Tony Chocolonely

Tony draagt de zoete geur van zaagsel met zich mee. Hij schaaft en schuurt, hij zaagt (en zuigt), boort (diep), drijft een spijker naar binnen met zijn beukende hamer, draait zijn schroef in (diep). Als hij zijn kleren uittrekt, vliegt het zaagsel in het rond. Het hangt in zijn kroeshaar en plakt aan zijn huid. Je komt het tegen op lichaamsdelen waar je het niet verwacht.) 

Ga nooit naar het Bosbad in Putten tijdens de voorjaarsvakantie. Je kunt er over de hoofden van de bezoekers lopen. Betty, Joyce en ik hadden die vakantie gewoon over het hoofd gezien. We dachten een leuk uitje te hebben op een rustige februarimiddag, maar belandden in een bende van talloze zwembadgangers en de bijbehorende kakofonie. We hadden rechtsomkeert moeten maken, een alternatief moeten bedenken voor onze halfjaarlijkse reünie, maar wat in hemelsnaam? 

Dus betaalden we aan de kassa en sloten aan in de rij voor de overbezette kleedhokjes. Al wachtend kletsten we elkaar bij over onze levens. Er was groot nieuws: Betty zou gaan trouwen - eindelijk - en Joyce was zwanger - eindelijk! Die twee maakten wat van hun leven. Daarmee vergeleken was mijn vrijgezelle leventje oersaai. Ik was hartstikke relatieloos en onzwanger. Ik had niet eens seks. Ik was zelfs gestopt met de pil. Nutteloos om die te slikken als er nooit een zaadcel in de buurt kwam. 

Het was eigenlijk niet anders dan het altijd geweest was: ik was een muurbloempje en oude vrijster en Joyce en Betty leefden het leven van jonge, sexy en potente vrouwen. Ze hadden knappe mannen thuis die de moeite waard waren van het begeren. En wat had ik? Ik had niet eens een poes om te strelen. Of, nou ja, het strelen van de poes was misschien het enige pleziertje dat ik mijzelf zo nu en dan gunde. 

Langzaam schoof de rij richting zwembad. Ik sukkelde achter mijn vriendinnen aan. In mijn kielzog volgde een donkere man met een opgerolde handdoek onder zijn arm. Hij knikte mij vriendelijk toe. 

‘Druk, hè,’ zei hij. 

‘Zeg dat,’ beaamde ik. 

Ineens kwam er schot in de zaak. Joyce en Betty doken een badhokje in. Alert op het volgende hokje dat vrij kwam, bleef ik achter. De man half naast me. 

‘Bijna,’ zei hij. 

Ik ontkende niks. 

Ha, eindelijk, een hokje vrij! 

Bosbad Putten is zo’n zwembad met badhokjes waar je van twee kanten in kunt. Eenmaal binnen duw je beide deurtjes dicht en klap je het bankje omlaag ter vergrendeling. Die vrij complexe handeling lukte me - motorisch niet de handigste (eufemisme) - warempel in één keer goed. Tjak, tjak, klap! 

Toch was er een probleem: de man uit de rij na mij stond ook binnen. 

We keken elkaar aan. Hij grijnsde. 

‘Ik was eerst,’ zei ik kinderachtig. 

‘Ik dacht dat je het hokje hiernaast zou pakken,’ zei hij. 

‘Dus?’ vroeg ik. 

‘Tja,’ zei hij, ‘patstelling denk.’ 

Ik probeerde zo stoïcijns mogelijk mijn tas en jas op te hangen. Het hokje was best vol mens eigenlijk. Hij was groot en breed, alomtegenwoordig. We pasten, maar eigenlijk ook weer niet. 

‘Als jij je omdraait,’ zei hij, ‘dan heb ik er niet zo’n moeite mee om een hokje te delen. 

