Normale omstandigheden

Het appartement was brandschoon, dat hield-ie met zijn 83 jaren zelf bij, ondanks zijn hersenbloeding. Hij sleepte een beetje met zijn linkerbeen, voor de rest was-ie helemaal intact gebleven, hij had geluk gehad. Dat zei hij ook, noemde zichzelf een bofkont, dat was hij al zijn leven lang geweest. Ondanks zijn scheiding lang geleden. Of misschien wel dankzij.

Sofia kende hem van vroeger toen ze op de middelbare school bevriend was met zijn dochter Karin, zo’n vijfentwintig jaar geleden. Het leek haar een leuke vader toen, beter dan haar eigen pa, die toch vooral een grijze kantoorklerk was. Karins vader maakte grappen en was sportief, hij tenniste en squashte. Hij droeg spijkerbroeken en polo’s, geen confectiepakken van C&A, zoals haar vader. En je mocht hem bij zijn voornaam noemen. Nico. Nico Numan.

Zijn naam had Sofia meteen herkend op de lijst, het bracht aangename herinneringen boven en toverde een grijns op haar gezicht. Natuurlijk herkende hij haar ook toen ze voor de deur stond, ze was, zoals hij zei, geen steek veranderd. Bij de bejaarde Nico waren zijn jaren wel aan lijf en leden af te lezen, hoewel hij kras oogde.

‘Meneer Numan,’ zei ze formeel en stak haar hand uit. Dat klonk gek, vroeger mocht ze hem Nico noemen.

‘Hé, Sofia, dat is een tijd geleden, hoe is het met jou?’ Hij pakte haar handen in de zijne en keek haar met een scheef koppie aan. Het waren diezelfde bruine kraalogen als vroeger, het was diezelfde uitdrukking. Ze voelde het onderin haar buik.

Ze dronken koffie met een koekje. Om zich heen kijkend zag Sofia meteen dat het huis netjes was. Dat was bij veel oudjes wel anders. Daar konden ze niets aan doen, maar bij die mensen viel er genoeg schoon te maken.

Alsof Nico Numan haar gedachten kon lezen zei hij: ‘Ik dacht dat ik niet in aanmerking zou komen voor een schoonmaakhulp. Ik doe veel zelf, van mijn hersenbloeding heb ik nauwelijks last. Maar alleen al het feit dat ik die heb gehad was voldoende indicatie. Dus vooruit maar, een schoonmaakster, gezellig. Maar hoe gaat het met jou? Je moet toch ook al veertig zijn?’

‘Negenendertig, ik heb vroeger een klas overgeslagen, ik was altijd de jongste van de klas.’

Het was natuurlijk niet de bedoeling het uur dat ze voor Nico’s adres had vol te kletsen en koffie te drinken. Na twintig minuten leidde Nico haar rond. De flat was royaal voor één persoon, de man moest flink in de slappe was zitten.

Uiteindelijk deed ze de badkamer en de wc, ze stofzuigde alle ruimtes en deed de vaat in de vaatwasser.

‘Ziezo,’ vatte ze haar eerste keer samen. Ze trok haar jas aan in de woonkamer waar Nico de krant las. De man had een opvallend jong gezicht voor een 83-jarige en een vrolijke glimlach. ‘Tot volgende week dan maar.’

Onverwacht rap voor een oude man sprong Nico op van de bank. Voordat Sofia doorhad wat er gebeurde, had hij haar al op de wang gekust. ‘Het was fijn dat je er was, alles zo schoon en opgeruimd.’

Ze knikte. ‘Graag gedaan. Hoe gaat het eigenlijk met Karin?’

‘O, die woont sinds kort weer in Nederland, wist je dat niet? Ze was Duitsland zat, dat snap je wel.’

‘Getrouwd?’

‘Getrouwd, gescheiden, twee kinderen. Ze woont in de buurt.’

