In het najaar kreeg ik last van een schorre stem. Eerst klonk ik alleen wat hees, maar na verloop van tijd begon mijn stemgeluid te lijken op dat van een krassende kraai. Gewoon een gesprekje voeren was nog te doen. Een presentatie houden of een discussie voeren werd steeds ingewikkelder.
‘Waarom ga je niet eens bij een logopedist langs,’ adviseerde mijn man.
‘Wat dat niet kost, Floor,’ sputterde ik tegen.
‘Hè, wat zeg je, Fleur?’ antwoordde hij met een hand achter zijn oor. Flauw, maar zo doet Floor soms.
Hij zocht het op in de polis. We waren verzekerd voor spraaktherapie voor zes behandelingen.
‘Morgen maak je een afspraak,’ sprak Floor streng. Hij zwaaide erbij met zijn vinger.
Vincent van Vleierij heette de logopedist. Hij zetelde in het gezondheidscentrum. Het was een jonge kerel met een royale blonde kuif en een studentikoos brilletje. Ik moest me twee keer voorstellen, voordat hij mijn naam verstond.
‘Fleur, dus. Fleur met een verrekte schorre stem. Sommige mannen vallen erop. Hahaha.’
Ik heb het niet zo op mensen die hard om zichzelf lachen. Zeker niet als het klinkt als leedvermaak. Stel dat een huisarts dat deed! Zo mevrouwtje, pijn in de rug? Ja, dat krijg je met zulke borsten, hahaha. Maar goed, ik moest misschien niet te snel oordelen over logopedist Van Vleierij.
Hij nam de tijd me te onderzoeken, keek in mijn mond, scheen met een lampje in mijn keel, bestudeerde mijn hals aan de buitenkant.
‘Zo zo zo,’ mompelde hij en maakte korte aantekeningen. Toen legde hij zijn pen neer en keek me vanachter zijn brilletje glazig aan.
‘Zo zo zo’ herhaalde hij. ‘Hoe kom je eraan, dat is de vraag, hoe kom je eraf is waar het om gaat.’
‘Het is gewoon ontstaan. Een koutje misschien.’
‘Een koutje. En dan zo’n stem. Huh? Neeee, volgens mij heb je een cactus oraal bevredigd, hahaha. Weet je man daarvan? Hahahaha.’
Ik voelde dat ik bloosde. Wat een rare kerel. Moest die me van mijn kwaal afhelpen?
‘Alle gekheid op een stok, Fleur, je moet aan het werk. Praten mot je, kreng, ouwehoeren zul je. Hoewel ze in die beroepsgroep weinig aan goede gesprekken doen, haha. Aan de slag moet je, met nasalen, fricatieven en labiodentale ploffers. En drinken, veel drinken. Gewoon water, hoor, niks om dronken van te worden, hahaha. Liever niet, trouwens, alcohol en heesheid is geen goeie combi.’
Uit een laatje trok hij een papier tevoorschijn dat hij naar me toeschoof.
‘Dat is je huiswerk, Fleur, lekkere zinnetjes die je een keer of tien op een dag hardop moet uitspreken, verdeeld over de dag, van het opstaan tot het naar bed gaan.’
Ik liet mijn ogen over het blad dwalen.
‘Moet ik dit echt zeggen? Ik bedoel...’
‘Hoezo “echt zeggen”? We gaan hier toch niet onze tijd zitten verdoen met gepruts? Nou dan. Tuurlijk moet je dat echt zeggen. Herhaaldelijk zelfs, en met passie. Heb je thuis een flesje met een groot rietje?’
‘Ja, ik denkt het,’ antwoordde ik aarzelend.
‘Mooi, dan vul je dat flesje voor de helft met water - niet met cola, haha - en daar blaas je dan in door dat rietje. Lekker bubbelen. Ook tien keer per dag. Je weet wel, zoals je dat vroeger als kind deed met een flesje cola, tot de boel eruit spoot. Ja. Maar zo dus niet. En ook niet zuigen - ik weet dat veel vrouwen van zuigen houden, haha, eh, de vloer dan, hè, niet dat andere, haha, sorry, dirty mind, oeps, hahaha. Mijn vriendin... nou ja, ander keertje, hahaha.’
Mijn wangen gloeiden nog gloeiender. Die vent spoorde niet.
