Mondje open

Het was typisch iets voor mij: kiespijn met Oud en Nieuw. Oliebollen met poedersuiker, hoe verleidelijk ook, ik verdroeg het niet. Zelfs een glas champagne kreeg ik met moeite binnen. Ik leefde op Paracetamol. Ik belde de tandarts met feestdagendienst en kon op Nieuwjaarsochtend terecht. De wachtkamer was zoals te verwachten verlaten, en toch liet de smoelensmid me twintig minuten wachten. Ik doodde de tijd met beduimelde Libelles en Kampioenen.

‘Mevrouw Vanille?’ Een rondborstige dame in een wit uniform dook op. Ik stond op. ‘Tandarts Glanseikel verwacht u.’

De tandarts was een joviale vent met een zwartgrijze krullenbol, een tweedaags baardje en royaal borsthaar dat bovenuit zijn smetteloos witte jasje stak.

‘Gelukkig Nieuwjaar,’ wenste hij.

‘Zo gelukkig begint het anders niet,’ antwoordde ik verbeten.

‘Komt goed, komt goed, ik ga u verlossen van de pijn.’

‘Bij dokter Glanseikel bent u in goede handen, mevrouw Vanille,’ voegde de assistente toe.

Gespannen vlijde ik mijn lichaam in de comfortabele tandartsstoel. Glanseikel en zijn assistente bogen zich over me heen. Ik keek als een verschrikt konijntje in de tandartslamp.

‘Mondje open, mevrouw Vanille.’ Glanseikel had een mondkapje opgezet. Zijn bruine ogen keken me indringend aan. Aarzelend klapte ik mijn kaak open en liet hem naar binnen kijken. Hij rook zoet, de dokter, kruidig en zoet. Zijn linkeroorschelp was flink, met een stevige oorlel waarlangs het blauwe bandje van de mondkap spande. Heel even had ik de neiging dat oor aan te raken, maar toen ik mijn hand omhoogtrok stuitte ik op zijn broek. Het gladde katoen leek een bobbel te verbergen waarnaar ik uiteraard geen nader onderzoek kon verrichten. Mijn hand viel onverrichterzake terug.

‘Aha,’ mompelde Glanseikel. ‘Zie jij wat ik zie, Vagijn?’

De assistente boog dieper over me heen, haar voorgevel tegen mijn schouder drukkend. ‘Ja, jaha, is dat niet, ehm, heet dat niet vulvaris, ehm…’

‘Goed zo, dame, bijna in één keer raak: vulvaritis clitoris. Een gaatje met een uitstulpinkje. Een mooi exemplaar. Die gaan we lekker vullen.’

‘Heerlijk, meneer Glanseikel, zoals u altijd zegt: niet lullen, maar vullen.’

‘Zo is het maar net, Vagijntje, vulling zat voor elk gat. Mevrouw Vanille, doet u de lipjes maar even toe.’

Het blozende gezicht van de assistente hing vlak boven dat van mij. Zoals te verwachten verspreidde haar openstaande mond de geur van tandpasta. Haar tanden glommen van natheid en met haar tong likte ze haar volle lippen. En dat terwijl haar borsten onophoudelijk opdringerig tegen mijn linkerarm duwden. De palm van mijn linkerhand zat klem tussen de stoel en iets wat weg had van de ronding van een onderbuik, Vagijns onderbuik welteverstaan. Het lukte me niet die hand daar weg te trekken. Sjorrend wreef ik de plek die ik niet moest wrijven, maar zoveel mogelijkheden had ik niet.

‘Euh,’ zuchtte Vagijn met draaiende ogen. Voor zover mogelijk schurkte ze haar voorgevel steviger tegen me aan.

Ik keek opzij waar dokter Eikelglans, of Glanseikel, opdook met een spuit in zijn hand.

‘Een klein verdovinkje kan geen kwaad, mevrouw Vanille, een prikje van niks, mondje open graag.’ Voordat ik het wist verstijfde mijn kaak, een onprettig gevoel, maar met als voordeel dat mijn kiespijn direct afnam. De tandarts liet zijn gehandschoende vingers door mijn mond gaan. Bij wijze van grapje had ik er in willen bijten, maar bij een vreemde tandarts doe je dat niet zo gauw. Met het oog op de ingreep die plaats ging vinden, zocht ik met beide handen steun bij wat er maar voorhanden was. Medische uniformen voelen glad en zacht tegelijk. Ze geven tastbare toegang tot wat achter het textiel voorhanden ligt: de warme ronding tussen de benen van de assistente en de ferme bobbel van de arts.

‘Dan gaat de tandarts u nu even boren,’ lispelde Vagijn. Ze schuurde haar borst langs mijn verdoofde wang. En wat was dat gevoel op mijn linkerdij? Een hand? Een omhoogschuivende hand?

De vibrerende boor eiste mijn aandacht op, het zweet brak me uit. Het was een precisieklus waarbij Geilglans door zijn wimpers tuurde. Zijn ding vulde mijn hele mondholte en samen met de verdoving veroorzaakte dat een flinke speekselvloed die ik niet weggeslikt kreeg. Alsof Eikelstein het wist, stopte hij met de penetratie.

‘Slikt u maar even, mevrouw Vanille. Renée, is het niet, Reneetje met haar spleetje, zeg maar. Tussen uw tanden, bedoel ik.’

Het was echt een hand! De vingers van Vagijn bevonden zich onder mijn rokje. Ver onder mijn rokje. Ik voelde vingertoppen tegen mijn…

‘Kom ik weer,’ fluisterde de tandarts in mijn oor, zijn mondkapje op half elf.

En hij kwam, god, wat kwam hij. Telkens weer, en weer, en nog ‘s. Niet alleen mijn holle kies vulde hij, mijn hele mondholte moest eraan geloven. En Vagijntje maar poeren met haar vingertjes en haar schurkende tepels en haar likkende tong diep in mijn gehoorgang.

Het was een stevige behandeling die ik onderging. Links en rechts greep ik me vast aan witte uniformen, ritste dingen los, voelde enerzijds nattigheid en anderzijds stijfheid. Zou de ziektekostenverzekering dit allemaal vergoeden, vroeg ik me af. O, dokter Spermavloed, o lief nat Vagijntje, zet toch door, maak me beter, verlos me van de pijn, verdoof me!

‘Slikt u maar, mevrouw, slikt u maar alles door.’ De tandarts ritste zijn broek dicht.

‘Gaat het wel, mevrouw Vanille?’ De tandartsassistente stond naast me. Zo bol als haar boezem vlak daarvoor had geleken, zo plat was haar voorgevel nu. Aan de andere kant stond de tandarts, een oude rimpelige kerel met haartjes uit zijn neusgaten. Dr. Eikenboom las ik op zijn naambordje.

‘U bent klaar, hoor, de komende uren even niks snoepen of drinken. Marijn zal met u afrekenen. Fijne dag nog.’

Ik was wat verward en mijn kaak was stijf van de verdoving. Maar er was geen pijn meer. Ik glimlachte naar de assistente. Marijn, geen Vagijn.

‘Dat is dan achtennegentig euro, alstublieft. Ze draaide het pinapparaat naar me toe, zodat ik de betaling in orde kon maken.

Vanuit mijn ooghoek zag ik wat ze deed. Ze stak haar vingers een voor een in haar mond en likte ze af. In slow motion. Terwijl ze me een vette knipoog gaf.