De week ging snel voorbij en in de nacht voor de tweede keer schoonmaken bij Nico Numan droomde Sofia een wonderlijke droom. Ze reed in een snelle auto op de snelweg. Naast haar zat Nico Numan in een versleten spijkerbroek en een blauwe polo. ‘Vind je het fijn om te rijden?’ vroeg Nico. Ze keken elkaar aan, hoofden naar opzij. ‘Ik houd van een stevige rit,’ antwoordde Sofia. Ze schoten samen in de lach, kregen de slappe lach bij zeker 130 kilometer per uur. ‘Of wil jij mij rijden,’ riep Sofia met verstikte stem. En de droom ging verder, net als de auto, maar dit keer met Nico achter het stuur. Kon hij dat wel na een hersenbloeding?

Het leek geen bewuste actie, maar nadat Sofia zich had gewassen en aangekleed ontdekte ze dat de kleding die ze had aangetrokken niet helemaal passend was bij haar functie van schoonmaakster. Meestal droeg ze een joggingbroek, ze had er een paar in verschillende kleuren; nu was het een jurk die ver boven haar knieën ophield en met een diep decolleté. Te diep voor een poetsvrouw. Te veel blote huid, opbollend blote huid. Natuurlijk kroop er twijfel in haar lijf. Die negeerde ze. Ze stapte fluitend op de fiets.

‘Alweer een week geleden, hè, de tijd gaat steeds sneller.’ Nico Numan bleef in de deuropening staan. Hij droeg een roze overhemd met korte mouwen, het was ook heerlijk weer. ‘Rokjesdag vandaag,’ glunderde hij.

‘Dit is een jurk, meneer Numan,’ verbeterde Sofia.

‘Jurk, rok, wat maakt het uit, het staat je goed.’ Zijn blik bleef ongegeneerd lang hangen op haar decolleté. ‘En noem me Nico, alsjeblieft, net als vroeger.’

‘Heb je nog wensen, Nico, iets wat we echt moeten doen?’

‘Wensen?’ mompelde Nico afwezig. ‘O, wensen, schoonmaakwensen.’

‘Zal ik je keuken helemaal doen, dat red ik wel in een uur.’

Sofia maakte een sopje en klom op een IKEA-trapje om de bovenkastjes te ontruimen. Nico stond tegen het aanrecht geleund en keek mee.

‘Je hebt nog net zulke prachtige benen, Sofia.’

Sofia tilde rammelend een nest schalen omlaag en zette die op het aanrecht. Ze gaf Nico een gulle lach en een knipoogje dat ze niet kon tegenhouden.

‘Dank je. Ik heb ze gisteren nog onthaard.’ Ze klom het trapje weer op.

‘Misschien mag ik ze heel even aanraken? Zulke aantrekkelijke kuiten maak ik zelden nog mee.’

Sofia zweeg. Wie zwijgt, stemt toe, dat spreekwoord kenden ze allebei.

Nico’s handen lagen warm op de bolling van Sofia’s kuiten. Hij keek omhoog, zij omlaag. In haar hand het natte schoonmaakdoekje, sop druppend op het aanrecht. Ze kwam om schoon te maken, ter ondersteuning van een oude bejaarde man. Geen charmeur, geen aanhalige, handtastelijke krasse knar bij wie de hormonen blijkbaar nog stroomden. Behoedzaam streelden zijn vingers haar kuiten tot ze in haar knieholtes belandden, hij legde de zijkant van zijn hoofd tegen haar lijf, zijn kale kruin tot vlak onder haar borsten die bewogen onder haar versnelde ademhaling.

‘Meneer Numan,’ raspte haar stem, ‘Nico…’ Het was een halfbakken poging terug te keren naar de gewenste werkelijkheid. De keuken moest gedaan, maar het natte doekje gleed omlaag. Met haar sophand tilde Sofia de onderkant van haar jurk omhoog, daarmee duidelijk een grens overschrijdend. Hoewel er niets gebeurd was, niets onbetamelijks, er kon nog steeds teruggekeerd worden naar de keukenkastjes, het sop, het doekje.

Nico’s handen schoven aangenaam traag omhoog langs de achterkant van haar dijen wat kippenvel veroorzaakte op haar armen. Alles stond met elkaar in verbinding.

