige jongemannenlijf (en zijn al even slungelige piemel, maar dat terzijde).

Tot ergens eind juli ging het zo zijn gangetje, maar op de 31ste liet Sofie op de app weten dat ze ‘vanwege haar maandelijkse vrouwenaangelegenheid’ niet van de partij kon zijn. Een beetje wonderlijk dat ze dat zo op die app zette. Welke boodschap hadden die kerels daaraan? Zeg dan gewoon dat je verhinderd bent. Hou het neutraal. Maar goed, ze bloedde en kwam niet, dat snap ik. ‘En jij, Juul?’ appte ik in onze eigen app-groep. ‘Nee, ik ben niet ongesteld,’ antwoordde ze. Nee, duh. ‘Jij komt dus gewoon?’ Vervolgens geen antwoord. Typisch Julia.

Dus fietste ik goedgemutst (what’s in a name) naar Strand Lekkerterp in de verwachting haar daar te treffen. En je vat ‘m al, wie er ook was, Juul was in geen velden of wegen te bekennen. Zat ik daar als enige gleuf met een tiental pikken. Alles went, behalve een naakte vent of tien die zich aan nog slechts één lustobject kunnen verlekkeren. Nu wilde het geval ook nog dat ik juist de avond ervoor in een impuls mijn gehele biesbosch had weggeschoren en de complete monding dus in het zonlicht lag te schitteren. Je kunt er wel even je opengeklapte boek over draperen, maar na verloop van tijd moet je eraan geloven.

Juul kwam niet, wat ik ook appte. Ondertussen drongen de heren opvallend dichter op dan de andere dagen.

‘Wat lees je?’ vroeg Billenman, een wat oudere man met wat leek op rubber lippen.

Ik keek naar mijn onderbuik, waar het boek ondersteboven lag.

‘O, ik zie het al,’ zei Billenman met zijn hoofd richting het boek. Was-ie kippig of zo? ‘De mannenverslinder. Zo zo, daar herken je jezelf wel in, zeker. Ben je vandaag alleen?’

‘Nee, Juul zal zo wel komen.’

‘Nou, dat hoop ik dan voor je.’ Hij grijnsde geilig. ‘Anders moet je ons in je eentje verslinden.’

Vervolgens kwam Peniskoker.

‘Lekker in je eentje vandaag?’ Hij had een typische rokersstem en het bijbehorende ongezonde uiterlijk.

‘Nog wel,’ zei ik.

‘Zin in een roseetje?’ Hij haalde een volle fles achter zijn rug vandaan. ‘Koud uit m’n koelbox hoor.’

‘Elf uur is nog een beetje vroeg, Peniskoker.’

‘Ach wat, vroeg, laat, wat maakt het uit. ‘t Is een goeie, een lekkere, een dure ook, speciaal voor jou meegenomen.’

‘Straks misschien.’

‘Daar houd ik je aan. Had ik je al ‘s gezegd dat je de lekkerste tie…, eh, borsten hebt van heel het strand?’

‘Dank je, maar volgens mij ben ik de enige met borsten.’

‘Van alle stranden, bedoel ik.’ Hij keek een beetje beteuterd en keerde terug naar zijn handdoek. Dunne, magere billen had-ie, maar wel bruin.

Nog steeds geen teken van Julia. Het werd warmer, ik stond op en ging zwemmen, vier, vijf kerels in mijn kielzog. Een van de heren kwam al crawlend langszij.

‘Hoi Geilneef.’

‘Zag ik nou dat je je poes geschoren hebt?’

‘Zoiets,’ zei ik raadselachtig.

‘Duurde het lang, voordat je alles eraf had.’

‘O, met een scherp mes zo gebeurd.’

‘Voelt het lekker?’

‘Ja hoor.’

‘Het staat mooi. Supergeil.’

Tja, wat moet je dan zeggen. Ik zwom terug naar de kant.

Leek het maar zo, of waren de handdoeken in het gras opgeschoven in mijn richting?

Ik bekeek mijn telefoon. Bericht van Julia. ‘Lekke band. Wordt later.’ De trut. En waar waren Tuck en Simon? Er stond niets op de app.

