Kitty’s ontslag

Hij zou haar ontslaan, hij kon niets anders, dat mens was niet goed wijs. Ook al waren de leerlingen achttien plus, straks had hij verontwaardigde ouders aan de lijn. Liever een docent de laan uit sturen, dan boze ouders. Hij moest denken aan de reputatie van het ROC, ze stonden goed bekend, boden prima MBO-opleidingen. Dat liet hij niet verstieren door zo’n lellebel.

Er werd geklopt.

‘Ja.’

Daar stond ze, Kitty Tingeling, docent houtbewerking, nog geen dertig lentes jong had hij gelezen in haar dossier. Ze was oogverblindend knap, maar daardoor liet hij zich niet van de wijs brengen.

‘Kitty.’

‘Meneer De Harde. Dick toch?’ Haar enorme tas gleed van haar schouder met een klap op de houten vloer.

De Harde negeerde haar vraag. Ze ging hem niet jij’en of jou’en. ‘Neem plaats,’ zei hij zakelijk.

Haar rok was te kort en haar bloesje te strak. Daar begon het al mee. Snapte ze niet dat die gasten in haar klas stijf stonden van de testosteron? Hoe konden ze zich met zo’n docent voor de klas concentreren op het echte werk. Houtbewerking dus.

‘De reden dat ik je wilde spreken is om te zeggen dat…’

‘O, ik weet het al.’ Ze knikte schuldbewust. ‘Het gaat om dat verjaardagscadeautje van mijn klas.’

De Harde keek haar niet begrijpend aan.

‘Die, eh, dil…, kunstpenis, toch?’ Ze dook voorover en graaide in haar overvolle tas. ‘Ik denk dat-ie helemaal onderop zit. Echt knap gemaakt.’ Ze keek op. ‘Een product van Johnnie Perlman, naar eigen, ehm, geval gemodelleerd, zegt-ie. Die weet de apparatuur wel te benutten hoor, echt vakwerk. Ah, ik voel ‘m.’

De Harde voelde hoe zijn hoofd gloeide. Was die griet niet goed wijs? ‘Laat maar zitten, Klitty, ehm, Kitty, ik geloof het wel. Dat we hier nu zitten…’

‘t Is een flink ding, ik denk dat Johnnie een beetje van overdrijven houdt, maar dat doen alle mannen, toch?’

Ze haalde een houten voorwerp uit haar tas van onbehoorlijke afmetingen. De Harde schrok zo van de aanblik dat zijn kaken vastgekleefd leken.

‘Ik dacht, dat gaat nooit passen, maar met wat glijmiddel… Gaat het wel goed, meneer De Harde?’

Dick de Harde sjorde zijn stropdas wat losser. Hij mompelde en maakte een onduidelijk handgebaar.

‘Misschien het raam even open?’ Kitty sprong op duwde het grote raam open. Een windvlaag vloog door de kantoorruimte en woei Kitty’s dossier van De Hardes bureau. Verbluft keek de man de vliegende papieren na.

‘Maar goed,’ zei Kitty die weer was gaan zitten. ‘Keihard ebbenhout, dus. Grappig toch. Ik vind het wel lachen met die knullen.’

‘Kutty, ach, Kitty,’ riep De Harde schor, ‘wilt u dat ding subiet wegstoppen.’ En houd je benen bij elkaar, dacht hij. Haar dijen waren melkwit en eindigden onder haar te korte rok waaronder het donker was. Ze had toch wel een slipje aan?

‘Sorry, ja, niet zo gepast natuurlijk, nou ja, uiteindelijk heb ik het wel gepast en ik kwam…’

De Harde schudde driftig zijn hoofd. Dit moest stoppen, dat mens moest stoppen, ze moest weg en nooit meer terugkomen.

‘En laatst hadden ze zo’n grappige tekening op het bord gemaakt, Dick, ik bedoel meneer De Harde. Toen ik het lokaal in kwam zag ik al aan die grijnzende smoelwerkjes dat er iets aan de hand moest zijn. Ik kijk om naar dat bord, nou zeg, ik durf haast niet te vertellen wat ik zag. Twaalf piemels, meneer Dick, van iedere leerling een. Rechtop, hè. En dan in het midden een naakte dame. Drie keer raden wie dat voor moest stellen, hahaha. Humor, niet.’

‘Gggrrrmbl’, zei De Harde. Zijn rode hoofd kleurde inmiddels paars.

‘O, maar ik heb het meteen uitgeveegd, hoor. Er zijn natuurlijk grenzen. Ik heb ze laten weten dat ik het heel ondeugend vond. En seksistisch. Dat is toch zeker zo.’

‘Luister, Titty, Kitty dus,’ kreunde De Harde, ‘je bent ontslagen. Ontslagen, hoor je dat!’ Hij wiste zijn natte voorhoofd met een zakdoek.

Kitty slikte, overduidelijk aangedaan.

‘Dat meent u niet, dat kunt u niet menen. Ik heb een hele goede band met die jongens. Ze zeggen dat ze nog nooit zo’n lekkere, ik bedoel goede docent hebben gehad. Ik lever kwaliteit. Zeg nou zelf, een leerling die op de draaibank zo’n prachtige dildo draait, die het nog doet ook, waar kom je dat nou tegen.’ Er schoten tranen in haar ogen.

Dick de Harde kwam dreigend overeind, zijn ogen rolden. ‘Ik ont…, ik ont…, ik ont...’ Verder dan dat leek hij niet te kunnen komen. Zijn tong hing uit zijn mond.

Kitty keek verwonderd. ‘Wat bedoelt u in hemelsnaam met “ik kont, ik kont”? Bedoelt u mijn kont, wilt u iets met mijn kont?’ Ook Kitty was nu overeind gekomen. ‘Mijn kont, en dan mag ik blijven, oké. Heel even mijn kont, ja?’ Ze draaide zich om en tilde haar rokje op.

Het bleef aanvankelijk stil op het snuiven van De Harde na. Toen klonk er een harde plof.

Van schrik draaide Kitty zich om. Dick de Harde was verdwenen. Opeens zag ze zijn voeten die gestoken waren in bruine veterschoenen, zijn sokken, rood met blauwe stippen, de pijpen van zijn grijze pantalon.

‘Meneer De Harde?’ riep Kitty vertwijfeld. ‘Dick! Dick de Harde! Wat doe je?’

Heel even overwoog ze mond op mond beademing, maar de man zag er zo beroerd uit, dat ze op zoek ging naar de dichtstbijzijnde BHV’er.

Dick de Harde overleefde de aanval ternauwernood. Werken kon hij niet meer.

Kitty Tingeling geeft nog steeds met veel plezier les aan haar leerlingen. Ze is genomineerd voor de titel ‘Leraar van het jaar.’ Als ze het wordt, wil ze met haar klasje een avondje sauna doen. Veel succes, Kit.