Twee handen schoven haar erogene zone binnen, vingers volgden tastend de ronding van haar billen en terug omlaag tussen haar benen door naar voren. Een kreun ontsnapte haar geopende mond. Hij wist precies waar hij moest zijn, een 83-jarige die feilloos de weg wist te vinden in de wereld van de vrouwelijke intimiteit. Zoekende vingers duwden de stof van haar broekje tussen haar lippen, zachtjes en toch dwingend, liefkozend en toch op weg naar meer, verder over de grens, onomkeerbaar een gerichte route nemend.

Er was ooit een logeerpartij geweest bij Karin, een nachtje in een tentje in de tuin. Het was gezellig en plezierig, Nico had pizza gebakken, dat zou Sofia’s vader nooit gedaan hebben. Die kon niet eens een ei koken. En de kookkunsten van Sofia’s moeder waren ook niet om over naar huis te schrijven. Maar de vader van Karin… Hij was ook grappig, niet gênant zoals sommige volwassenen konden zijn, zeker vaders die zich uitsloofden om populair te worden gevonden. Nico voetbalde en jeu de boulde mee. Het was een onvergetelijke logeerpartij.

Dat werd het helemaal door wat er de volgende ochtend plaatsvond. Er zijn misschien mensen die het naderhand traumatisch zouden noemen of in elk geval kwalijk. Het was toen Sofia douchte, of eigenlijk klaar was met douchen, zich net wilde gaan afdrogen. Ze moest vergeten zijn de deur op slot te doen. Nico kwam binnen, zo naakt als de man in het voorlichtingsboekje van de NVSH, hij had een ochtenderectie. Het moment was gek, lachwekkend zelfs, vreemd, onbekend terrein. Het had schokkend kunnen zijn, maar dat was het raar genoeg niet. Sofia, een opbloeiend pubermeisje, met stevige borsten en ronde billen, en Nico, achter in de vijftig, behaarde brede borst en zijn stijve leuter als pikante blikvanger.

‘O, pardon,’ zei hij en schoot in de lach.

‘Sorry,’ lachte Sofia, ‘zeker de deur niet op slot gedaan.’

Het moment dat ze tegenover elkaar stonden duurde misschien iets te lang, en toch tekort. Er viel namelijk veel te zien. Maar een naakt tienermeisje en een naakte man in zekere staat van opwinding is geen goede combi. Dat kan gevaarlijk uitpakken. Dat deed het niet.

Het was beter van het trapje omlaag te komen. Met beide benen op de grond kon Sofia haar wankele stabiliteit terugvinden. Ze zette haar voeten stevig uit elkaar op de vloertegels. Bevrijdde haar kapsel uit de speldjes en het elastiek. Ze schudde haar hoofd, hield haar ogen dichtgeknepen en voelde hoe Nico achter haar kwam staan. Het was brutaal hoe hij beide handen om haar borsten legde en zachtjes knijpend voelde.

‘Geen beha?’ kreunde hij.

Sofia zuchtte. Nico’s knedende vingertoppen vonden haar tepels. Ze gooide haar hoofd in haar  nek. Er schoof een 83-jarige hand in haar decolleté, ruwe vingers gleden over haar naakte tiet.

Jaren na de logeerpartij bij Karin, toen Sofia kunstgeschiedenis studeerde aan de universiteit van Utrecht, ze was tweedejaars en genoot van het studentenleven, was ze Karins vader opnieuw tegen het lijf gelopen. Hij was er decaan, hij had een kantoortje op de begane grond van het universiteitsgebouw.

‘Sofia?’

‘Meneer Numan, Nico,’ had ze verbluft geantwoord. Het eerste waar ze aan dacht in al die jaren was zijn stijve lul. Je ziet iemand jaren niet en zijn erecte geslachtsdeel verschijnt voor je geestesoog. Haar stralende lach hoorde altijd bij haar, maar de erectieherinnering maakte het nog stralender.

