Buurman, buurvrouw en buurman. Of: paniek in Stadskanaal

Dit verhaal linkt aan het vorige: https://vanillevrijtverder.jouwweb.nl/verhalen/1623302_buurman-en-buurvrouw

Als de kat van huis is dansen de muizen op tafel. Daar moest ik aan denken toen ik haar van nummer 64 en hem van nummer 66 samen naakt zag in zijn tuin. Het was op de eerste lentedag die meteen aanvoelde als een zomerdag. Dat zou nog wat worden met de warmte in 2024. Vanuit mijn dakkapel kon ik ze precies zien, die geile naaktlopers, een schande voor de buurt. Overspelspelers, echtbrekers, normvervagers. Die lui liepen voortdurend impulsief hun geslachtsdeel achterna. Als ik ooit mijn huis zou willen verkopen, zou dat de prijs negatief kunnen beïnvloeden. Wie wil er in een buurt wonen met seksmaniakken? Nou dan.

En ja hoor, zag ik ze gewoon bij hem van nummer 66, mijn buren, naar binnengaan. Ze dachten vrij spel te hebben met hun partners die de hort op waren. Zedeloos gedoe. Wat een ergernis. Maar probeer ze maar eens tegen te houden, die neukers zonder gêne, die smoren zichzelf en de ander in overvloedig geil, die verdwijnen in golven van bandeloosheid, die denken alleen maar aan klaarkomen en daarna nog ‘s, en nog ‘s, en nog ‘s. Het is decadentie ten top!

Ik zakte een verdieping lager waar mijn slaapkamer grensde aan die van die van de buren. De muren waren dik, maar met een glas ertegen kon het misschien lukken iets te horen. Of misschien stond er een raam open en kon ik buitenom wat gerucht opvangen. Als de buurman het met zijn vrouw deed, kon ik dat soms horen door goed te luisteren. Vooral zij maakte veel herrie tijdens de paring.

Vooralsnog hoorde ik niks. De buurman durfde het misschien niet aan om haar van 64 in zijn echtelijke bed te doen. Bleken er zelfs voor hem grenzen aan losbandigheid. Deden ze het gewoon beneden op de vloer, op het hoogpolige tapijt, op de bank, in de keuken, zij met haar naakte reet op het aanrecht. De sloerie.

Ik opende het slaapkamerraam, ik hoorde ze praten, ver weg, ze waren beneden. Snel daalde ik de trap af en opende de schuifpui naar de tuin. Hun stemmen waren opeens glashelder, het gesprek was te volgen alsof ik erbij stond. Ongelofelijk, wat een ranzige conversatie. Borsten, tieten, stijve pik, penetratie, anale seks, neuken, alles werd schaamteloos besproken alsof het over een halfje wit ging. Ik loerde vanachter de regenpijp of ik iets kon zien. Beelden zeggen vaak meer dan duizend woorden. Ze gingen zitten op de bank, naast elkaar, dicht naast elkaar, naakt. De buurman frutte tussen de benen van de buurvrouw. Hij had het over een natte poes. Wat zij deed, liet zich raden, maar zien kon ik het niet, omdat mijn bril besloeg. Er werd daar in elk geval niet onschuldig een bakje koffie gedronken. Het zou niet lang meer duren of de hele penetratiesantekraam zou aanvangen. Kon ik ingrijpen? Het moest gewoon.

Licht gespannen trok ik de stoute schoenen aan, opende mijn voordeur en liep een voortuin verder naar nummer 66. De bel jubelde brutaal in het halletje achter de deur. Geen reactie natuurlijk, die twee lagen al lang en breed te heipalen op de bank, de smerigheid ten top. Of toch, een piepende binnendeur, de voordeur van het nachtslot, de kop van de buurman om het hoekje.

‘Buurman?’

‘Ik weet wat jullie aan het doen zijn!’ Mijn toon was bestraffend. Uiteraard. Buurmans mond viel open. ‘Ja, ik kan alles letterlijk volgen. Schandalig. Zal ik je vrouw daar eens even van op de hoogte stellen?’

Grote verwarring bij de man in de hal. Opeens zag ik het, zijn stijve leuter langs de rand van de deur. Godgeklaagd hoe die vent zó de voordeur durfde te openen. Waar zit dan je fatsoen, waar zit dan je verstand, je medemenselijkheid, je schaamtegevoel!

‘Of wil je de kwestie in der minne schikken?’

De domheid die van buurmans gezicht afstraalde was ongekend. Toegegeven, heel helder was ik nog niet, maar om zo onnozel voor de dag te komen met je pik omhoog, dat zei genoeg.

