Dit is het vierde verhaal in de Timmer-reeks. Lees ook Timmer slaat toe, Timmer slaat nogmaals toe en Timmer en Sjon.
Niet elke vrijdag is het strandweer, helaas, het regent zelfs weleens. Je kunt zo’n dag binnen doorbrengen en de natte straat bekijken vanachter de bedruppelde ruiten, je frustratie wegslikkend met kopjes thee en kopjes koffie en flink veel koekjes. Gelukkig kenden Sjon en ik Timmer van de administratie. Hij had een neef met een camper, een verbouwd Volkswagenbusje. Die kon hij lenen, mits de neef zelf de chauffeur mocht zijn. Zo reed op mijn vrije vrijdag, de dag die ik het liefst naakt op strand doorbracht, een oranje busje voor dat toeterde.
Met een picknickmand vol thermoskannen, koekjes en harde bolletjes stapte ik in, toch enigszins gespannen over wat me te wachten stond. Wanneer ik met Sjon en Timmer naakt een duinpannetje betrok, was er inmiddels een soort routine ontstaan over bepaalde handelingen. Maar hoe dat moest in een camper, geen idee. Ook de bestemming van onze trip was ongewis. Ik nam voorin plaats, tussen Timmer en zijn neef in, een jonge gast met sluik zwart haar en een vlassig baardje die zich voorstelde als Pim. Sjon zat achter ons. Hij gaf me zijn grijns toen ik achterom keek.
Ik herkende de Sportlaan en de flats van Kijkduin. We reden een weg in met aan weerszijden talloze lege parkeerplaatsen. Niemand had hier iets te zoeken op zo’n druilerige dag. Helemaal aan het einde parkeerde Pim de bus. De regen kletterde op het dak en de ramen. Gezellig was anders. Hoewel, toen we eenmaal aan het tafeltje van het campergedeelte zaten en de koffie geurend uit de thermoskan vloeide en de koekjes scrunchten tussen onze tanden werd het dat wel. De ramen besloegen en de temperatuur steeg.
Pim veranderde het tafeltje handig in de onderkant van een bed. Uit een onopvallend kastje trok hij zowaar een opgerold matras tevoorschijn die hij inpakte in een hoeslaken. Toen het lag, kon ik het niet laten te applaudisseren. Als beloning mocht ik het als eerste uitproberen, het lag geweldig. Lang kon ik er niet van genieten, aangezien Sjon en Timmer aan mijn schoenen begonnen te sjorren en vervolgens met succes mijn joggingbroek uittrokken. Terwijl Sjon mijn sokken verwijderde, besnuffelde Timmer onbeheerst mijn kruis, en terwijl Sjon gulzig aan mijn tenen zoog, wurmde Timmer zijn vingers in mijn onderbroek.
Daarna was het hek van de dam. Maar wat er ook gebeurde - Sjon die zich naakt als een roze varkentje uitstrekte, ik die bovenop hem plaatsnam, Timmer die zijn snikkel met vaseline invette, Sjon die zijn kanon in stelling bracht, ikzelf die het ding als een keurige gastvrouw ontving, Timmer die brutaal via de achterdeur naar binnenkwam, het paringsgeweld dat volgde - steeds keerden mijn gedachten ook naar onze chauffeur, die min of meer verbijsterd toekeek hoe zijn campertje veranderde in niets meer en niets minder dan een peeskamertje. Voorzover dat lukt als je gesandwicht wordt, wenkte ik hem dichterbij. In het oog van de storm wist ik zijn gulp los te ritsen en zijn kleinood - echt! - tevoorschijn te trekken. De warmte van mijn mondholte deed hem voelbaar goed.
Ik denk dat de schokdempers van het Volkswagenbusje meer te verduren kregen dan als de camper een hobbelig karrenspoor had gevolgd. Nadat ik het drietal pijpen had leeggeklopt liet ik mij de driedubbele verwennerij welgevallen van zuigende monden, klauwende vingers en half slappe lullen. En Pim, new kid on the block, deed niet onder voor mijn strandmaatjes Sjon en Timmer. Toch was er ook het gemis van het ruisen van de zee, het zand dat tussen alle kieren gaat zitten en de zon die brand tot op je intiemste plekjes. Er gaat niets boven het naaktstrand.
Reactie plaatsen
Reacties