‘God, tieten,’ murmelde Nico achter haar. Behendig had hij haar borsten uit de jurk weten te pellen, hij kneep erin alsof het stressballen waren. Het was geen stress waar hij last van had, het was de geilheid van een dirty old man. Hij duwde zijn bejaarde kruis met de kracht van een twintigjarige tegen Sofia’s billen. Sofia schoof haar kont ritmisch tegen Nico’s kruis. Hij hijgde in haar nek, hij kuste haar daar, likte haar daar, terwijl zijn vingers klauwden en knepen.

Hij had haar indertijd meegenomen naar een terrasje, het was heerlijk lenteweer. Daarna verkasten ze naar een barretje, vervolgens naar een eettentje en tenslotte waren ze in zijn bed beland. Daar had ze opnieuw kennis gemaakt met die pik, hij was halverwege de zestig geweest, zij begin twintig, maar hij naaide tien keer zo goed als de scharrels waarmee ze het wel eens deed. Nico en zijn pik, het werd haar obsessie. Ze wilde hem overal en gul als Nico was, begaf hij zich overal. Er waren weken dat ze dagelijks met hem vrijde. Het voelde als een volwaardige relatie, maar ze sprak er niet over met anderen.

Sofia boog voorover, de benen uit elkaar. Nico’s handen zochten hun weg onder haar jurk, vonden haar broekje en trokken het wild omlaag. Het was nog diezelfde gretigheid van vroeger, die focus die zich richtte op de daad. Hij was nooit echt subtiel geweest, ging altijd recht op het doel af. Dat beviel Sofia, dat had haar altijd aan Nico bevallen, hij was kampioen vluggertjes. Hij was kampioen veel vluggertjes achter elkaar.

‘Wacht,’ fluisterde ze hijgend. Het kon beter, het moest geiler. Voor zijn gezicht met puilende ogen, half openstaande mond en knalrode wangen kleedde ze zich haastig en helemaal uit. Voor ze zich weer vooroverboog, sjorde ze Nico’s gulp omlaag, stak haar hand erin en trok de stijve pik eruit.

‘Zo,’ sprak ze definitief en nam haar positie in, zich vasthoudend aan het blad van de eettafel.

Diep dreef Nico zijn pik Sofia’s natte kut in en neukte haar in een fel en snel ritme richting de climax, zijn handen om haar heupen geklemd. Enerzijds was het heerlijk om zo vlug in de zevende hemel te raken, anderzijds was het jammer dat het niet langer zou duren. In die gedachtestroom duwde ze zich rechtop, zodat Nico uit haar gleed. Ze draaide zich om en keek in het verwonderde gezicht van haar bejaarde neukmaatje dat nog functioneerde alsof hij dagelijks had geoefend. Ze liet zich op haar knieën vallen en nam zijn stijve in haar mond. Het proeven van haar eigen zilte sappen wond haar nog meer op, driftig bewoog ze haar mond over de lengte van de lul, haar rechterhand knedend om het scrotum.

Met het slotakkoord in zicht belandden ze op de vloerbedekking, Nico languit, Sofia gespietst op zijn pik. Ze liet haar heupen dansen, ze pompte het zaad omhoog.

Op hetzelfde moment dat Nico kreunend klaarkwam en Sofia overmand werd door een orgasme dat haar overspoelde als een golf bij springtij sprong de voordeur open. De deur naar de hal stond wagenwijd open, niets belemmerde het zicht op de vrouw die met een sleutelbos in haar hand binnenstapte. Ze reageerde op het geluid in de kamer, een bejaarde vader die klaarkwam met bovenop hem een naakte vrouw die zuchtend en steunend het sperma ontving in haar natte kut.

Onder normale omstandigheden had Sofia ‘Hoi Karin’ geroepen, ‘jou heb ik lang niet gezien’.

‘Sjonge, Soof, jij bent ook geen steek veranderd,’ had Karin kunnen roepen. Ze hadden gelachen, Nico had tevreden naar zijn dochter en haar oude vriendin gekeken. Ze hadden koffie gedronken, herinneringen opgehaald een koekje gegeten.

Onder normale omstandigheden.