‘Je laat mij meekijken, terwijl je de buurvrouw van 64 doet.’ Ik liet de woorden even op hem inwerken, met zijn IQ kon dat even duren. Weet je wat-ie antwoordde? ‘Ik ga het even aan haar vragen.’ Echt het meest sukkelige antwoord dat je kunt bedenken. Wat een pantoffelheld. Met zo’n lul, en dan toch zo’n onbenul. Dus hij terug naar de kamer en ik meteen de hal in. Doorpakken is mijn adagium, het ijzer smeden als het heet is.

Daar kwam-ie weer, die Van Simpelstein. Het was goed, maar ik mocht niet overal aan zitten. Hoezo? Alsof ik dat zou willen, alsof ik die viespeuken zou willen bepotelen! En, o ja, ik moest alles uittrekken. Pardon? Ja, dat wilde de buuv graag. Hou toch op. Afijn, deed ik dat toch gewoon, als dat de dresscode was, als dat wijf dat zo graag wilde.

Kortom, twintig tellen later betrad ik naakt de kamer waar zij kuis met de blote benen over elkaar op de bank zat, armen over elkaar voor d’r tieten. Om mij te laten geloven dat er niks aan het handje was, haha. De buurman had zich teruggetrokken in de keuken, pielemans slapjes onderuit. Of ik koffie bliefde. Tuurlijk, lekker. Met melk en suiker. Koekje ook, ja.

‘Zo,’ zei zij en schraapte haar keel, ‘dus u komt kijken?’ Ze keek nadrukkelijk naar mijn kruis, waar geen enkele actie was te bespeuren. Waarom ook, ik ging me echt niet overgeven aan vulgaire bezigheden. Kijken was tot daar aan toe, en ik mocht toch niet overal aan zitten. Helder verhaal. Goeie koffie schonk de buurman, dat verraste me, een lekker pittig bakje. Wel een klein kopje. Zat ik daar met zo’n gezicht van ‘what’s next’. Het was hun beurt. Actie, harde actie. Ik wilde mijn bril aan mijn shirt schoonvegen voor het scherpste resultaat, maar dat ging niet. Dan maar met vette vlekken kijken.

Schoorvoetend kwam de buurman naderbij en opeens gebeurde het. Buurvrouw 64 pakte met volle hand zijn slingerende slappe plasser en begon het orgaan als een complete debiel te overdekken met zoentjes. Zoals moeders, echte moeders, doen met hun babytje waarvan ze heel veel houden. Dit zag er zo overdreven uit dat ik begon te grinniken. Wat deden die onnozelaars, die begonnen mee te grinniken. Zij al zoenend en likkend en hij kijkend hoe zij dat deed en constaterend dat zijn kracht daar van onderen weer toenam. Toegegeven, het opzwellen van zijn geslachtsdeel was miraculeus. Ik wist waar mijn pik toe in staat was, maar dit was de dubbele lengte en dubbele dikte. Zijn eikel stond zo strak en glad, dat hij het zonlicht weerkaatste. Om die knobbel binnen te laten moest zij haar bekje flink opensperren. Ik zat erbij en keek ernaar, gedachten tuimelden over elkaar. Of ik wilde of niet, mijn zwellichamen begonnen ook vol te lopen. Fatsoenshalve legde ik mijn hand erop wat als het effect had dat de boel verder opstijfde. Tot mijn schrik en consternatie greep de buurvrouw me daar vast en begon eraan te sjorren. Dat deed maar! Haar perversiteiten gingen zo ver dat ze me gewoon ongevraagd deelgenoot maakte. Haar greep was zo stevig, dat ik niet anders kon dan haar laten begaan. Mijn poging haar opzij te duwen leek te worden opgevat als extra stimulans. Kon ik het helpen dat ik per ongeluk tegen haar borst stootte. Werd dan alles opgevat als seksuele handeling? Die borst was niet eens van het type dat ik aantrekkelijk vond, zo’n stevige appelvormige tiet met zo’n zuigbare tepel van dertien in een dozijn. Buurman 66 had er blijkbaar minder moeite mee, want hij lebberde eraan alsof de melk elk ogenblik kon gaan stromen.