‘Oké, doen we even een paar van die zinnen. De eerste zin behandelt de nasalen, de n-klanken. Lees maar voor, Fleur, geconcentreerd, gefocust.’
Hij knikte me toe. Ik aarzelde.
‘Waar wachten we op, Fleurtje?’
Ik schraapte mijn keel. Dit was echt idioot.
‘Naai nooit een naakte non in haar natte nis.’ Mijn stem klonk iel door de ruimte.
‘Ietsje harder, Fleurina. Harder, harder, harder. Oh ja, harder!’
‘Naai nooit een naakte non in haar natte nis,’ riep ik schor.
Van Vleierij knikte goedkeurend. Ik vervolgde de wonderlijke tekst.
‘Nu het najaar nadert, neukt Nico Nicolien negen nachten lang.’
Ik voelde hoe mijn oksels nat werden. De logopedist durfde ik niet meer aan te kijken.
‘Heel goed, prima de luxe. Nu iets met de ploffers, dat is met de p-klank.’
‘Terwijl Paul Petersen Petra Paulussen prima penetreert, pijpt Paula Plasgoot Pietje Puk perfect.’
Zo ging het nog een kwartiertje door. Toen ik eindelijk mocht stoppen was mijn hoofd zo rood als een biet. Besmuikt stopte ik het velletje in mijn tas en maakte een nieuwe afspraak met de logopedist.
In de week die volgde, deed ik volgzaam wat mij was opgedragen. Ik blies met een rietje in een flesje water en brabbelde behoedzaam de therapeutische zinnen. Uiteraard zorgde ik er wel voor dat ik uit het gehoor van Floor bleef terwijl ik oefende. Hoe gênant zou het zijn als hij zou meeluisteren. Zelfs als ik in mijn eentje op zolder de zinnen uitsprak, voelde ik schaamte. In stilte nam ik het gehele blad tot me. De ene na de andere seksueel getinte zin kwam langs. Met de k-klank bijvoorbeeld:
Kleine kokette Katinka met de kekke kut kwam klaar toen de kinky kelner haar krachtig keesde.
Of met de stemhebbende v-klank:
Bevredigde de vruchtbare Vera zich met vele vingers in de vochtige vagina?
De schuurklanken oftewel fricatieven:
Geert genoot gisteren gretig van Geertjes geile schede.
Toch kon ik niet ontkennen dat het uitspreken van de maffe zinnen effect sorteerde. En omdat dat zo was, kreeg ik er een soort van plezier in. Met de inhouden hield ik me na verloop van tijd nauwelijks meer bezig, maar de klankenreeksen leken mijn stembanden op de een of andere manier te smeren. Door het ritme en het allitererende effect bleven de zinnetjes als onbewuste klankuitingen in mijn mondholte hangen. Tijdens mijn dagelijkse bezigheden, zoals boodschappen doen, koffie zetten, haren kammen, de behoefte doen, brabbelde ik frasen als ‘Truttige Trudy trok terloops aan de trotse tepels van haar tomeloze tieten’ en ‘Toen Barbara zich ontblootte, bewonderde Bert haar bevallige borsten, buik, benen en billen.’
Door dat oefenen tussen de bedrijven door was het haast onvermijdelijk dat Floor uiteindelijk iets op zou vangen van mijn therapeutische seksslagzinnen. En ja hoor, terwijl hij voor het naar bed gaan zijn tanden poetste en ik nog wat floste, gebeurde het onoverkomelijke.
‘Fanatieke Floor fuckt flodderige Fleur met zijn flinke fluit in haar floppy flamoes,’ mompelde ik gedachteloos met de tandzijde tussen mijn boventanden. Via de spiegel zag ik hoe Floor zijn tandenborstel stilhield en mij verwonderd aankeek.
‘What the fuck, Fleur, wat zei je nou?’
In de spiegel zag ik mijn wangen rood kleuren.
‘Niks, ehm, een oefeningetje van de logopedist, meer niet.’
‘Floors fluit in Fleurs flamoes? Tell me more, Fleur.’
Hij grimaste veelbetekenend en legde speels een hand op mijn bil. Daar hadden we de poppen aan het dansen. Ik had het monster in zijn pyjamabroek uit zijn winterslaap gehaald.