Ik dacht het niet, dacht ik. Maar er kwamen geen bijdehante woorden over mijn lippen. Mijn ogen volgden zijn vingers die zijn overhemd losknoopten. Hij had zaagsel op zijn schouders en in zijn haar. Even draaiden mijn ogen de andere kant op, maar niet voor lang. Toen ze terugkeerden naar waar het overhemd was geweest, stuitten ze op een naakte borst en buik. Brede blote schouders, sterke gespierde armen. En dat alles in de kleur van pure chocolade. Dit was één brok mannelijke kracht dat erom vroeg aangeraakt te worden. Ik rook de geur van vers gezaagd hout. 

Hij hing zijn overhemd aan het haakje. 

‘Je zou je omdraaien,’ zei hij. 

‘Nee hoor,’ schudde ik. 

Er was iets vreemds met mijn handen. Ze kwamen als vanzelf omhoog, de vingers gespreid, en naderden de opgebolde borstspieren. De koelte van zijn huid liet mijn vingertoppen tintelen. Zijn volle tepels waren zacht als de veertjes van een kuiken. En terwijl ik zo deed, herstel, toen mijn handen zo deden, ging hij, de eigenaar van die indrukwekkende borstpartij, nauwelijks merkbaar, maar toch, verder met het loskoppelen van zijn riem en het losritsen van zijn gulp. De pijpen van zijn broek zakten langs zijn blote benen omlaag.  

‘Moet je je niet omdraaien?’  

Als hij grijnsde, kwamen zijn grote tanden bloot. Zijn lippen waren breed en roze. Met een sensuele lik bevochtigde hij zijn bovenlip. 

In plaats van antwoord te geven boog ik me naar voren om mijn mond op zijn linkertepel te zetten en zachtjes te zuigen. Mijn vingertoppen daalden af naar waar een strakke, stralend witte onderbroek zijn mannelijke bobbel omhulde. Het was lang geleden dat ik er een gevoeld had, maar dit was onmiskenbaar een flinke penis. Het elastische katoen van de slip leek goed berekend op het formaat van die stevige pik en onderhangend toebehoren. Maar was ik erop berekend?  

Ik voelde de verrukkelijke en hoopgevende prikkeling in mijn schaamstreek die mij ertoe aanzette mijn trui over mijn hoofd te trekken. In een keer nam ik mijn T-shirt mee. Behendig haakte ik mijn beha los. Al die tijd keek hij zwijgend op me neer met nieuwsgierige donkere ogen. Ik wist niet wat hij voelde, maar kon het raden. Of misschien wel aflezen aan de bolling in zijn onderbroek die duidelijk nog forser was geworden. Hij stak een kop boven me uit, zijn korte zwarte kroeshaar glansde in het tl-licht. Toen ik mijn borsten ontblootte, zuchtte hij diep. 

Het was zijn beurt om zich naar voren te buigen. Zijn vingers namen voorzichtig de rondingen van mijn borsten. De vingertoppen duwden zachtjes tegen mijn tepels die zich eerst geschrokken terugtrokken, maar meteen daarna in volle glorie oppopten. Ze deden het nog, mijn god, alles scheen nog te werken. Je weet het nooit als je op een fiets stapt die lang heeft stilgestaan. Je moet minimaal de banden oppompen. Misschien de ketting smeren. En het is fijn als de bel het doet. 

Hij onderbrak zichzelf om zijn broek van zijn enkels te trekken en op te hangen, zijn sokken in zijn schoenen te stoppen, zijn schoenen opzij te schuiven en zijn benen uit elkaar te plaatsen. Het bleek tijd voor de kus. Niet op het balkon van het paleis, maar die van het badhokje in Bosbad Putten. Een lange, warme, erotisch kus, het betamelijke ver voorbij, een gretige kus, vochtig, fel, met zuigen en smakken. Een wederzijdse kus, zoekend met tongen in elkaars monden, tanden die op elkaar stootten, en royale speekseluitwisseling. Snuivende neuzen, hijgende monden, nauwelijks tijd voor ademhaling. Hij had zijn sterke armen om me heen geslagen en trok me ermee omhoog. De mijne hingen hulpeloos omlaag, de duimen nonchalant achter het elastiek van zijn onderbroek gehaakt. Alsof ze daar bij toeval beland waren. 