Opeens dook zij ongevraagd tussen mijn benen. Dit ging echt te ver! Ik tikte op haar schouder om haar dat duidelijk te maken, wat niet overkwam. Althans, ze zoog nu waar ze niet op zou mogen zuigen en bleef dat halsstarrig volhouden, ongetwijfeld opgezweept door de buurman die haar kruis likte, of kruis, om precies te zijn gewoonweg haar hele natte sleuf, van voor tot achter en weer terug. Ze moest daaronder limonade afscheiden, want hij ging er helemaal voor: schuddend hoofd, ordinaire geluiden, tong uit de mond, slurp, slurp, slurp. Gatverdarrie, bij de beesten af. Af en toe keek-ie triomfantelijk naar me op, om te laten zien dat hij het naar zijn zin had en dat gold ook voor dat mens van 64. Mijn geslachtsdeel kreeg van haar een beurt die niet had misstaan in zo’n walgelijke scène uit een seksfilm. Niet dat ik dat ooit zou kijken. Ze moest er trouwens niet te lang mee doorgaan, want omdat ik zo intens werd meegezogen in de smerigheden op nummer 66 kon ik zomaar de dupe worden van zaken die ik ten strengste afkeurde. Ik was in een situatie beland die ik niemand zou willen toewensen. Je moet ermee kunnen omgaan en dat was zelfs voor mij als redder van de goede zeden een lastige klus. Gelukkig kon ik ontsnappen. Buurman vond het tijd voor het echte werk en trok de slet boven op zich.

Het gebeurde vlak voor mijn neus, ik zag gewoon hoe dat enorme ding die kut inreed. Wam! Zonder aarzelen drukte zijn paal die spleet open, het was zowel fascinerend om te zien als tenenkrommend en tranentrekkend. Hij was veel te groot en te lang, hij paste misschien maar voor de helft. Buurvrouw 64 kermde en kreunde en bleek genot te peuren uit het gênante gepook van de buurman. Je reinste pornografie, dat was het, en ik zat daar met mijn neus bovenop. Schandalig gewoon om zomaar open en bloot het intiemste te delen met een derde persoon. Je reinste exhibitionisme ook. Daar kon je op de openbare weg voor opgepakt worden. Bij gebrek aan de warme mond van de buuv moest ik mezelf verder bedruipen. De geilheid was niet te harden, ik was puur in de val gelopen. Ga er maar aan staan als mensen voor je neus de beest uithangen, kronkelend, hijgend, zwetend, naaiend, neukend, wippend. En dat met bijbehorende herrie. Mijn blik bleef hangen op de vulgair wippende kont van de buurvrouw waar de buurman zijn klauwen omheen had geslagen. De schaamlippen die de forse penis omklemden, het schuimende vocht dat erdoor veroorzaakt werd, de slurpende geluiden die het voortbracht, buurmans kloten die frivool heen en weer schoten, buurvrouws ster die in haar opengesperde bilnaad schitterde. Het zweet parelde op mijn voorhoofd, nog even en ik zou bezwijken.

Er klonk gezoem en getril. Een telefoon die ging. Het kwam uit de keuken. Aangezien die twee vozers maar voor één ding op aarde leken, ging ik op zoek. Op het aanrecht naast de koelkast vond ik het ding. Het beeldscherm vertoonde een naam, Tanja, de naam van de buurvrouw, de wettelijke echtgenote en bedpartner van de buurman. Ze zat in Stadskanaal, zo had ik begrepen, veilig ver weg voor illegale praktijken thuis. Wat dacht je van een buurman die de buurvrouw neukte met een hoop lawaai. Wat was veilig ver weg eigenlijk in deze situatie? Met geavanceerde apparatuur als de IPhone die vibreerde in mijn hand? Stadskanaal was nog redelijk dichtbij, maar zelfs Melbourne was mogelijk in onze moderne wereld.

Wat ik deed, besliste ik in een split second. Ik klikte op het telefoontje, ik maakte verbinding met Stadskanaal en richtte het ding op het kabaal dat vanaf de bank klonk. Die twee daar hadden geen benul, Tanja aan de andere kant van Nederland ook niet, ze blèrde wel iets door de mobiel, maar al snel viel ze stil om de geluiden te duiden. ‘Harold?’ hoorde ik haar roepen en toen besefte ik weer dat de buurman zo heette. Harold, typisch zo’n naam van een overspelige echtgenoot. Ik schoof de telefoon tussen Harolds benen, precies daar waar zijn kloten overuren maakten voor de zaadproductie waarmee hij buurvrouw 64 ging verrassen. Goor stel.

Ik liep terug naar de keuken. Naast de broodtrommel had ik daar een aangebroken pakje roomboter zien liggen. Ik hield van roomboter, zo vettig, zo lobbig. Ik nam het pakje mee naar de bank. Buurvrouw ster fonkelde me nog steeds tegemoet. De zachte boter, smeerde ik ongezouten uit over mijn trillende geslachtsdeel, het bleef vettig hangen in mijn schaamhaar. Vervolgens nam ik nog een klontje om de buurvrouw in te vetten. Ik zette mijn gladde handen op haar vulgair grote billen, duwde de boel nog een beetje verder uiteen. Dat is wat ongebreidelde vulgariteit doet, het zuigt je naar binnen.

De rest is geschiedenis.