De Langste kwam zich bij mij afdrogen. Omstandig wreef hij zijn kruis droog en trok vervolgens zijn voorhuid terug. Hij was echt lang en die eikel paars en dik. Ik slikte en keek snel een andere kant op. Verderop stond Timmer met zijn fluit in de hand. Blote Vent daarnaast staarde in mijn richting.

Ik besloot me te concentreren op mijn boek en ging op mijn buik liggen. Ze zouden naar mijn billen kijken, ze zouden aan hun ballen krabben, maar ik zou in ‘De mannenverslinder’ lezen, bladzij na bladzij, vagina na vagina.

Nog een keer keek ik opzij. Gelukkig, daar kwamen Simon en Tuck.

‘Hé, meisje daar alleen!’ Tuck dropte zijn spullen links van mij, Simon rechts. Ze kleedden zich uit. Ze waren lekker, ze wekten lust op. Ik deed alsof ik las.

Simon begon meteen met zijn dagelijkse wonderbare brooduitdeling, iedereen mocht hem, maar ik het meest. Tuck klampte Timmer aan, waarna ze samen in het struikgewas verdwenen. Ieder zijn ding, jammer van Tuck.

Nu Simon en Tuck waren gearriveerd leken de hitsige gemoederen enigszins bedaard bij de heren. Het gekke was, bij mij begon het juist. Helemaal toen Simon naast me kwam liggen en we zwijgend naar elkaar kijkend een verse croissant verorberden. We kauwden met half open monden, ons gebit vermaalde het vettige deeg, we slikten. Simon knipoogde, ik glimlachte.

‘Simon,’ zei ik.

‘Wat je ook gaat vragen,’ zei Simon, ‘het antwoord is ja.’

Ik knipperde een paar keer. ‘Nu?’ vroeg ik. Ik wreef omstandig onzichtbare kruimels van mijn borsten.

Simon knikte.

‘Niet hier,’ zei ik, ‘bij mij thuis?’

‘Wat je ook vraagt, het antwoord is ja,’ herhaalde hij. Hij stak het laatste stuk croissant in zijn mond.

De anderen hadden het nakijken, Simon en ik vertrokken. Tuck, net terug van zijn geheime actie met Timmer, wenste ons veel plezier. ‘Ik zie je vanavond, Siem,’ zei hij. ‘Vertel je me hoe het was.’

‘Dan willen wij graag horen hoe jouw samenzijn met Timmer verliep,’ antwoordde ik ad rem. Tuck lachte schaapachtig.

Simon bleek dichterbij te wonen dan ik. Aangezien de nood hoog was, kozen we voor ‘his place’.

Zijn huis rook naar vers gebakken brood. Sterker nog, Simon rook overal naar vers gebakken brood. Ik zou zelfs zweren dat zijn pistolet naar brood smaakte, evenals het beleg dat er na verloop van tijd uit spoot. Mijn god, Simon was zo lekker. We speelden de hele middag met elkaar, namen tussendoor een kopje thee, met taartjes (had-ie ook nog), zochten samen verkoeling onder zijn lauwe douche, deden alles wat op -aal eindigde en telkens naar meer smaakte. Ik heb een aardige conditie, maar aan het eind van de middag viel ik accuut in slaap. Net als Simon trouwens.

Toen ik wakker werd zag ik de BBB-app. Een serie foto’s van een naakte Juul tussen zeker tien kerels op het strandje. Ze lachte en stak een glas rosé omhoog. Zij wel, zij wilde die kerels voor zich alleen. ‘Juul gaat lekker’ stond onder een van de foto’s. En ‘Sperma-queen Julia’ onder eentje met duidelijke sporen op haar buik en borsten. Jezus, Juul. Dit gaat een leven lang mee op internet.

Gelukkig had ik Simon. Na de pizza die we aten en de wijn die we dronken, vreeën we nog een paar uur door. Om negen uur stond Tuck op de stoep. Dat bood nog wat varianten die Simon en ik met zijn tweeën niet hadden kunnen realiseren, maar de moeite waard waren. Als ik eraan terugdenk word ik weer geil.

Die nacht verwijderde Tuck de app-groep. We bedreven opnieuw de liefde, hoewel onze geslachtsorganen schraal aanvoelden. Ondertussen was Simon gaan slapen. Hij moest om vier uur op om brood te bakken.