Ik kleedde me uit, totdat ik geen vezeltje textiel meer aan mijn lijf had. Mijn badhokpartner bekeek me gretig. De bolling in zijn onderbroek was zo mogelijk nog kolossaler geworden. Het was beter als ik er even bij ging zitten. Met mijn handen op het katoen dat om zijn billen spande, trok ik hem tussen mijn gespreide dijen. Zijn benen raakten de mijne, de haartjes kriebelden. 

In tegenstelling tot de herrie om ons heen was het stil in ons badhokje. Knallende deurtjes, krijsende kinderen, vermanend roepende ouders en dat alles met de echo die dit soort ruimtes met tegeltjes karakteriseren. Omhoogkijkend trof ik zijn nieuwsgierige blik. Hij liet zijn stevige handen over mijn schouders glijden. Hij was niet de enige die nieuwsgierig was. De contouren van zijn strak verpakte, staande penis bevonden zich nu vlak voor me, als ik mijn warme adem nadrukkelijk naar voren blies moest hij het voelen. 

Vanaf zijn kont stroopte ik zijn slip omlaag. De huid van de rondingen aan weerszijden van zijn bilnaad voelde koel en strak, het vlees en de spieren eronder waren zo stevig dat mijn knijpende vingers er nauwelijks vat op kregen. Aan de voorkant was de onderbroek nog steeds om zijn stijve geslacht gedrapeerd. Ik wist hoe ik het lekkerste tot het laatste moest bewaren. En wat was het laatst? Was waar we mee bezig waren niet eerder een begin, de start van iets groots en meeslepends, te groot eigenlijk voor een badhokje in Bosbad Putten. Dit was iets voor in een bed, een kingsize tweepersoonsbed met lekkere vering en een krakende ombouw die de ritmische begeleidingsmuziek vormde bij de onstuitbare rit naar een zelden beleefd hoogtepunt. 

Opeens bulkte het topje van de penis over de rand van de onderbroek. Topje. Nou niet dus. Dit was een eikel van de buitencategorie met een strak glanzende, donker roze huid, met bovenop een oogje dat me een vette knipoog gaf. Nu de stof van het ondergoed het nakijken had, de kracht van opzwellend vlees de kracht van elastisch katoen gebroken had, was het hek van de dam. Het ding stond er. Ik bedoel: het ding eigende zich onevenredig veel ruimte toe, het stond: pontificaal, mannelijk, krachtig, vol potentie, klaar voor de daad. 

Ook al zat ik op het bankje en was er nog weinig wat duidde op een ondubbelzinnige penetratie, ik voelde me wiebelig. Dit, dacht ik, dit ding, dacht ik - en echt, ik sta niet bekend als de eigenaresse van een strakke schede of een krappe kut - dit royaal uitgevallen mannelijke geslachtsdeel in opgerichte toestand ging niet passen. Toch? 

Terwijl de slip onderlangs de aftocht blies, pakte mijn hand (handje opeens) de stam van huid, geprononceerde aderen en volgelopen zwellichamen. Hoe berekende je de doorsnede van zoiets? Het lukte me bij lange na niet vingers en duim bij elkaar te krijgen. 

Maar het ging niet alleen om zwaar geschut, ook esthetisch gezien was deze donkerbruine lul niet te versmaden. Bedachtzaam liet ik mijn omvattende vingers omlaag en omhoog glijden. Onwillekeurig zoog ik een krachtige teug lucht naar binnen door mijn van verwondering half openstaande mond. Hetzelfde overkwam de eigenaar van de pik. 

(De eisprong is een fenomeen. Vruchtbaarder krijg je een vrouw niet. Ze is dan op haar mooist. Haar borsten zijn ronder, haar buik is bevalliger, haar billen zijn verleidelijker. Haar kutje is romiger en proeft naar honing. Nee, dit is niet terug te vinden bij Wikipedia. Het is instant wijsheid die bekend is bij alle vrouwen.) 