‘Nee, nee, het is gewoon een zinnetje, zoals je er wel meer hebt. Ehm, je weet wel, Leentje leerde Lotje lebberen aan zijn lange... of nee, lesbische Bertha beft bezige Betty beter dan... nou ja, je weet wel. Toch?’
Dat laatste kwam er wel heel onzeker uit. En het effect op Floor was ongekend. Niet alleen kneedde hij nu fanatiek mijn hele derrière, maar daarbij schurkte hij driftig zijn harde kruis tegen mijn heup. De tandenborstel hing doelloos tussen zijn lippen, een straaltje tandpastaspuug droop van zijn kin. Dit waren ondubbelzinnige aanwijzingen. Met de slaapkamer in het vooruitzicht was het redelijk voorspelbaar wat er stond te gebeuren.
‘Floor met de fraaie fluit gaat Fleur met de fluïde vagina eens flink fixen.’ Hij klonk nu ook hees.
Ik schudde mijn hoofd. Het klopte niet.
‘Nee, dat kan niet, de v van vagina is stemhebbend en al die f’en zijn stemloos. Flamoes past beter.’
Of Floor snapte wat ik zei, weet ik eigenlijk niet. Ik moest hoe dan ook aan de bak. Hij nam me mee het bed in, stroopte mijn nachtjapon van mijn sidderende lijf, ontdeed zich van zijn flanellen pyjama en liet zich voor de volle negentig kilo bovenop me ploffen. Na wat manuele bijsturing drong hij bij me naar binnen. Nee, Fleur was niet de meest romantische sekspartner. Het hele gedoetje was een nogal egocentrische aangelegenheid voor hem. Terwijl hij stug voort beukte in het daarvoor bestemd gaatje, sabbelde hij aan mijn oorlel. In zijn hijgende adem blies hij onverstaanbare woordjes mee. Of nee, wacht, ik hoorde wat hij kreunde.
‘Fanatieke Floor fuckt flodderige Fleur met zijn flinke fluit in haar floppy flamoes.’ Hij bleef het zinnetje herhalen in het ritme van zijn naaien. Het deed me onwillekeurig glimlachen. Hij was niet eens in behandeling van een logopedist!
Ik antwoordde: ‘Manlief manipuleert zijn magische machientje in het maagdelijke meutje van zijn majestueuze mokkeltje!’
Waarop Floor zei: ‘Wippend werp ik me in de wedstrijd gewapend met de wijwaterkwast willig in haar waterput!’
‘Oooh,’ kwam ik op stoom, ‘geef mijn geile goot geneugten en gerief, gebruik uw gretige gieter grif in mijn grot van groot genot!’
Ik kwam zowaar op stoom. Maar Floor was verder. Nog één keer dook hij er wat dieper in.
‘Ik ik ik kommm klaaarrrr in je kokende kuuuuut!’
Hij hield zich schokkend aan zijn woord en rolde verslappend naast me neer. Was dat het weer?
Voorzichtig duwde ik mijn hand in mijn zompige kruis en wreef. Zachtjes, behoedzaam voelend, duwend, trekkend.
‘Vele wriemelende vingers vieren de vochtige vulva,’ mompelde ik.
‘Lik mijn lipjes lekker los.’ Ik zuchtte.
‘Duw diep, dieper, diepst.’ Ik gierde.
‘En kom kletsnat klaar.’ De schreeuw die volgde, maakte Floor wakker.
‘Wat is er,’ vroeg hij onnozel.
‘Het is over,’ hijgde ik, ‘ik ben niet schor meer.’
Het was zo, ook de volgende dag nog. Mijn stem klonk lief en zacht. Ik kon zelfs zingen. Als een nachtegaal. Ik belde Vincent van Vleierij af. Maar zijn therapeutische briefje bewaarde ik in mijn nachtkastje. En dagelijks mompelde ik zinnetjes die me blij maakten.
Slijpt de sterke soldaat zijn scherpe sabel in de schattige snee van de sluwe slet?
Glijdt gisse Gerard zijn geslacht door de gladde gleuf van geile Gerda?
Christine met het knappe kutje kneed kinderlijk de kloten van knappe Karel.
Lieve Linda likt liever lange l... enz enz enz.
Reactie plaatsen
Reacties