Het was duidelijk wat ik deed: ik trok af. Je doet zoiets, het wordt niet gezegd of aangekondigd (attentie, attentie, in kleedhokje 28 kan de dame in kwestie beginnen met het aftrekken van de heer in kwestie), het is begonnen eer je er erg in hebt, je realiseert het je pas als je de handeling al verschillende keren hebt herhaald. Bijna routinematig schoof ik mijn hand omhoog en omlaag - bij omhoog de strakke eikel als eindhalte, de voorhuid voor zover het kon opgestuwd, bij omlaag de huid straktrekkend, en vervolgens de hele beweging opnieuw, en opnieuw, en opnieuw. In oplopend tempo. De pik was lekker om vast te houden, stevig en robuust, als een zelfgemaakte rookworst van de ambachtelijke keurslager. Ik hield van zuurkool, niet om de zuurkool, maar om de worst. 

Al trekkend legde ik mijn andere hand om de warme zak waarin de losse kloten zachtjes op en neer dansten op het ritme van mijn rukken. Het scrotum was net als de rest van de schaamstreek gladgeschoren. Nauwelijks voelbaar schoven de stoppeltjes over de palm van mijn hand. Ik stelde me voor hoe in de testikels de aanmaak van het sperma plaatsvond. Een keukentje waarin een papje werd bereid waaraan zaadcellen werden toegevoegd. Zoiets? Ik had eigenlijk geen idee, ik was geen bioloog. Het maakte me ook niet uit, het maakte geen zak uit, geen bal eigenlijk. 

Het liet hem niet onberoerd natuurlijk, de man van wie ik aan de pik trok. Hoe vlotter ik mijn hand op en neer bewoog, hoe woester ik zijn ballen kneedde, hoe zwaarder en sneller zijn ademhaling werd. Hij stond over me heen gekromd, zijn handen losjes op mijn schouders ter hoogte van mijn sleutelbeenderen. Af en toe gaf hij me zachte kneepjes ter aanmoediging. De handelingen die ik verrichtte, konden een man niet alleen in extase brengen, maar waren helaas ook eindig. Het was het eeuwenoude dilemma: doorgaan met het versterken van het genot, en het uitstellen van het moment suprême. Want na dat moment zou dat zalige gevoel spoedig wegebben. De boel zou verslappen, het geloosde zaad zou kil en nutteloos afkoelen, miljoenen spermatozoïden zouden het loodje leggen, een massagraf van minuscule kikkervisjes die, als er maar voldoende eicellen voorhanden zouden zijn geweest, een bevolkingsexplosie hadden kunnen veroorzaken. 

De straal lauwwarme sperma spoot met kracht uit de pisbuis omhoog tot over mijn linkertiet. Er was niet op aangestuurd, we hadden niet gemikt, we hadden geen idee over de kracht waarmee het spul naar buiten zou spuiten (althans ik niet), maar het was een feit. De volle laag belandde op mijn bescheiden bolling en werd meteen na de wanordelijke landing het slachtoffer van de zwaartekracht. Terwijl zijn zaad kortstondig door het luchtledige vloog, gaf mijn badhokpartner een even kortstondig geluid dat nog het meest weg had van een snik. Meteen daarna omvatte zijn hand de mijne die nog mechanisch pompend op en neer bewoog over de inmiddels glad gelekte stam. Op het moment dat we zijn eikel tegen mijn borst duwden, volgde verrassend genoeg nog een tweede golf sperma. De punt van mijn tepel hield stand als een rots in de branding.  

Voor iemand die zijn zaad al op mijn borst geloosd had, kwam zijn voorstellen een beetje laat, maar ach, wat zijn namen. Hij fluisterde dat hij Tony heette. Tony Chocolonely, dacht ik, melk, met karamel en zeezout, slaafvrije chocola, en ik boog naar voren om zijn reep in mijn opengesperde mond te nemen. Of post-orgastisch pijpen ook meetelt in de categorie orale seks weet ik eigenlijk niet, het is meer een rituele reiniging met tong en speeksel. Er kwamen nog druppels naar buiten die opgezogen en doorgeslikt konden worden. Ondertussen gleed Tony’s ejaculaat als een wittige modderstroom over de heuvels van mijn naakte bovenlijf.  

Met zijn ogen gesloten nam Tony naast me plaats op het harde bankje dat zeer deed aan mijn blote billen. Zijn voorheen opgerichte geslachtsdeel hing vermoeid en slap opzij, nog vochtig van mijn spuug. Zijn scrotum voelde wonderlijk zacht als een knikkerzak gemaakt van een washandje dat uren in de wasverzachter had gelegen. Ik hield al van knikkeren als schoolmeisje en was het als volwassen vrouw blijkbaar nog steeds niet verleerd. Ballen van glas, ze tikten tegen elkaar, ze rolden lekker in de hand.  

Tony vroeg me om te gaan staan. Zijn ogen stonden vermoeid, zoals bij een wielrenner na een slopende etappe in de Alpen. Met een punt van zijn handdoek veegde hij mijn huid schoon van zijn vruchtbare kwak. De ruwe stof over mijn tepel bezorgde me rillingen die verhitten. Er hingen draden van slijm tussen zijn handdoek en mijn borstkas. Het deed me denken aan pannenkoekenbeslag. Of eiwit, gescheiden van het geel. Of nee, sperma, daar leek het op. Ach wat, dat was het ook. 

Tony’s vingers schoven tastend tussen mijn naakte liezen, de ring- en middelvinger nadrukkelijk in het gootje tussen mijn schaamlippen. Steeds even met de toppen drukkend tegen dat aandachttrekkende knopje aan de bovenkant van mijn spleet. Natte gladde vingers die nergens weerstand ondervonden en steeds vaker alleen, in tweetallen, gedrieën of als kwartet mijn zalige valkuil in gleden. Toen in één keer zijn lange dikke middelvinger. Tot aan de knokkel. Eruit tot aan de vingertop. Erin in volle lengte. Eruit tot aan de nagelriem. Erin tot het laatste kootje. Zijn wijsvinger als compagnon, zijn ringvinger als gretige meegenieter, zijn pink voor de compleetheid. 

In dat badhokje van het Bosbad te Putten vingerde Tony mij met vier vingers en een duim. Stevig, driftig, mateloos, als de garde van de mixer in de slagroom. Met het smakkende geluid van eten met volle open mond. Ik greep zijn hoofd om niet om te vallen, zijn kop vol zalig kroeshaar met stukjes zaagsel. Ik zoog lucht en blies het uit. Het zou best kunnen dat mijn kreunen het zwembadlawaai ging overstijgen. En daar was niets aan te doen. Vier vingers joegen door mij vagina, de duim zette mijn klit op scherp. Als een Afrikaanse medicijnvrouw in trans kronkelde ik me naar mijn climax. Nog vingerde Tony, nog, nog, nog, nog, NOG. 

Op mijn hoogtepunt had ik kunnen stuiteren als een balletje, knallend tegen de houten wanden van het kleedhokje van het zwembad in Putten, ongebreideld pingpongend van links naar rechts, van voor naar achter. Zwoep, zwoep, zwoep. Misschien was ik de eerste vrouw op aarde die al zwoepend tot een orgasme kwam. Het was dat Tony me omklemd hield, anders was ik door mijn hoeven gezakt. Mijn hoofd hing omlaag geknakt tegen dat van mijn klaarmaker aan. Mijn schokkende lijf zocht ruimte voor hart en longen om tot bedaren te komen.  

‘Renée?’ De stem van Betty achter de deur. Ze tikte. ‘Zit je hier?’ Ik zag haar naakte onderbenen onder het deurtje. Als ik zou antwoorden zou het hijgend zijn. 

‘Volgens mij zit ze hier.’ Ze had het natuurlijk tegen Joyce. 

‘Renée, kom je nog?’ De stem van Joyce. ‘Wij zijn al twee keer van de glijbaan geweest.’ 

Tony drukte me tegen zich aan. Zijn tong likkend over mijn buik, zijn handen onafgebroken mijn billen knedend. 

Twee keer van de glijbaan. Sjonge, ze moesten eens weten welke achtbaan ik had afgelegd. Al zwoepend. 

Toen was daar dat hoofd, het omgekeerde hoofd van Betty, dat onder het deurtje door keek, haar kapsel onnatuurlijk richting de vloertegeltjes hangend. Een hoofd dat meteen weer verdween. Gevolgd door opgewonden gefluister. 

‘Naakt,’ hoorde ik, en ‘vreemde vent.’ 

‘Ze staan het toch niet te doen?’ De stem van Joyce. 

‘Is ze gek geworden?’ De stem van Betty. 

Ik liet me zakken op Tony’s bovenbenen en bewoog mijn zompige kruis naar voren waar Tony’s pik tekenen van herleving vertoonde. Kut en lul waren misschien nog tien centimeter van elkaar verwijderd. Ze bekeken elkaar met  opperste bewondering. Dus dat is nou zo’n meisjesding, dacht de lul, daar kun je in. Hij maakte zich groot en stijf, een potente poseur. Dus dat is nou zo’n jongensding, dacht het kutje, zo’n pik die naar binnen wil. Jezus, wat een ding. Onbegrijpelijk dat sommige mensen dit piemel noemen. Dat associeer je toch meer met een leuk klein knuffeltje waar je plezier aan beleven kunt. Maar dit. Hier moest je je schrap voor zetten. 

(Weken later languit op de bank in de woonkamer zou ik langs mijn buik kijkend een serie volgen op Netflix, iets van De Kabelmeisjes, maar dan op zijn Spaans. Over mooie Spaanse vrouwen en stoere Spaanse mannen. Die buik bewoog. Nee, in die buik bewoog iets, je kon het voelen, het leek een voetje of een elleboog. Tony stond bij het fornuis en maakte iets oosters klaar. Het hele huis rook ernaar. Maak het niet te kruidig had ik gevraagd, want in deze fase verdroeg ik dat niet meer. Die buik was zijn schuld, en ook een beetje de mijne. Het werd een meisje zeiden ze in het ziekenhuis. Mij best.) 

Ik zette me schrap, maar dat bleek niet nodig. Je kunt meer hebben dan je denkt. Tony bleek een baasje, hij zette me neer zoals hij het wilde en ik liet het toe. Ik leunde voorover met mijn handen op het bankje in het badhokje van Bosbad Putten. Achter me verkende Tony de boel, maar het juiste gat bleek snel gevonden. Ik voelde hoe hij me open drukte en met beleid naar binnen gleed. Dit had moeder natuur met het oog op de voortplanting goed uitgedokterd. Het kon er gewoon in, het glibberde gewoon heen en weer, het kon zelfs tempo maken en kon gewoon gekwalificeerd worden als neukbeurt. Op zijn hondjes, dat wel, maar dat was, zo zou in mijn leven na Bosbad Putten blijken, Tony’s favoriete standje. Liefst liggend, ik geplet op mijn buik op het onderlaken, kont omhoog en Tony zwaar op mijn rug en tussen mijn benen door naar voren prikkend.  

Daar in het kleedhokje nam hij me, stug door naaiend met lange halen vanuit de heupen, handen op mijn billen, duimen in mijn bilnaad (stiekempjes op mijn aarsje duwend) tot het moment dat hij stil viel en me met kracht tegen zich aan trok, zodat het zaad dat uit zijn eikel schokte royaal mijn baarmoedermond besproeide. Halleluja was een toepasselijke kreet geweest op dat moment, maar ik koos voor BEZWANGERD, compleet en totaal bezwangerd. Tony verwekte een kind, en ik was erbij. 

Ik heb nog naar Joyce en Betty gezwaaid. Van een afstandje. Ze wenkten wel, maar ik moest met Tony mee. Soms gaan andere dingen voor in het leven. Ik zou ze wel zien op de bruiloft van Joyce of na de geboorte van Betty’s kind. Als ze me na die dag nog wilden.  

Tony woonde in Garderen, boven zijn timmerwerkplaats. Hij had een prachtig zelfgebouwd tweepersoonsledikant waarin we dagelijks jaloersmakende liefde bedreven. Overal in zijn werkplaats en huisje lagen houtsnippers en zaagsel. Het rook er naar hout en het was er fijn. Toen mijn buik begon te groeien timmerde Tony een schommelwiegje. We verlangden ernaar daar ons cappuccinokleurige meisje in te kunnen leggen.